Co „Bój się żywych trupów” miało rację - i co naprawdę się stało, naprawdę źle
Richard Foreman, Jr / AMC Cóż, ten pół sezonu Fear The Walking Dead z pewnością było… czymś.
Na dobre lub na złe dodanie Morgana nie tylko uzupełniało program, ale także oderwało wszystkie jego elementy i przewody - rzeczy, które sprawiły, że działało - i zastąpiło je nowymi „ulepszonymi” wersjami. Ale podobnie jak aktualizacja do nowego oprogramowania na telefonie, Strach było błędne, mylące i często ulega awarii.
Nie oznacza to, że nic nie działało w czwartym sezonie podziału AMC - okazało się, że jest to mieszanka nowych lokalizacji zestawionych z brakującymi wątkami fabularnymi, a także przedłużony klif rozwiązany w najgorszy możliwy sposób.
Oto co myślimy Fear The Walking Dead wszystko ułożyło się dobrze w pierwszej połowie sezonu i uważamy, że powinno być lepiej (lub wcale nie robić).
ŹLE: Wiele osi czasu
W poprzednich sezonach Strach był stosunkowo prostym programem. Rodzina Clark walczyła o przetrwanie w L.A., na łodzi, w hotelu, na ranczu i tamie. Te walki były niuansowe i moralnie trudne, ale nie były labiryntem; widz nie musiał zmagać się z nawigacją wielu wątków, które były tylko luźno powiązane.
Wybór, aby opowiedzieć historię rodziny Clark w kilku terminach w tym sezonie, aby ułatwić wprowadzenie Morgana, był odważnym eksperymentem, ale niestety się nie powiódł. Desaturalne kolory w dzisiejszych czasach były bolesne do oglądania, a chociaż ułatwiały śledzenie, gdzie postacie są w czasie, daleko im do żywych czerwieni, błękitu i pomarańczy z poprzednich sezonów.
Co więcej, historie pojedynków sprawiły, że zorientowanie się, co się czasem zdarzało, było czasami niemożliwe. Trudno było stwierdzić, kto żyje, a kto umarł, dlaczego niektóre informacje są omawiane zamiast jawnie omawiane, dlaczego Alicia ma pretensje do Naomi / Laury / June i dlaczego zajęło to komuś pół sezonu mówić o śmierci Madison Clark.
PRAWO: Ciekawe lokalizacje
Pomimo wszystkich dziwnych, nietypowych rzeczy, które się w nich wydarzyły, pierwsza połowa sezonu zawierała niektóre z najbardziej efektownych zestawów Strach lub jego program macierzysty. Decyzja o użyciu diamentowego baseballa jako bazy dla bohaterów była wyjątkowa i fajnie było zobaczyć taki podstawowy element amerykańskiej kultury sportowej jako narzędzie przetrwania, z ziemiankami jako sypialniami i apartamentami jak kuchniami.
Równie fajna była lokalizacja parku wodnego, którą Alicia i Naomi badały w czwartym odcinku. Jasne odcienie bieli i błękitu kontrastowały z brązowym rozkładem i zgnilizną po latach zaniedbań i stanowiły całkiem fajny powrót do tego, jak wyglądało życie przed końcem świata. Sprawy stały się przerażające, gdy Naomi prawie się ugryzła po ześlizgnięciu się po swirly slajdu - znacznie gorzej niż po klapie na brzuch.
Ta zjeżdżalnia z powłoką gunk jest o wiele mniej zabawna, gdy na dole czeka kałuża spacerowiczów. (Richard Foreman, Jr./AMC)
ŹLE: Śmierć Madison
Łatwo najbardziej irytująca zwrotka akcji w tym sezonie, ujawniająca śmierć Madison Clark w powolnym retrospekcji była najgorszym sposobem, by jej postać mogła osiągnąć swój koniec. Esencja tego wydawała się odpowiednia - umarła poświęcając się, by uratować swoje dzieci - ale został podcięty nurtem leniwego pisania, który odczuwał brak szacunku zarówno dla Kim Dickens, jak i postaci, którą grała przez ponad trzy sezony.
Mówiąc najprościej, Madison umarła, ponieważ Nick i Alicia nie odjechali od hordy spacerowiczów ani nie próbowali odciągać zmarłych od stadionu baseballowego. Było to rozwiązanie, do którego mogliby łatwo dojść we wcześniejszych porach roku, ale z jakiegokolwiek dziwnego powodu klan Clark pozostał zamrożony w parku, podczas gdy zmarli pożerali swój dom.
Matriarcha Clarka zgon poczuł się osamotniony i nielogiczny, biorąc pod uwagę jej przeszłość. To była kobieta, która wyprowadziła podobny rój spacerowiczów z mostu. Była wystarczająco sprytna, by przetrwać atak na stadion, i można to było zrobić na wiele sposobów. Mogła wspiąć się na trybunę lub użyć kamuflażu syna i pokryć się krwią piechura, by wtopić się w umarłych.
Daniel Salazar przetrwał dokładnie ten scenariusz i Madison mógł to zrobić. Była zbyt bystra, by dać się ponieść śmierci.
PRAWO: Ostatnia scena Nicka
Choć jego śmierć była nieco pośpieszna, ostatnia scena Nicka w serialu miała niesamowitą jakość. Przywołało to pierwszą klatkę serii, w której leżał na plecach pośrodku opuszczonego kościoła, śpiąc wysoko heroinę.
W chwili jego śmierci scena zmieniła się, pokazując Nicka leżącego na plecach pośrodku doliny wypełnionej niebieskimi kwiatami. Ostatnie chwile udowodniły, że najstarsze rodzeństwo Clarka w końcu odkryło piękno, o które kazała mu mama szukać, ilekroć zapuszczał się poza ściany diamentu Dell.
Wydawało się, że w spokoju odchodzi od świata spacerowiczów i wszedł do wielkiego świata z niewielkim uśmiechem, jak na pewno zrobiłby to Nick Clark.
ŹLE: Ignorowanie tamy
Sezon 3 zakończył się ekscytującym klifem - po upadku tamy Madison była jedynym znanym ocalałym, a jej los pozostawiono odizolowanym od rodziny i przyjaciół. Fani założyli, że następny sezon obejmie jej poszukiwania Nicka, Alicii i Strand, z nadzieją, że serial przynajmniej zawiera retrospekcje, które wyjaśniają, w jaki sposób ciasno powiązanej grupie udało się ponownie połączyć.
Zamiast, Strach postanowił powiedzieć, a nie pokazać, jak Madison udało się zlokalizować ludzi, których kochała. W niezwykle niezręcznej części ekspozycyjnego dialogu - który był niesamowicie pozbawiony charakteru - Strand podsumował, jak to zostało zrobione. Najwyraźniej Madison jakoś znalazła Alicię i Nicka, Nick wyszedł i znalazł Lucianę, a Madison odskoczyła Strandowi do zdrowia w jaskini. Co?
Istnieje kilka logicznych niespójności z tym wyjaśnieniem, ale być może największą zniewagą jest to, że żadnej z nich nie pokazano na ekranie. Fani domagali się, aby zobaczyć, jak wszyscy ponownie się po tak (dosłownie) wybuchowym finale, a zamiast tego dostali kilka zdań, które niewiele zrobiły, aby spełnić oczekiwania lub złagodzić zamieszanie.
PRAWO: John Dorie
„Więc jaka jest twoja historia?”
John Dorie był tylko w kilku odcinkach, ale jest już dobrze zaokrągloną, interesującą postacią. Przydają się jego umiejętności strzelania, a jego prawdziwa życzliwość i hojność sprawiają, że jest rzadkością w świecie, który czyni dobrych ludzi samolubnymi i okrutnymi.
Fani zaczęli się w nim zakochiwać w ciągu zaledwie kilku minut, a odcinek z butelką naprawdę to umocnił. Mężczyzna wciąż podpisuje swoje filmy na arkuszu wypożyczalni w domu towarowym i zwraca je, gdy skończy. Swobodnie oferuje nieznajomym Oryginały Werthera i fasolkę po bretońsku. Zasadniczo jest białym rycerzem strzelca apokalipsy zombie.
Jakby potrzebował kolejnej cechy, aby uczynić go niesamowicie ujmującym, John jest zakochany w kobiecie, której życie uratował - i która ostatecznie uratowała go w zamian. Udaje mu się znaleźć ją ponownie w środku sezonu, a jeśli w ostatnich ośmiu odcinkach znajdzie się jeszcze kilka rozdziałów ich historii miłosnej, warto ją zobaczyć.
ŹLE: niespójna charakterystyka
Kilka głównych postaci działało i mówiło inaczej Strach Czwarty sezon niż w trzecim, bez żadnego wyjaśnienia, w jaki sposób uległy tak fundamentalnej zmianie osobowości. Na przykład Nick lubił chodzić pośród umarłych - w „El Matadero” sezonu 3 wyślizgiwał się poza ściany bazaru i chodził w chodzikach, dla zabawy. W sezonie 4 nagle boi się spacerowiczów i nie lubi opuszczać stadionu baseballowego.
Alicia też jest inna niż w poprzednich sezonach. Jej decyzja o utrzymaniu przy życiu Charliego, dziewczyny, która zabiła swojego brata, jest prawdopodobnie najbardziej rażącym przykładem. Alicia z sezonu 3, która musiała litować się, by zabić dziesiątki ludzi, aby przeżyć, nie pozwoliłaby, aby ktoś, kto zastrzelił Nicka w zimnej krwi, pozostał po jej stronie. Jednak wydaje się, że nie przeszkadza jej obecność Charliego w „grupie”, gdy wszyscy siedzą przy ognisku i jedzą makaron pod koniec sezonu środkowego.
Są też inne nieprawidłowości mniejsze niż te: mantra Madison: „Nikt nie odejdzie, dopóki nie zniknie”, nie do końca pasuje do bezwzględnej, przebiegłej kobiety, w którą ewoluowała w trzecim sezonie serialu, a Luciana prawie nie mówi i nie martwił się zbytnio pochowaniem Nicka po jego śmierci. Rok zmienia ludzi, ale trudno jest zaakceptować te zmiany osobowości, gdy nie są pokazywane na ekranie ani wyjaśniane.
Fear the Walking Dead , Premiera w środku sezonu, niedziela, 12 sierpnia, 9 / 8c
