„Dickinson” sezon 3 odcinek 8 Recenzja: Moje życie stało — załadowany pistolet —
Do
- - Scenograf Neil Patel stworzył silną osobistą grafikę piekła
- - Emily zostaje przywołana, gdy łączy nieszczęścia swojej rodziny z wojną
- - Ciepło i łatwa chemia między Steinfeldem i Pullenem
- - Jak tytułowy wiersz jest używany do podkreślenia tematów
Przeciwko
- - Miasto najwyraźniej wybaczyło Edwardowi, ale ta zmiana nastąpiła poza ekranem
- - Za mało Vinniego i pani Dickinson
Ten post zawiera spoilery dla Dickinson odcinek „Moje życie trwało – naładowany pistolet”. Przeczytaj nasze „Dickinson” sezon 3 odcinek 7 recenzja .
Nadzieja i piekło splatają się w ostatnim sezonie Dickinson , w którym młoda poetka zmaga się z krajem ogarniętym wojną i toczy się bitwa w jej rodzinie. Wygodna odległość między Massachusetts a linią frontu oznaczała, że doświadczenie Emily (Hailee Steinfeld) jest na wyciągnięcie ręki – co obejmuje próby robienia bandaży i listów, które pisze do Higginsona (Gabriel Ebert). Śmierć przybyła do Amherst i tym razem Wiz Khalifa nie zatrzymuje się na pogawędkę. Zamiast tego Emily żegna się z przyjaciółką i stawia czoła ropiejącym ranom rodzinnym, które nie chcą się goić.
Piekło Dantego jest przywoływany autorstwa Frazara Stearnsa (Will Pullen), zanim odszedł na nieuniknioną śmierć, oraz przez Sylvię Plath (Chloe Fineman) w krótkiej przygodzie podróży w czasie z zeszłego tygodnia. Słychać bicie w bęben, gdy przywołuje się imię włoskiej poetki, a tego dźwięku nie sposób zignorować, gdy Emily zapada w swój własny podziemny koszmar.
Pogrzeb Frazara Stearnsa daje Edwardowi Dickinsonowi (Toby Huss) szansę na odkupienie przed miastem, które tylko kilka tygodni temu patrzył na niego z pogardą — nie wiadomo, jak sobie z tym poradził. Austin (Adrian Blake Enscoe) mówi swojej siostrze, że pomija pomnik, ponieważ nie chce, aby ich ojciec robił to o sobie, a nie o swoim zmarłym przyjacielu. Emily nazywa go samolubnym, ponieważ jego nieobecność również odciągnie uwagę od Frazara. Austin pluje, że kiedyś była taka niekonwencjonalna, a teraz jesteś jak tata. To kolejne głębokie cięcie w toczącej się walce. Pani Dickinson (Jane Krakowski) i Vinnie (Anna Barysznikow) też nie przychodzą i obie postacie pojawiają się tylko na krótko, a ich nieobecność jest odczuwalna.
Toby Huss i Hailee Steinfeld w „Dickinsonie”(Źródło zdjęcia: Apple TV+)
Frazar po raz pierwszy pojawił się Emily w sezonie 2 jako Nikt, kiedy przewidziała jego zgon. Dobrze, że siedzi obok niej, podczas gdy Edward używa głębokich (ale ostatecznie pustych) słów, aby opisać tę ofiarę i fantazję o więzi po wojnie secesyjnej (złota armata, którą Edward odsłania, jest wciąż w Amherst ). Ciepło między tymi dwoma postaciami jest czysto platoniczne, a chemia Steinfelda z Pullenem dodatkowo wzmacnia emocjonalny rezonans tej sceny.
Godne uwagi jest to, że pochwała Edwarda przynosi entuzjastyczne emocje, ale słyszymy tylko fragmenty i to rozmowa Emily z Frazarem ma znaczenie. Nie wierzy w ciągłe zapewnienia Emily dotyczące nadziei, które zaczynają brzmieć fałszywie, im częściej powtarza ten tok myślenia. Czuje też irytujące, gdy porównuje swoją osobistą wojnę do trwającego krwawego konfliktu.
Na szczęście Betty (Amanda Warren) wyjawia kilka prawd dotyczących ciągłego pomieszania domu Emily z wydarzeniami, które rozdzierają kraj. Wściekłość Betty na Emily polega na tym, że nie ma luksusu sprzeczać się z bliskimi: jej męża już nie ma. Wiedza o tym, gdzie on jest, nie złagodziła jej zmartwień i nie chce mieć nic wspólnego z nadzieją. Nic. Jedyną nadzieją, jaką kiedykolwiek robiłem, było to, że płakałem.
Po pogrzebie Frazara Emily i jej ojciec są sobie bliżsi niż kiedykolwiek i są daleko od swojej wojowniczej dynamiki w pierwszym sezonie. Mimo to Edward nadal jest sztywny w niektórych sprawach i chociaż ufa jej, że będzie wykonawcą jego majątku, nawet nie rozważa nazwania jej spadkobierczynią (wówczas obowiązujące w Massachusetts prawo dziedziczenia nie obejmowało niezamężnych kobiet, takich jak Emily). Zamiast tego Edward zostawia wszystko Austinowi, a w przypadku jego śmierci, jego wciąż bezimienny syn byłby opiekunem Emily. Emily słusznie ma na twarzy wyraz przerażenia z powodu swobodnej wypowiedzi jej ojca; Reakcja Steinfelda w połączeniu z wierszem towarzyszącym tej scenie wzmacnia moment ciosu w brzuch.
Hailee Steinfeld i Toby Huss w „Dickinsonie”(Źródło zdjęcia: Apple TV+)
Zabutelkowana wściekłość przebiega przez Moje życie – załadowany pistolet – (zarówno w wierszu, jak i w odcinku), a te słowa odzwierciedlają sposób, w jaki prawa powstrzymują każdego, kto nie jest białym, zamożnym człowiekiem. Nie jest błędem, że Higginson czyta ten wiersz, podczas gdy czarni żołnierze wyposażeni w broń – której nawet nie powinni mieć – dokonali aktywnego wyboru, by zmierzyć się z wrogiem.
Hailee Steinfeld w „Dickinsonie”(Źródło zdjęcia: Apple TV+)
Emily biegnie na polanę, gdzie Frazar (a raczej Nikt) czeka stojący obok otwartego dołu. Na złamanym nagrobku widnieje napis „Lasciate Ogne Speranza”, co tłumaczy się jako „Porzuć wszelką nadzieję”, a to zejście zamienia się w osobiste piekło przez siedem kręgów nieszczęść Dickinsona. Vinnie wścieka się na swoją siostrę za zniszczenie jej szansy na romantyczną miłość, Austin obwinia ją o zrujnowanie jego małżeństwa (i jest ubrany podobnie do lekarz szpitala psychiatrycznego ), jej matka zachowuje się jak maluch, który przeskakuje między łzami a śmiechem, a jej ojciec nie żyje. Pozytywna reakcja Sue (Elli Hunt) jest w przeciwieństwie do tego, a modne ubrania, które nosi, są bezpośrednim odniesieniem do pierwszego sezonu. Tańczą, ale Emily jest rozproszona i Sue oskarża ją, że już jej nie pociąga. To ostatnia awantura z serii nieporozumień z ludźmi, których kocha.
Scenograf Neil Patel stworzył koszmarną wersję znanego domu Dickinsona, a każdy pokój to pokręcona wersja sanktuarium Emily. Niekończące się spiralne schody są skąpane w czerwonym świetle, które dodatkowo podkreśla nawiedzającą fantazję. Projektantka kostiumów Jennifer Moeller ubrała Emily w tak zwaną charakterystyczną biel — co jeszcze bardziej pogłębia tę niepokojącą wizję.
Kiedy Emily wychodzi na zewnątrz, jest z powrotem w mundurze żołnierza Unii, który nosiła krótko w premiera sezonu . Martwe ciała zaśmiecają podłogę, a ona zostaje zdmuchnięta przez eksplozję. Potem widzi znajomą twarz wśród mężczyzn i to Henry (Chinaza Uche) prowadzący Pierwszych Ochotników Karoliny Południowej przeciwko siłom Konfederacji. Krzyczy z boku, a on ledwo ucieka z życiem.
Zwycięstwo należy do nas, krzyczy, zanim Emily zostaje przywieziona z powrotem do Amherst z trzepoczącymi skrzydłami znajomego żółtego ptaka. Nadzieja to rzecz z piórami, a ponieważ pozostały tylko dwa odcinki, poetka ma dla niej pracę.
