Recenzja „Fundacja” 1.07: Tajemnice i męczennicy
Nasz werdykt
Osiągając równowagę w każdej ważnej fabule w ciągu godziny, „Fundacja” zapewnia solidny odcinek telewizyjny.
Do
- - Odwiedzenie każdej głównej fabuły sprawia, że jest to bardziej dynamiczna i pełna napięcia godzina
- - Jared Harris ma więcej do roboty niż tylko pojawianie się w super-krótkich scenach, przypominając publiczności o swoim ogromnym talencie
- - Historia powolnej budowy z Salvorem Hardinem opłaca się podnieść stawkę
Przeciwko
- - Niektóre starannie umieszczone rewelacje wydają się zbyt pisarskie w sposobie, w jaki są obsługiwane
- - Gaal Dornick wciąż nie ma wystarczająco dużo czasu, biorąc pod uwagę jej przypuszczalne znaczenie
- - Historia z Bratem Świtem stara się wyróżnić na tle bardziej pełnych akcji fabuł
Ten post zawiera spoilery dla Fundacja . Sprawdź naszą ostatnią recenzję tutaj .
Teraz, gdy jesteśmy w drugiej połowie pierwszego sezonu Fundacja , łatwo się zastanowić, jak bardzo scenarzyści serialu potrafią poskładać ogromną historię w spójne części. Jak dotąd odcinek po odcinku, Fundacja stworzył uderzające efekty wizualne i pochwalił się kilkoma bardzo dobrymi występami, dzięki uprzejmości Lee Pace i Leah Harvey, ale wydaje się również, że jest to historia, która jest w jakiś sposób zbyt obszerna, aby zmieścić się w godzinnych rozdziałach. Rzadko zdarzał się przypadek, gdy serial umiejętnie zrównoważył cztery główne wątki – po Gaal Dornick (Lou Llobell), Salvor Hardin (Harvey), Brat Dawn (Cassian Bilton) i Brat Day (Pace) – w ciągu tej samej godziny.
Mając to na uwadze, dochodzimy do siódmego odcinka, Tajemnice i męczennicy. Tam, gdzie ostatnio opuściliśmy Salvor, była silnie uzbrojona przez Phara, Wielką Łowczyni Anakreonów (Kubbra Sait), aby opuścić Terminus ze swoim kochankiem Hugo (Daniel McPherson), aby pilotować statek w nadziei na znalezienie dawno opuszczonego okręt wojenny zwany Invictus. Ostatni raz opuściliśmy Dzień Brata, gdy walczył o utrzymanie władzy nad planetą pełną religijnych fanatyków, teraz pozornie kierowanych przez kultystycznego demagoga Zefira Halimę (T'Nia Miller). Był szczególnie sfrustrowany swoim długoletnim sługą Demerzelem (Laura). Birn) klęczący u stóp Halimy.
Przygoda Salvora toczy się dalej z początkowym załamaniem serca: po tym, jak ona i Hugo pilotują statek przez długi pas asteroid, lokalizują zabójcę świata Invictus i zostają zmuszeni przez Pharę do włożenia skafandrów kosmicznych i wylądowania na zewnątrz statku w nadzieje na wejście. Phara zauważa, że statek mógł być uważany za zaginiony przez wieki, ale jego zabezpieczenia wciąż działają, więc używa Gwardii Imperialnej i jego unikalnie zakodowanej genetycznie krwi, aby uzyskać dostęp do wnętrza statku. Ale podczas skoku ze statku na Invictus, Hugo gubi się, gdy przypadkowo zostaje strącony przez kawałek gruzu asteroidy i unosi się w rozległe przestrzenie.
Lou Llobell w „Fundacji”(Źródło zdjęcia: Apple TV+)
Co gorsza, gdy tylko Salvor, Phara i pozostali zbliżą się wystarczająco blisko, pistolety Invictus zaczynają do nich strzelać. Dobrą wiadomością jest to, że gambit Phara z Gwardią Imperialną działa – dopiero gdy rzuci się do zewnętrznych drzwi wejściowych i zostanie zidentyfikowany przez statek, pistolety przestają do nich strzelać. Zła wiadomość jest taka, że zahartowana osobowość Fary oznacza, że gdy tylko strażnik wpuści ich do środka, nie ma dla niego żadnego pożytku: strzela mu prosto w głowę i wypycha go w kosmos, ponieważ spełnił swój cel. Jezu.
Prawdziwi frajerzy pojawiają się jednak, gdy reszta z nich wchodzi do Invictus i znajduje niezliczone zamarznięte ciała zawieszone w powietrzu. Po ponownej kalibracji atmosfery i grawitacji Lewis (Elliot Cowan) zdaje sobie sprawę, że światła na statku wydają się migotać podczas odliczania. To tutaj Phara ujawnia, co jeszcze wiedzą Anakreony: widzieli, jak Invictus skakał w kosmosie zaledwie kilka tygodni temu i wierzą, że światła odliczają czas do następnego skoku na podstawie losowych współrzędnych. Salvor pojmuje, że to właśnie stało się pierwotnie z Invictus: jego mieszkańcy nie byli w stanie naprawić statku, utknęli i ostatecznie umierali. A statek, według aktualnego odliczania, dzieli tylko cztery godziny od ponownego skoku do nieznanych części.
Historia Brother Daya nie jest dużo lepsza. Po przeczytaniu aktu zamieszek Demerzela i dowiedzeniu się od niej, że jej własne mechanizmy i konstrukcja robota oznaczają, że nie mogłaby go zdradzić, nawet gdyby chciała — a zatem klęczenie samo w sobie nie było aktem zdrady — stwierdza, że Prośba Zephyr Halimy do niego jest prosta, ale niemożliwa. Chce, żeby zakończył dynastię Cleon, a konkretnie całą genetycznie klonującą jedną osobę w kółko, a jej prośba nie ma na celu taktyki, aby uzyskać większą ochronę dla ludzi na jej planecie. W przeciwieństwie do obrony przed Halimą, Brother Day ogłasza przed jej wyznawcami, że pozwoli Potrójnym Boginiom planety zdecydować, czy jest kimś więcej niż tylko klonem, kroczącym po Wielkiej Spirali.
Na Trantorze Brat Dawn i pracownica zamku Azura (Amy Tyger) zbliżają się do siebie, a gdy ich zobaczymy, oboje szybko obejmują się i kochają tam, gdzie wcześniej widzieliśmy, jak zmagał się z tym, gdy z prostytutką. Azura oferuje bratu Dawnowi dar życzliwości, urządzenie do korekcji kolorów, które pozwoli klonowi daltonistom widzieć czerwień i zieleń. Ale Brat Dawn ujawnia pełnię własnych problemów z dopasowaniem. Noszenie tego urządzenia oznaczałoby ujawnienie swojej niedoskonałości i pokazuje Azurze, że istnieją zasadniczo zapasowe klony, które w razie potrzeby mogą zastąpić jego lub innych Braci. Azura wzywa Brata Dawna, by walczył o swoją osobistą wolność, maskując swoją twarz, a nawet nanoboty we krwi, aby uniknąć wykrycia. Ale nawet po tym, jak spędza czas w pałacu, oglądając Azurę jadącą przez Trantor, Brat Dawn jest skarcony przez Brata Zmierzchu (Terrence Mann) za to, że nawet przyznał się do czegokolwiek poza murami pałacu.
T'Nia Miller w „Fundacji”(Źródło zdjęcia: Apple TV+)
Wracając do Invictus, Salvor i mieszanka tubylców Terminusa i Anakreonów kontynuują eksplorację statku i natrafiają na nieco przestarzałą barierę energetyczną, którą jest w stanie wygodnie rozbroić. Chociaż to działa, jej próba nakłonienia innych tubylców Terminusa do walki z Anakreonami kończy się sukcesem tylko dzięki stworzeniu elementu zaskoczenia na kilka sekund. W końcu Anakreony odpierają atak, a kiedy Salvor ostrzega, że zabijają więcej ekspertów Terminusa (jednego z nieufnych wojowników), dowiaduje się o ich prawdziwym planie. Chcą przywrócić do życia Invictus, aby mogli wyruszyć w misję samobójczą, wysyłając ją prosto na Trantora i zabijając niezliczoną liczbę niewinnych istnień.
I wreszcie, jest historia Gaala Dornicka. Kiedy ostatnio opuściliśmy Gaala dwa odcinki temu, była sama na tajemniczym statku, nieuchronnie kierując się na rodzinną planetę Hari Seldona (Jared Harris), 35 lat po tym, jak została uznana za jednego z jego zabójców. Ale co bardziej szokujące, Gaal był oszołomiony, gdy zobaczył Hari, rannego, ale nie martwego, wijącego się na dnie statku. Na szczęście faktycznie ponownie dołączamy do trwającej akcji.
Hari, oczywiście, nie żyje — to, co widzimy, to glitchowa wersja jego zdigitalizowanego „ja” (w zasadzie całą swoją istotę umieścił w chmurze). Hari jest tymczasowo w stanie powstrzymać się od błędów, skupiając się na Gaalu, gdzie dowiaduje się tego, co już wiemy z jej perspektywy: że widziała, jak Raych (Alfred Enoch) go zabija, że została wysłana na statek ratunkowy i że Raych został stracony. Hari, sfrustrowany, mówi, że Gaal powinien był kierować pierwszą Fundacją, szczególnie z powodu problemów, które mają teraz miejsce.
Ale zanim może odpowiedzieć na kluczowe pytanie — dlaczego Raych w ogóle go zabił — kłóci się dalej i wydaje się znikać. Po zniknięciu wygląda na to, że Gaal wszystko stracone, a systemy podtrzymywania życia statku prawie się wyłączają, dopóki nie zakończy się przesyłanie Hari (najwyraźniej). Teraz wyglądając znacznie lepiej na zużycie, Hari wyjaśnia, dlaczego zdecydował się umrzeć.
Wyjaśnienie jest dwojakie: po pierwsze, potrzebował, aby Fundacja miała mit napędzający ją do przodu, a nie tylko kierujący nimi człowiek. Ale co ważniejsze, miał chorobę genetyczną, która oznaczała, że i tak umrze, więc zdecydował się przyspieszyć ten proces. Wyjaśnienie wkrótce zamienia się w kłótnię między skomputeryzowanym Hari i Gaalem, z których pierwszy jest zły, że Gaal odwrócił swój plan, a drugi jest zły, że była wykorzystywana jako pionek we wspomnianym planie. Ale wszystko sprowadza się do ostatniego momentu jasności, gdy Hari popycha Gaala, by pojął, dlaczego kiedykolwiek czuła się zmuszona do udania się do jego kabiny w chwilach jego morderstwa. Wspominając ten moment i niezliczone inne, w których zdawała się wiedzieć, że coś się wydarzy tuż przed tym, robi to samo na statku, który zbliża się do rodzinnej planety Hari, osłoniętej śmiercionośnymi śmieciami kosmicznymi: trzyma ekran, gdy tarcza z jakiegoś gruzu, która wpada na statek i uświadamia sobie, że ona, Gaal Dornick, może wyczuć przyszłość.
To ciekawy zwrot na zakończenie Tajemnic i Męczenników, z sugestią, że Gaal nie tylko ma nadprzyrodzony talent matematyczny, ale jest także czymś bliskim jasnowidzowi. Chociaż Hari uwzględnił Gaala w swoim planie, jasne jest, że jej niewypowiedziane dary jeszcze bardziej psują ten plan. A wiecznie enigmatyczny Hari nie ujawnił jeszcze, dlaczego zmierzają na jego rodzinną planetę Helicon.
Ten odcinek Fundacja jest prawdopodobnie najlepszy, częściowo dlatego, że wiele historii rozgrywa się w sposób, który nie przypomina szachów poruszających się po planszy przed ostateczną gambitą, a bardziej jak prawdziwy napęd fabuły. Miejmy tylko nadzieję, że program utrzyma rzeczy w ostatnich trzech ratach w tym roku.
