Mrs. America Review: Prawie doskonały widok, gdy łuk sprawiedliwości wygina się
Źródło: FX na Hulu Margo Martindale jako Bella Abzug, Elizabeth Banks jako Jill Ruckelshaus i Uzo Aduba jako Shirley Chisholm w Mrs. America, teraz streamują na FX na Hulu.(Źródło zdjęcia: FX na Hulu)
Siostry robiły to dla siebie.
Przynajmniej tak, jak było u szczytu feminizmu drugiej fali, przyniesionego przez Pani Ameryka , przesyłam strumieniowo teraz na FX na Hulu .
Walka z patriarchatem to trudne zadanie i warto. Ale jak pokazuje program twórcy Dahvi Wallera, ten wysiłek jest czasami niczym w porównaniu z tym, co kobiety robią sobie nawzajem po drodze.
Pani Ameryka to zabawna przejażdżka przez czasy świetności feminizmu drugiej fali. To także postrzępiona mała pigułka na temat tego, co kobiety zyskują i rezygnują, gdy pracują w — i na — świecie. Tekst jest ostry, a przedstawienie przywołuje erę lat 70. poprzez rewolucję Reagana w 1980 r. Z dopracowaną muzyką, kostiumami i scenografią.
FX na Hulu
NAJLEPSZE OFERTY NA DZIŚ PoglądPani Ameryka
Najważniejsze: Pani Ameryka opowiada historię drugiej fali feminizmu oczami tych, które były tam w latach 70. XX wieku. Pokazuje, jak przenosili góry w politycznym klimacie, który wcale nie był pomocny – ale także wznieśli między sobą wiele murów.
Co jest świetne
Co jest trudne?
Wszystkie Matki Ruchu są tutaj:
- Betty Friedan (niesamowita Tracey Ullman), której książka „The Feminine Mystique” z 1963 roku zapoczątkowała drugą falę amerykańskiego feminizmu.
- Gloria Steinem (Rose Byrne), dziennikarka i założycielka magazynu Ms, jako olśniewająca personifikacja nowoczesnej, wyzwolonej kobiety.
- Bella Abzug (Margo Martindale), kongreswoman z Nowego Jorku. „Battle Bella” wierzy w dostanie się do systemu i obalanie go od środka.
- Shirley Chisholm (Uzo Aduba), pierwsza Afroamerykanka wybrana do Kongresu i pierwsza kobieta i Afroamerykanka kandydująca na prezydenta.
- Jest Jill Ruckelshaus (Elizabeth Banks), pragmatyczne przypomnienie, że sprawy kobiet były kiedyś wspierane przez ponadpartyjnie.
- Podobnie jak ich nemezis, Phyllis Schlafly (wspaniała Cate Blanchett), założycielka Eagle Forum, matka przełożona wysiłków, które podkopały religijne prawo do konserwatywnego skrzydła Wielkiej Starej Partii z lat 70. XX wieku.
Kiedy te kobiety walczą o poprawkę o równych prawach, pokazują na małym ekranie, jak nasz polityczny świat dotarł do miejsca, w którym jest dzisiaj.
(Źródło zdjęcia: FX na Hulu)
(Źródło zdjęcia: FX na Hulu)
(Źródło zdjęcia: FX na Hulu)
(Źródło zdjęcia: FX na Hulu)
Blanchett ożywia Schlafly'ego. Jej Schlafly dość nuci z ambicji, a ona dąży do tego bez względu na koszty, niszcząc kobiety jak jej niezamężna siostra (Jeanne Tripplehorn); nakazuje swojemu synowi, Johnowi, powrót do szafy i publicznie przyjmuje każdy podżegający do strachu trop dotyczący społeczności LGBTQ; cieszenie się życiem aktywistki i pisarki, możliwej dzięki jej afroamerykańskiej pomocy domowej, o której opowiada z uprzywilejowaną nieświadomością, opowiadając na każdym kroku o tym, że najlepsze miejsce dla kobiety jest w domu, opiekując się dziećmi i jedząc obiad na stole każdej nocy o 18:00
Jej wiedzy na temat polityki międzynarodowej i jej przemyśleń na temat proliferacji nuklearnej nikt nie chce słyszeć.
Walki sprzed prawie pół wieku pozostają dziś bardzo realne.
Dopiero gdy przyjaciel zwraca jej uwagę na ERA, Schlafly znajduje powód, dla którego mężczyźni będą słuchać jej wypowiedzi. I biegnie z tym. Używa niesamowitych umiejętności organizatora społeczności, aby rozkręcić to, co staje się Orłem Forum i uruchomić skrzydło „wartości rodzinnych” Partii Republikańskiej, jaką znamy teraz.
I za każdym razem, gdy jej się to udaje, mężczyźni na wielkich krzesłach — od Barry'ego Goldwatera po Ronalda Reagana — dziękują jej uprzejmie i odsyłają ją do domu, do męża i sześciorga dzieci.
Nawet jak ostrzega ją Ruckelshaus: „Jeśli chcesz zdobyć przewagę na barkach mężczyzn, śmiało, ale po prostu wiedz, że po drodze patrzą prosto w twoją spódnicę”, Schlafly Shell nie może zostać złamany.
Pani Ameryka nadaje swojej obsadzie przestrzeń skomplikowaną, ambitną, kłującą, bezwzględną, serdeczną i wadliwą. Wiesz, jak prawdziwe kobiety.
Kłótnie między Steinem i Friedanem (oraz Friedanem i Schlafly, Friedanem i społecznością gejów i lesbijek – i, cóż, Friedanem i prawie wszystkimi innymi w pewnym momencie). Polityczny pragmatyzm, którym zajmuje się Abzug, i niezmordowana wiara Chisholma w zasady ruchu. Napięcia między heteroseksualnymi a lesbijkami w ruchu. Napięcia między Afroamerykankami a białymi kobietami, gdy dojdzie do punktu, w którym równość oznacza, że niektóre z twoich białych przywilejów zostaną uznane i rozwiązane. Odpływ bycia „symbolicznym” głosem w pokoju wymagał wyjaśnienia „wszystkich czarnych kobiet” lub „wszystkich lesbijek”. Dyskomfort, jaki odczuwają niektórzy z „Orłów” Schlafly, gdy jej ruch łączy się z hardkorowym ewangelicznym skrzydłem ruchu konserwatywnego (które obejmuje niezbyt subtelną pomoc białej supremacji). Sposób, w jaki przywódcy ruchu nie docenili Schlafly'ego.
To wszystko tutaj.
Koda bez skrupułów wierzy, że łuk historii jest długi i skłania się ku sprawiedliwości. Uważa również, że zginanie wymaga pracy — i to pracy, która nigdy się nie kończy, ponieważ zmiana jest trudna. A siły, które nas dzielą, zawsze działają — korzystając z podręcznika, który pomogła Phyllis Schlafly napisać.
– Czy przeszkadza ci, że nie nazywają cię już „radykałem”? - pyta Abzug, a po twarzy Martindale'a widać, że ona też wciąż zastanawia się, jak się z tym czuje. Ponieważ zmiana systemu od wewnątrz oznacza czasami robienie rzeczy, które twoje radykalne ja uważa za niewygodne.
„Kiedyś czułeś się wzmocniony przeze mnie”, mówi Schlafly do Alice Macray (Sarah Paulson), fikcyjnej postaci, która zwróciła uwagę Schlafly'ego na ERA i która wyrosła z wąskiej roli adoracji Schlafly'ego. Phyllis chce, żeby została. siebie w odbiciu publiczności oznacza, że światło przygasa, gdy ludzie opuszczają swoje miejsca na kolejny pokaz. I to też jest niewygodne.
Praca, którą te kobiety wykonywały, przenosiła góry — i budowała mury. I pozostaje niedokończone, co 'Pani. Ameryka” jest tutaj, aby wam przypomnieć.
Jak to się kończy, cóż, to kolejny rozdział do napisania.
