„Nieskończona” recenzja: tyle dla nieskończonych możliwości

Nasz werdykt

Po prostu nie ma tu wystarczająco dużo, by polecić „Infinite” jako coś więcej niż hałas w tle na leniwe popołudnie.

Do

Kilka zabawnych pościgów samochodowych.
Jason Mantzoukas kradnie show.

Przeciwko

Pochodna i bojler do usterki.
Te postacie ledwo mają między sobą jedną osobowość.
Akcja wydaje się być na autopilocie.

W sercu reżysera Antoine'a Fuqua oraz pisarzy Iana Shorr'a i Todda Steina kryje się samorodek ciekawego pomysłu. Nieskończony , pierwsza duża premiera oryginalnego filmu w dniu Najważniejszy+ . Jeśli reinkarnacja jest prawdziwa, to jakie są granice ludzkiego potencjału, jeśli wybrane jednostki są w stanie zapamiętać wydarzenia, doświadczenia oraz wyuczone umiejętności i uzdolnienia z ich przeszłych żyć? W tym założeniu istnieje ogromny plac zabaw, pozornie nieskończone kombinacje tego, co sprawia, że indywidualna tożsamość jest wyjątkowa, nie mówiąc już o potencjalnych wybrykach, które mogą wystąpić w scenach akcji, gdy aktorzy przemieszczają się między wieloma zaawansowanymi sztukami walki i wiedzą techniczną. Ale smutna prawda o Nieskończony jest to, że jego założeniem może być niemal dowolna liczba standardowych wymówek, aby zebrać zespół najemników na pojedynek dobrych i złych facetów, a po prostu nie ma tu wystarczająco dużo, by polecić film jako coś więcej niż hałas w tle dla leniwe popołudnie.

Naszym bohaterem jest Evan McCauley (Mark Wahlberg, który czułby się źle, gdyby reszta filmu nie odzwierciedlała jego mdłości jak lustro), mężczyzna, u którego zdiagnozowano schizofrenię z powodu uporczywych retrospekcji do przeszłych wcieleń. Gdyby nie monolog otwierający opisujący główny konflikt, pierwszy akt tego filmu byłby niczym innym, jak mylącym bałaganem pościgów samochodowych – co prawda całkiem zabawnych pościgów samochodowych – przerywanych przez Wahlberga potykające się piłki, gdy jego przeszłe wspomnienia przytłaczają jego postrzeganie . Krótko mówiąc, ludzie, którzy są w stanie reinkarnować, nazywani są Nieskończonymi. Jest jeden o imieniu Bathurst (Chiwetel Ejiofor), który przewodzi frakcji zwanej Nihilists, pozbawioną osobowości grupą bandytów SWAT, których celem jest zniszczenie wszelkiego życia na Ziemi. Evan zostaje przechwycony przez Tammy (Sophie Cookson), członkinię Wierzących, grupy, której celem jest, hm, nie ludobójstwo, jak sądzę. Chociaż Infinites powinni być w stanie całkowicie zapamiętać swoje przeszłe życia, różne czynniki, w tym złe traktowanie jego nieistniejącej schizofrenii, uniemożliwiają Evanowi przypomnienie sobie, gdzie jego przeszłe życie ukryło McGuffina, którego Bathurst potrzebuje, aby osiągnąć swoje nikczemne cele.

Nieskończone (2021) opcje subskrypcji:

Plan 1-miesięczny - 4,99 USD miesięcznie (całkowity koszt 4,99 USD)

Gdybyś dał panu Ejio za hełm w kształcie węża, ta fabuła pasowałaby jak w domu w ŻOŁNIERZ AMERYKAŃSKI. Joe film, ale Nieskończony prawie nie zdaje sobie sprawy z tego, jak łukowate są jego motywacje postaci ani co może zrobić, aby dobrze się bawić z jego założeniem. Twórcy filmu wydają się znudzeni zarozumiałością własnego filmu, wykorzystując go jedynie jako pojazd do inscenizacji strzelanin i akrobacji samochodowych z postaciami z tekturowych wycinanek, które nie mają osobowości poza użyteczną fabułą. Toby Jones, Liz Carr i Jóhannes Haukur Jóhannesson marnują się jako maszyny do ekspozycji, ponieważ każda próba zderzenia osobowości wierzących nie udaje się, ponieważ trudno jest nawet zapamiętać ich imiona, ponieważ są słabo rozwinięci, a ich wieczne, oklepane aforyzmy są namiastkami za ani złośliwość, ani dowcip. Jedynym wyjątkiem od tego jest pojawienie się w drugim akcie Jasona Mantzoukasa, który wnosi swój zwykły urok i charyzmę do roli, której film dziwnie nie chce, abyśmy lubili, mimo że jest najbardziej żywym i ludzkim dostępnym kawałkiem charakteryzacji.

Niezasłużona powaga dla siebie mogłaby nie ciągnąć wszystkiego tak bardzo w dół, gdyby akcja nie była tak patetyczna. Gorączkowa energia wczesnych pościgów samochodowych po prostu nie jest podtrzymywana, ponieważ akcja stawia bezimiennych zbirów przeciwko defensywnym eksplozjom i szybkiej jeździe. To akcja na autopilocie, wykorzystanie zestawu narzędzi dopracowanego nad płodną karierą Fuqua, która nie ma za sobą żadnej kreatywności ani energii, zwłaszcza gdy akcja jest wzmocniona oczywistymi efektami komputerowymi. Jedna nowość bezwstydnie zamienia Marka Wahlberga w przeceniony kosz Neo z Macierz , ponieważ Evan jest w jakiś sposób w stanie psychicznie manipulować energiami — czy czymś — aby nie zostać wyrzuconym z poruszającego się samolotu. I czy ta moc staje się w ogóle aktualna po tym momencie? Nie, ale można zobaczyć, jak Wahlberg niezdarnie wymachuje kataną, ciągle wpadając na ściany wnętrza samolotu. Co za radość.

Nieskończony nie jest filmem nakręconym nieudolnie iz pewnością spędza czas nie czując się przykrym obowiązkiem czy obrazą dla wrażliwości. Jednak po prostu nie ma za tym żadnej możliwej do zidentyfikowania pasji, żadnej iskry wizualnej kreatywności, intencji filozoficznych lub, nie daj Boże, zabawy. To po prostu pochodny film akcji, który nie rozumie, a nawet wydaje się przejmować, że bycie pochodną nie jest licencją na to, by nie obchodzić się z wykorzystaniem jej potencjału.

Nieskończony jest już dostępny w Paramount+.