„Poza” 3.03 Recenzja: Trunk
Nasz werdykt
W ostatnim sezonie „Pose” zadomowił się w satysfakcjonującym, choć wygodnym rytmie, rozwiązując swoje problemy interpersonalne i historyczne tak optymistycznie, jak to tylko możliwe.
Do
- 👠 Jackson pokazuje niezwykłą głębię – ale i konsekwencję – jako Elektra, przyszła matka domu, która nigdy nie byłaby kurczącym się fioletem.
- 👠 Wspaniała kula retrospekcji pokazuje tanie początki tego, co staje się wspaniałym domem glamour.
Przeciwko
- 👠 Choć niektóre sceny są między Elektrą a jej matką poruszające serce, rozwiązanie tego bólu – i wielu skomplikowanych relacji – zbyt często skłania się ku prostemu i pozytywnemu zakończeniu.
Ten post zawiera spoilery dla Poza 'Bagażnik'
Sprawdź nasze ostatnia recenzja tutaj .
Trunk zaczyna się od retrospekcji z 1978 roku — krok wstecz nie tylko dla społeczności balowej, ale dokładniej dla Elektry (Dominique Jackson), która robi sztuczki za 75 dolarów, sześciopak piwa i obietnicę szarlotki McDonald's po usługach zostały wyrenderowane. Pomimo swoich fantazji o przyszłości, w której mieszka w mieszkaniu, którego szafa jest wypełniona futrami i gdzie Studio 54 czeka na rozpoczęcie, dopóki nie będzie gotowa, Elektra jest zdecydowanie mniej optymistyczna, jeśli chodzi o powrót do domu matki o 4:00 nad ranem w jej przechodnich ubraniach po tym, jak jej towarzyszka zgubiła klucze. Jej obawy okazują się słuszne, gdy matka ubiera ją za to, że weszła w sukienkę. Mówiłam ci, że nie chcę, aby w moim domu był przebrany homoseksualista, mówi chłodno jej matka, zanim rozdziera jej ubranie. Ale Elektra zbiera swoje rzeczy i karci matkę: nie akceptuję znęcania się i poniżania na ulicach – i na pewno nie przyjmę tego od ciebie.
Po wyrzuceniu Elektra ogarnia się i konfrontuje się z nią po raz ostatni. Oto kim jestem, droga matko, mówi, zanim wyzywająco odchodzi. To zachęcający moment wzmocnienia, ale świadczy o rosnącej niechęci serialu do przedstawiania tym postaciom pesymistycznego (choć również przygnębiająco realistycznego) doświadczenia jako gejów i / lub transseksualnych osób o kolorze. O ile w pierwszym sezonie dzieci Blancy (MJ Rodriguez) pochodziły z rozbitych domów i toksycznych związków, to teraz przedstawienia skłaniają się ku postaciom, które znajdują pocieszenie, pewność siebie, wyzwolenie i pewność siebie – wszystko, czego życzyli sobie ich prawdziwe i wyimaginowane odpowiedniki, ale nie zawsze świetna podstawa dla dobrego dramatu telewizyjnego, a już na pewno nie w wielu odcinkach, nie mówiąc już o całym sezonie lub serialu. Niemniej jednak, jeśli ktokolwiek mógł bez strachu wyłonić się z pogardy matki i stać się konstelacją w tym wszechświecie, to jest to Elektra.
16 lat później prowadzi bank seksu przez telefon, gdy para gliniarzy patrzy nieszczęśliwie z nieoznakowanego samochodu. Pracując na rozkaz burmistrza Guilianiego, gliniarze przekonują Elektrę do jej operacji w nadziei na klienta z najwyższej półki lub być może powiązania z mafią; ale kiedy grożą przeszukaniem jej mieszkania, dzwoni do Blanca o pomoc w pozbyciu się kufra schowanego w jej szafie, gdzie kilka lat wcześniej ukryła ciało klienta z Hellfire Club, który zmarł pod jej opieką. Ricky (Dyllon Burnside) i Lil Papi (Angel Bismark Curiel) niechętnie pomagają – zwłaszcza po tym, jak Blanca ujawnia, co jest w bagażniku – ale poruszanie nim przywołuje wspomnienia z wczesnych dni z Elektrą, kiedy Blanca była uwielbioną służebnicą Lulu (Hailie Sahar ) i nieżyjącego Candy (Angelica Ross).
W tym czasie Elektra zwerbowała Angela (Indya Moore), Lemara (Jason A. Rodriguez) i Cubby'ego (Jeremy McClain) do tego, co miało stać się Domem Obfitości. Ale kiedy dopływ prądu do mieszkania Elektry zostaje odcięty, zbiera ich, aby odzyskać coś, co twierdzi, że jest jej: kufer pełen futer i starych ubrań, które jej matka nalegała, by zostawiła. Po tym, jak niezdarnie się włamują, jej matka budzi się i gani dziecko za to, że ją rozczarowało – przede wszystkim za odebranie jej tego, co uważa za swoje. Jestem bardziej okrutny niż jakikolwiek człowiek, odpowiada Elektra, zwłaszcza jeśli chodzi o ochronę tego, co moje. Chwilowo rozważają pojednanie, zanim Elektra zdaje sobie sprawę, że jej matka nigdy w pełni nie zrozumie i nie zaakceptuje jej, jaka jest, i odchodzą z kufrem.
Gdy Blanca zastanawia się, co zrobić z bagażnikiem, Christopher (Jeremy Pope) przybywa do jej mieszkania i natychmiast czuje zapach emanujący z bagażnika Elektry. Po krótkiej konfrontacji wyjawia mu prawdę, prowokując rozmowę, która niestety bardziej przypomina przemówienie do publiczności niż do siebie nawzajem o przeciwnościach, z jakimi borykają się osoby trans. Christopher poddaje się i przypomina jej, że jest tam dla niej — i całej rodziny; a teraz, kiedy wszyscy już wiedzą, łączą siły, by wyciągnąć Elektrę i rozwiązać jej problem. To będzie wymagało zespołu, aby usunąć szkielet z twojej szafy, dołącza do Blanca. Elektra jest niespokojna, gdy przygotowują się do porzucenia ciała, odrzucając tajemnicę, która stała się częścią jej historii i prawdopodobnie jej tożsamości.
Nadchodzi czas, aby zrzucić pień z molo, a ona odchodzi bez drugiego spojrzenia, przyjmując akt szczęścia i łaski, na którą zauważa, że zmarła może sugerować, że nie zasługuje. Ale kiedy Christopher ujawnia, że wezwał przysługę, aby odrzucić zarzuty Elektry, odchodzi, nieprzygotowana na akt hojności – i rozgrzeszenia – boi się, że nie może się odwdzięczyć. Blanca wyjaśnia jej, że widzi poświęcenie, jakie matka złożyła dla niej wszystkie te lata temu, żegnając się z własną matką i sprzedając ozdoby, które kiedyś były zamknięte w tym bagażniku, aby sfinansować swoje pierwsze prawdziwe mieszkanie rodzinne. Niemniej jednak z zakłopotaniem przypominają sobie pierwszy bal, na którym nowo zebrane dzieci Elektry chodziły razem jako rodzina, bajkowy romans z Dawno, dawno temu Donny Summer i kulminacją z Elektrą przybywającą jako Zła Królowa. Tak to robisz, skurwysyny, mówi Pray Tell (Billy Porter), ponieważ zarabiają dziesiątki na całej planszy.
Z pewnością, gdy serial zamyka wiele wątków, jest coś satysfakcjonującego w sposobie, w jaki każda postać spotyka się ze swoim przeznaczeniem w przemyślany i wrażliwy sposób. A historyczny sposób, w jaki ten program przedstawia postacie takie jak te, które nigdy wcześniej nie były tak w pełni zwymiarowane, zachęca do poczucia swobody i hojności wobec nich, zwłaszcza że nigdy nie zapomina się o zbliżającym się niebezpieczeństwie HIV, które zniszczyło ich społeczność. Myślę jednak, że czasami słodko-gorzka nuta w tej miksturze spełniającej życzenia może nadać jej bogatszy smak, gdzie nie każdy związek osiąga poczucie doskonałego szczęścia lub katharsis. Niemniej jednak, mając tylko trzy odcinki, ta zmiana wydaje się mało prawdopodobna — a biorąc pod uwagę zwycięską formułę, po co robić to teraz?
