„Biografia: Reżyser KISStory” na scenie filmu dokumentalnego A&E w zespole
Pytania i odpowiedzi
A&E
Legendarny zespół Kiss tańczył rock and rolla przez całą noc od pięciu dekad, a A&E wyznacza kamień milowy imprezą w formie Biografia: KISShistoria . Dwuczęściowy dokument zagłębia się w ewolucję ikon pomalowanych na twarzach, dzierżących gitarę, od ich skromnych początków grania na koncertach w Nowym Jorku w latach 70. po zapełnione stadiony, oraz wyzwania, z jakimi musieli się zmierzyć.
Założyciele Paul Stanley i Gene Simmons dołączają do innych członków zespołu Tommy'ego Thayera i Erica Singera oraz innych czołowych nazwisk w branży, aby zastanowić się nad podróżą. Dyrektor D.J. Viola, która już przyjaźniła się ze Stanleyem, miała dla niego pracę, opowiadając ekspansywną historię Kissa. Tutaj zagląda za kurtynę przed premierą 27 i 28 czerwca.
Co sprawia, że ten projekt wyróżnia się spośród innych wcześniejszych dokumentów Kiss?
D.J. Altówka: Poprowadzę z komplementem, który dostałem od Paula na pokazie Tribeca Film Festival. Powiedział: Nikt wcześniej nie widział takiego zespołu. To był jeden z największych komplementów, jakie mogę dostać. Ten kawałek jest wyjątkowy i wyjątkowy, ponieważ odsłania serce, osobowość i to, co je napędzało. Zrobiłem co w mojej mocy, aby rozbić scenariusz. Zadawano im te same pytania i udzielano tych samych odpowiedzi – i są to dobre odpowiedzi i zabawne odpowiedzi – ale myślę, że w tym momencie ich kariery i życia byli znacznie bardziej otwarci w opowiadaniu retrospektywy o swojej karierze, ale także introspekcja tego, czym była dla nich ta podróż.
A&E
Czy trudno było Gene i Paulowi się otworzyć?
Gene też nie znałem. Tam musiałem zasłużyć na większe zaufanie. To była krzywa uczenia się. Potem szybko się otworzył. Paul, musiałem zaufać jako przyjaciel, ale jako gawędziarz wciąż był trochę ostrożny. Zastanawia się nad tym, jak ten dokument będzie się razem kształtował. Była bariera. Może musiałem zadać pytanie trzy razy, aby uzyskać głębszą odpowiedź.
Jaki był najtrudniejszy temat do rozmowy?
Gene miał świetną linię o [oryginalnych członkach] Ace [Frehley] i Peterze [Criss]. Że najtrudniej jest o nich rozmawiać, bo fani nie chcą tego słyszeć. Jeśli próbujesz opowiedzieć naszą historię, muszę podać ci fakty z tamtych czasów. To tak, jakbyś był zmęczony słyszeniem od mamy, że twój tata jest pijany. To może być fakt, ale przestań. Kochamy tatę. Nie chcieli niczego zbytnio opierać się na trudach, a nie na świętowaniu. Nie mógłbyś stworzyć tego zespołu bez wszystkich czterech facetów. To było szczególnie ważne dla Gene'a i Paula, a także dla Asa i Piotra. Nie mogliby kontynuować bez muzykalności Erica i Tommy'ego. Dla nich to było tak, jak dać ci autentyczny wgląd w to, nie brzmiąc tylko gorzko, z szacunkiem i uczciwością.
Opowiedz mi o podejściu do podzielenia dokumentu na dwie części.
Kiedy po raz pierwszy pojawiłem się w projekcie, ograniczyliśmy go do 90 minut. Kiedy łamałem tę historię, zobaczyłem, że to niemożliwe. Aby opowiedzieć zakres i skalę ich historii, nie miałbym problemu z ośmioma godzinami. To 50 lat bycia w centrum uwagi i album po albumie z pewnym dramatem. W pierwszą noc to historia pochodzenia. Jak ci goście wyszli z ulic Nowego Jorku i zebrali się razem, i co zbudowali własną krwią, potem i łzami, aby stać się zespołem, który znamy i kochamy. Pod koniec pierwszej nocy pokazujemy upadek tego, co zbudowali. Piękno pierwszej nocy polega na tym, że wiesz, kim są i jak ciężko pracowali, aby dotrzeć tam, gdzie są. Druga noc ma odpowiednią równowagę, kiedy ci faceci opuszczają zespół, wracają na zjazd i znowu odchodzą. Ustaliliśmy to, kiedy na przykład Tommy wchodzi do zespołu i awansował. Organicznie przeprowadzimy Cię przez drugą część.
Pamiętam wizytę pod pomnikiem Kiss w Cadillac w stanie Michigan, gdzie zespół grał w miejscowej szkole średniej dla drużyny piłkarskiej. Czy to jest włączone?
Krótko. Były wcześniejsze cięcia, w których była to duża część. To, co musieliśmy zrobić przy projektowaniu tego filmu, jest bardzo podobne do albumu Kiss lub programu Kiss: są krótkie, mocne rozdziały wewnątrz aktów. Usłyszysz pięć mocnych historii, idź na przerwę na reklamy. Jak piosenka Kiss, cztery minuty rock and rolla w twarz i przejdź do następnego rozdziału. Długa opowieść przeżywa dwie noce specjalne. Ale dostajesz tutaj te małe, niesamowite rozwiązania konfliktów. Zależało mi na tym, żeby zaprojektować film tak, jakby Kiss nakręcił film.
A&E
Ludzie, którym musisz usiąść, robią wrażenie. Czy był ktoś, kogo byłeś szczególnie podekscytowany nagraniem tego na taśmę?
Wyzwania dotyczyły głównie COVID. Nie jest łatwo podróżować z załogą i udać się na wywiad z kimkolwiek, nie mówiąc już o ludziach, którzy mają fajne miejsca do życia. Powiedziałbym, że jednym z największych emocji był wywiad z Tomem Morello i Davem Grohlem. Nie tylko ze względu na to, kim są, ale ze względu na fanów Kissa, jakimi są. Ci faceci nie udzielali wywiadów z miejsca, ja jestem gwiazdą rocka a to jest mój rówieśnik. W długich ujęciach z tymi facetami nie ma ani jednego komentarza, że nie byli fanami Kiss. Kłaniają się dziś ojcom założycielom rock and rolla.
Niedawno miałeś premierę na Tribecca Film Festival, gdzie zespół zagrał mini koncert. Jak wyglądała noc?
To przedsięwzięcie pełne presji. Ludzie są wciągnięci w ten zespół, tak jak powinni. Projekcja zaczyna się od samego przerażenia. Jesteś na zewnątrz. Będzie padać? Kiedy tłum wchodzi do filmu, to radość. Przestałem robić notatki. Po prostu usiadłem i mi się podobało. Chłopaki wyszli później, co dla mnie stało się mniej związane z filmem. Byłem na pokazie [sylwestrowym] w Dubaju, który był niesamowicie ogromny. Jednak nie grali przed tłumem, odkąd świat przestał się kręcić. Aby zobaczyć ich przed tym tłumem i radość, jaką musieli znów być ze swoimi fanami. Nie tylko to mówią; są zespołem fanów. Czułem się dobrze z filmem i chciałem, żeby świat go zobaczył, ale żeby zobaczyć, jak wychodzą i występują – widzisz spuściznę, którą stworzyli.
Biografia: KISShistoria premiery 27 i 28 czerwca, 9/8, A&E
