Recenzja „Emily w Paryżu”: płytka zabawa
Nasz werdykt
W większości powierzchowne przedstawienie, które pięknie pokazuje Paryż, unikając jednocześnie czegoś tak kłopotliwego jak głębia charakteru.
Do
- 🇫🇷 Paryż przypomina nam, że to idealne miejsce na nakręcenie serialu.
- 🇫🇷 Europejskie postacie są jednocześnie szorstkie i urocze.
- 🇫🇷 Odcinki są błogo krótkie.
Przeciwko
- 🇺🇸 Pokolenie Instagrama jest tutaj, aby nas uratować!
- 🇺🇸 Nie mogę się zdecydować, czy kibicuję Emily, żeby została zwolniona.
Ten post zawiera spoilery dla Netflixa Emily w Paryżu.
Otwórz Netflix i rzuć okiem na listę Top 10 w żaden sposób nie zmanipulowany, a znajdziesz w Paryżu Emily z szeroko otwartymi oczami, nową Oryginalny serial Netflix od Darrena Stara, którego zapamiętasz Seks w wielkim mieście sława z końca lat 90-tych.
Jednak w ciągu 20 lat wiele się zmieniło. Po pierwsze, występ z „Seksem” w tytule nie wyląduje tak, jak wtedy. A widzowie nie są już tak pruderyjni jak my kiedyś. Jest też fakt, że być może rok 2020 — a zwłaszcza ten rok 2020 w tej wersji wieloświata — może nie potrzebuje kolejnej białej postaci, która odnajdzie się w dużym, zróżnicowanym mieście, jednocześnie nie uznając tej różnorodności w jakikolwiek znaczący sposób.
Ale oto jesteśmy, z Emilia w Paryżu w pierwszej dziesiątce Netflixa.
To nie znaczy, że nie ma żadnych zalet w tym, co inaczej jest dość nudną 10-odcinkową serią, która na szczęście psuje 30 minut tylko raz. Tyle, że żaden z nich nie ma nic wspólnego z tytułowym bohaterem.
Po pierwsze, dobre: Emilia w Paryżu jest odpowiednio osadzony w Paryżu. (Z kilkudniowym okresem kręcenia w Chicago z powodów fabularnych.) Jeśli masz zamiar kręcić w większości powierzchowną serię, są gorsze miejsca, w których można to zrobić. A ludzie za kamerą wykonali tutaj mistrzowską robotę. Wszystkie ważne punkty orientacyjne są tam, często używane i dobrze wykorzystywane. To nieuzasadnione i może więcej niż trochę banalne — ale to również doskonale nadaje ton serialowi.
Istota jest taka, że Emily Cooper (Lily Collins) jest młodą przedstawicielką marketingu niskiego szczebla, która nagle przeprowadza się do Paryża po tym, jak jej firma przejmuje francuską firmę, a jej szefowa w średnim wieku (Kate Walsh) okazuje się być w ciąży. Emily nie zna języka. Możliwe, że nigdy wcześniej nie wyjeżdżała z kraju. Jej chłopak Doug (Roe Hartrampf) jest trochę obojętny na ten pomysł. Cokolwiek. Ponieważ dokładnie to, co myślisz, że się z nim stanie, tak naprawdę się wydarzy.
Emily pojawia się w Paryżu, a pszczoły robotnice w Savoir nie mają pojęcia, że przyjeżdża. Zawieś tam niedowierzanie na minutę. Jej nowa szefowa Sylvie (Philippine Leroy-Beaulieu) nie dba o to, że jakaś amerykańska dziewczyna w rozmiarze 0 pojawia się z wszelkiego rodzaju nowomodnymi pomysłami na media społecznościowe, z wyjątkiem tego, że Emily wciąż sprawia, że wszystko działa i sprawia, że rzeczy się dzieje, a wszystko to podczas dokumentowania swojego nowego życia we Francji na ogólnie wyglądającym Instagramie z nazwą użytkownika „Emily in Paris”. (I tak, Netflix faktycznie ma to konto Insta .)
Nie byłby to Paryż bez odrobiny romansu i nie byłaby to Francja bez odrobiny skomplikowanego romansu. Długodystansowa sprawa z Dougiem szybko zmierza donikąd. (Jej przewodowy wibrator powodujący zwarcie starożytnej instalacji elektrycznej w jej budynku jest, jak sądzę, zbyt realny). umysł w erze ja też. Otrzymać bieliznę La Perla od zamężnej klientki? Nie najlepiej. Emily otwiera pudełko przy biurku, gdzie jej szef widzi, że ktoś właśnie kupił jej bardzo drogi stanik? Również nie najlepsze pomysły.
Philippine Leroy-Beaulieu jako Sylvie w Emily w Paryżu na Netflix.(Źródło zdjęcia: Netflix)
Bruno Gouery jako Julien po prawej i Samuel Arnold jako Luke pośrodku w Emily w Paryżu na Netflix.(Źródło zdjęcia: Netflix)
William Abadie jako Antoine Lambert w Emily w Paryżu na Netflix.(Źródło zdjęcia: Netflix)
Camille Razat jako Camille w Emily w Paryżu na Netflix.(Źródło zdjęcia: Netflix)
Lucas Bravo nie wpakuje się w żadne kłopoty jako Gabriel w Emily w Paryżu na Netflix.(Źródło zdjęcia: Netflix)
Ashley Park, po prawej, jako Mindy z Lily Collins jako Emily w Emily w Paryżu na Netflix.(Źródło zdjęcia: Netflix)
Jest jeszcze Gabriel (Lucas Bravo) — sąsiad Emily z dolnego piętra, przez którego drzwi próbuje się przedostać (poważnie, nie trzeba długo pamiętać, że pierwsze piętro faktycznie zaczyna się na drugim piętrze) i kto tak ułożył. z powrotem, europejski luz o nim, że ci z nas, którzy mają zabawne amerykańskie akcenty, lubią myśleć, że możemy sobie poradzić, gdy jesteśmy za granicą. (Wskazówka dla profesjonalistów: nie możemy. Po prostu idź z tym.) Jest także szefem kuchni w restauracji w pobliżu ich budynku, co tworzy przyzwoity mały łuk. Jest tu oczywista (i natychmiastowa) chemia, która pojawiła się w idealnym momencie. Emily przydałaby się przyjaciółka.
Odnajduje kilkoro innych w Mindy Chen (Ashley Park), która pracuje w Paryżu jako niania, ukrywając się przed swoją bogatą i kontrolującą rodzinę w Chinach. I jest też Camille (Camille Razat), która jest od razu trochę zbyt miła dla Emily i jest powiewem świeżego powietrza, biorąc pod uwagę, że wszyscy inni Francuzi byli trochę zbyt stereotypowo Francuzami. Coś po prostu musi być nie tak z Camille — i okazuje się, że coś nazywa się Gabriel.
Oczywiście to konflikt sprawia, że historie są warte opowiedzenia. A Emily w Paryżu ma w większości historię, której nie da się zapomnieć. Powoduje jedną katastrofę po drugiej, albo ze względu na swój wiek, albo amerykanizm (lub oba), a następnie udaje jej się ratować, albo z powodu swojego wieku, albo amerykanizmu (lub obu), a wszystko to przy użyciu magicznych nowych technik „mediów społecznościowych”. że zbyt często opisuje, jakby sprzedawała magiczną fasolę tej krainie prostaczków.
To, że rosnąca pozycja Emily w mediach społecznościowych doprowadziłaby do większych wygranych na głównym poziomie zawodowym, jest w większości fantastyczne. Choć aż nazbyt realne jest jej doświadczenie na „imprezie dla influencerów”. To bolesne i doskonałe.
Nie wchodź do Emily In Paris, mając nadzieję na coś więcej niż to, co widzisz na plakacie. Lekko nieodpowiednia moda na kogoś, kto nie jest jeszcze wystarczająco dorosła, aby wiedzieć lepiej, i nieco nieodpowiednie zachowanie ze wszystkich stron. To zdecydowanie sprawa PG-13, w większości. Jest to przypomnienie, że być może Insta-life naprawdę nie jest kierunkiem, w którym chcemy, aby zmierzała planeta Ziemia.
Po co więc oglądać? Ponieważ to cztery i pół godziny telewizji, która przypomni ci, że istnieje świat poza twoim domem. Że pewnego dnia będziemy mogli znowu podróżować i poznawać inne kraje oraz sfingować naszą drogę przez pierwszy kontakt z innymi kulturami. Bo to Paryż, do cholery. Ponieważ to jedzenie, wino, sztuka i moda, a dla niektórych może trochę romansu.
To zabawne i ulotne, czasami niezapomniane, a czasami absolutnie niezapomniane. Dokładnie taki powinien być pobyt w Paryżu po dwudziestce.
