Recenzja „Central Park” 2.05: W dół do fiszbin
Nasz werdykt
Zajęło to połowę sezonu, ale „Central Park” w końcu wymyślił naturalny sposób na połączenie dwóch połówek swojej historii.
Do
- 🎤 Różne wątki są dobrze napisane i dopracowane.
- 🎤 Solidne piosenki jak zwykle.
- 🎤 Daffy i absurdalny komentarz na temat współczesnego dziennikarstwa.
Przeciwko
- 🎤 Zbyt długo trwało naciągnięcie Tillermanów i Bitsy na tę samą ścieżkę opowiadania historii.
- 🎤 Trudno zrozumieć, dlaczego historie były tak ukryte w poprzednich odcinkach.
- 🎤 To może być za mało, za późno.
Ten post zawiera spoilery dla Park Centralny.
Sprawdź nasze ostatnia recenzja tutaj .
Przez cały drugi sezon Park Centralny , w każdym odcinku było dość powszechne uczucie. Animacje i muzyka pozostają radosne i zabawne, a różne szczegóły dotyczące rodziny Tillermanów – zwłaszcza ojca Owena (Leslie Odom, Jr.) i córki Molly (Emmy Raver-Lampman) – zostały dobrze dopracowane i zabawne. Co więcej, korzystanie z narratora (Josh Gad) było w najlepszym razie niewystarczające, a sposób, w jaki wykorzystano Bitsy Brandenham (Stanley Tucci) i jej asystentkę Helen (Daveed Diggs), był szczególnie frustrujący z powodu bycia tak odłączonym od reszty. akcji. Piąty odcinek, Down to the Fiszbiny, w końcu próbował naprawić przynajmniej jeden z tych kreatywnych problemów, nieco za późno.
Częściowo dlatego, że w tym sezonie zajęło pięć odcinków, aby młodszy brat Molly, Cole (Tituss Burgess) był w centrum uwagi. Kontynuując wątek z pierwszego sezonu, Cole nadal fetyszyzuje i uwielbia małego psa Bitsy Champagne, do tego stopnia, że on i Helen zawarli tajne porozumienie, aby pozwolić Cole'owi na spacer z psem raz w tygodniu w Central Parku, bez Bitsy. mądrzejszy. Aranżacja uderza w Down to the Fiszbiny — kiedy Bitsy niechcący zostawia klucz do swojej prywatnej szafki na akta, a Helen próbuje wziąć go dla siebie, zostawia go na spacerze z Cole'em i Champagne, prowadząc ich do szaleństwa. biegnij przez park, by znaleźć klucz, zanim Bitsy zda sobie sprawę z podstępnej próby Heleny, by uzyskać dostęp do jej informacji, oraz powiązania Cole'a z szampanem.
Tymczasem aspiracje dziennikarskie Paige natrafiają na potencjalną szkołę (i taką, która jest niestety bardzo na czasie dla każdego, kto zwraca uwagę na współczesny stan dziennikarstwa). Ona i jej redaktor Marvin (Tony Shalhoub) są zszokowani, widząc Bitsy w swoim biurze, a Paige słusznie wywnioskowała, że Bitsy chce, aby właściciel gazety (Patti LuPone) sprzedał jej, głównie po to, by zemścić się na Paige za napisanie hitu w poprzednim sezonie. Na szczęście dla Paige, właścicielka gazety LuPone zna Bitsy aż za dobrze, ponieważ oboje brali udział w wyścigu lekkoatletycznym jako dzieci, a Bitsy potykała się o drogę swojego przeciwnika do ósmej wstążki. Kiedy przerabiają swój wyścig wokół gazety, Bitsy przegrywa i jest zmuszona zrezygnować ze swojej oferty zakupu gazety.
(Źródło zdjęcia: Apple TV+)
I wreszcie jest inny szalony wyścig z czasem i ten, który inspiruje tytuł odcinka. Molly jest przerażona, że Paige musi iść do biura, głównie dlatego, że musi iść na zakupy stanika, aby mogła wyjść poza stanik treningowy. (Kiedy Molly śpiewa, ma biustonosz-blem.) Owen podchodzi, by towarzyszyć jej do sklepu, tylko po to, by jego wrodzona niezręczność zawładnęła nim jak najlepiej, gdy stara się nakierować Molly na właściwy zakup. Wszystko kończy się dość gładko w 25-minutowej odsłonie: Molly jest w stanie znaleźć odpowiedni stanik, taki, który jest jej (ale nie do końca ona); Helen jest w stanie odzyskać klucz na czas, dzięki szybkiemu myśleniu Cole'a i chęci umieszczenia tego klucza w kale szampana, aby stworzyć wiarygodne alibi; Na razie praca Paige pozostaje jej własnym; Cole uświadamia sobie, że może być trochę bardziej jak normalny dzieciak, dając sobie tydzień wolnego od obsesji na punkcie szampana.
Pod wieloma względami Down to the Fiszbiny to najlepszy odcinek Park Centralny w drugim sezonie, mając na uwadze tylko jedną dokuczliwą myśl: byłoby miło, gdybyśmy otrzymali cały odcinek wykonujący bardziej efektywną robotę obejmującą całą obsadę postaci (no cóż, z wyjątkiem narratora Gada, ale najwyraźniej łódź pływał na tym) wcześniej w sezonie. O ile Bitsy i Helen mogliby w pełni oddzielić historie od rodziny Tillermanów, Down to the Fiszbiny jasno pokazują, że istnieje bardzo łatwy sposób – naprawdę, dwa bardzo proste sposoby na powiązanie ich z naszym bohaterskim kwartetem. Fiksacja Cole'a na punkcie szampana została prawie całkowicie zignorowana przez pierwszą połowę sezonu, kiedy to mogło z łatwością połączyć go ponownie z Helen. I chociaż widzieliśmy chłopaka Molly, Brandona (spokrewnionego z Bitsy), nie było żadnego dalszego połączenia i niewiele łączy.
Być może jest to dobry problem, gdy pracujesz z komedią zespołową o wysokim poziomie koncepcji — jest zbyt wielu utalentowanych aktorów i intrygujących postaci, by obsłużyć naraz. Ale Park Centralny ma ten problem i jest trochę irytujące, że tylko pięć odcinków w nowym sezonie to program, który próbuje go obejść. Po pięciu odcinkach łatwo jest spojrzeć wstecz na to, gdzie sezon zaszedł do tej pory i wybrać niektóre z dziwniejszych kreatywnych wyborów. Wielu z nich zależy od Bitsy i Helen; podstawowe cechy charakteru, które mieli w pierwszym sezonie, są nadal obecne, takie jak Bitsy, która jest nieczule bogata i okrutna, a zniechęcona natura Helen balansuje z jej pragnieniem zdobycia jak największej ilości bogactwa Bitsy. Ale tam, gdzie w poprzednim sezonie pojawiała się powtarzająca się fabuła Bitsy, która chciała kupić Central Park, przez cały rok dokonywała losowych wyborów. Ponieważ w sezonie pozostały trzy odcinki, jest oczywiście możliwe, że tajne plany Bitsy dotyczące kupowania ziemi, pisania pamiętnika lub kupowania gazety Paige mogą wiązać się z kolejnymi trzema odcinkami. (Ten ostatni schemat wydaje się najbardziej prawdopodobny i najbardziej twórczo intrygujący). Ale po co czekać tak długo, by wywołać te pomysły?
Park Centralny , jak można mieć nadzieję, biorąc pod uwagę rodowód, pozostaje bardzo uroczo animowany, a piosenki są zarówno dobrze zintegrowane, jak i zapadające w pamięć. (Piosenka Molly o jej staniku jest szczególnie przyjemna, zarówno muzycznie, jak i wizualnie.) Jednak gdy zaczyna się druga połowa sezonu drugiego, problemy, z jakimi boryka się ten program, nadal są tak odległe od muzycznych i wizualnych wyborów, które są tymi aspektami. nie jest automatycznie wystarczająco dobry, aby można było przejrzeć błędy. Down to the Fiszbiny to bezsprzecznie najsilniejszy odcinek sezonu, ale służy tylko do podkreślenia, gdzie serial wymaga poprawy lub stoi w obliczu niezdolności do rozwinięcia się poza początkowe założenie.
