Recenzja „Fundacja” 1.3: Duch matematyka
Nasz werdykt
Choć „Fundacja” nadal wygląda fenomenalnie, fabuła najnowszego odcinka jest nieoczekiwana zarówno pod względem dobrym, jak i złym.
Do
- - Ten pokaz wygląda niesamowicie i naprawdę futurystycznie
- - Występ Leah Harvey jako Strażniczki Terminusa to mocna strona
- - Nieubłagana natura klonów Cleona jest intrygująca
Przeciwko
- - Decyzja o ominięciu klifu z poprzedniego odcinka jest niezmiernie frustrująca
- - Skoki na osi czasu powodują bóle głowy
- - Trudno jest emocjonalnie przyczepić się do postaci, gdy przydzielono im tak krótki czas
Jeden z wielu fascynujących aspektów nowej serii Apple TV Plus Fundacja jest to, że wydaje się dezorientować więcej osób niż tylko tych z nas, którzy nie czytali książek Isaaca Asimova, na których opiera się serial.
Kiedy wspomniałem, że zaliczam się do tej drugiej grupy w mojej recenzji w zeszłym tygodniu dwuodcinkowej premiery, spodziewałem się, że będąc tak nieznajomym o historii ludzkości, która próbuje się zrestartować po przepowiedniach zagłady i mroku przez niezwykle sprytny matematyk wyjaśniłby, że moja reakcja była nieco pod wrażeniem, ale też trochę zakłopotana. Pokoloruj mnie więc podwójnie zakłopotany, gdy zauważyłem, że kilka osób online (w odpowiedzi na tę recenzję lub po prostu ogólnie) twierdzi, że czytali książki od deski do deski, i cóż, program też ich mylił.
Co więc myślą o książkach ludzie myślą o trzecim odcinku, Duchu matematyka?
Przewidywalne aspekty prestiżowej telewizji wydają się dojrzało Fundacja zbudować oszałamiający klif pod koniec drugiego odcinka. Wspomniany wcześniej matematyk, Hari Seldon (Jared Harris), został brutalnie zamordowany w finale przez swojego adoptowanego syna Raycha (Alfred Enoch), który natychmiast wysłał niewinnego i zszokowanego Gaala Dornicka (Lou Llobell) do kapsuły ratunkowej w nieznane. To wydaje się być dość dużym zakończeniem, które rodzi wiele pytań: dlaczego Raych zabił Hari? Czy Hari wiedział, że to się stanie? Czy to miało się stać? A co się stało z Gaalem, naszym niegdysiejszym narratorem?
Cóż, dobrą wiadomością jest to, że Gaal kontynuuje swoje obowiązki narracyjne w Duchu matematyka. Zła wiadomość jest taka, że absolutnie nic związanego z tym klifem nie pojawia się, chyba że zaliczymy odręczne wzmianki o pogrzebie Seldona jako coś związanego z tym klifem. Osoba, która odnosi się do tego, matka Salvora Hardina (Leah Harvey), również zauważa, że poza Hari jedyną osobą, która potrafiła sfilmować jego psychohistoryczną teorię ludzkości, był Gaal. I to wszystko.
Jeśli Duch Matematyka jest jakąś wskazówką, Fundacja będzie głęboko irytującym programem telewizyjnym, który wygląda naprawdę niesamowicie i jest zbyt zajęty utrzymywaniem epickich talerzy wirujących w powietrzu, aby rzeczywiście opowiedzieć spójną, spójną historię.
Laura Birn w „Fundacji”.(Źródło zdjęcia: Apple TV+)
Częścią problemu jest to, że Fundacja ma wiele różnych osi czasu, na których można się przyczepić, czego dowodem są pierwsze około 20 minut, które rozpoczynają się 400 lat przed główną akcją poprzednich dwóch odcinków, po czym przeskakują do 19 lat po zamachu terrorystycznym na planetę Trantor, a potem skacząc do przodu 17 lat później. Kiedy piszę te słowa, myślę o prawdziwym klasyku science-fiction, komedii Mela Brooksa Kosmiczne kule i jak nikczemny Mroczny Hełm (Rick Moranis) wpatruje się w publiczność po jednym pełnym ekspozycji monologu i snapach, Wszyscy to rozumieją? Tak to jest oglądać Fundacja dotychczas.
W każdym razie, te pierwsze 20 minut skupia się głównie na najstarszej wersji trzech Braci nadzorujących Trantora, Bracie Zmierzchu (Terrence Mann), który jest tylko najnowszą wersją klonu Cleona Pierwszego, władcy Trantora, który wydaje się najbliżej odwiecznego androida Eto ( Laura Birn), która pozostaje w tym samym wieku, nawet gdy wiecznie się starzeje, podobnie jak science-fiction Matthew McConaughey w Oszołomiony i zmieszany .
Brat Dusk to tak naprawdę Cleon Jedenasty, a brat Day (Lee Pace) służy jako Cleon Dwunasty i tak dalej. Gdy brat Zmierzch staje w obliczu rzeczywistości, że nawet jako klon starzeje się do punktu, w którym będzie musiał umrzeć i narodzić się nowy klon, aby kontynuować linię sukcesji Dzień/Świt/Zmierzch, uderza go myśl, że być może Seldon miał rację , przynajmniej o nienaturalnym aspekcie klonowania. Gdy brat Zmierzch widzi inkubujące dziecko klona w niektórych swoich ostatnich chwilach, trudno się z nim nie zgodzić.
Ta część odcinka kończy się wskazówką na temat być może jeszcze mroczniejszej przyszłości dla trzech Braci, gdy spotykamy nastoletnią wersję nowego Dnia Brata, gdy nakazuje usunięcie wieloletniego muralu na jego ścianie przedstawiającego zakamarki galaktyki. Może to szczęśliwy przypadek, że wygląda grubo i wyniośle — w tym momencie trudno powiedzieć, co Fundacja ma w zanadrzu.
Leah Harvey w „Fundacji”.(Źródło zdjęcia: Apple TV+)
Tak jak w drugim odcinku, tak naprawdę nie ma żadnego związku między historią trzech Braci a wygnanymi ludźmi zmierzającymi na Terminus. Podczas gdy odcinek zeszłego tygodnia koncentrował się na statku i ludziach udających się w podróż na zewnętrzną planetę, reszta Ducha Matematyka koncentruje się na tym, co wydarzyło się teraz, gdy przybyli ludzie.
Jak dowiedzieliśmy się na premierze, na Terminusie spoczywa dziwny obcy obiekt, który ludzie nazywają Kryptą, dużym pływającym urządzeniem, które obezwładnia prawie każdego, kto spróbuje podejść do jego powierzchni. W tym, co serial określa w nałożonym podpisie jako Teraz (czyli część pierwszego odcinka, w której widzimy, jak wygląda życie na Terminusie dla pozostałych szczątków wyznawców Seldona), podążamy za Salvor w jej pozycji jako Strażniczki Terminusa, jako próbuje poradzić sobie z dwoma potencjalnie poważnymi problemami. Jednym z nich jest przybycie grupy Anakreonów, rasy z dalekiego zasięgu, która została uwikłana jako jedna z grup terrorystycznych, które zaatakowały Trantora. Inną kwestią jest to, że pole siłowe otaczające Kryptę, pole, które wkurza się z każdym (z wyjątkiem Salvora), rozszerza się do punktu, w którym być może będą musieli przenieść swoje slumsy.
Nie chodzi o to, że to wszystko jest złe per se. Fundacja wygląda tak imponująco, jak powinien wyglądać każdy program przedstawiający przyszłość science-fiction, być może znacznie bardziej niż większość innych wpisów z gatunku. Największa przeszkoda, jaką ma ten program — robi Fundacja stworzyć świat, który wydaje się obcy i dziwny, ale też futurystyczny i nieubłagany? — to takie, które klaruje z ufnością. Ból głowy próbuje dowiedzieć się, o co warto się troszczyć.
W trzech odcinkach Gaal Dornick jest naszą wszechwiedzącą narratorką, ale po spędzeniu dwóch odcinków, próbując zainwestować w swoją podróż, Duch matematyka wiele wskazuje na duchy, z którymi żywi mają do czynienia dzień po dniu, nie pokazując nam żadnego z nich. postacie.
To Fundacja wciąż zadaje pytania, jest całkowicie rozsądne. Mamy trzy odcinki w serii, która może trwać osiem sezonów (przynajmniej jeśli współtwórca David S. Goyer ma coś do powiedzenia, wspomniał wcześniej, że przewidział serial trwający 80 odcinków, 10 na sezon), więc dostajemy wszystko rozwiązane byłoby kiepskim opowiadaniem. Ale podstawowe pytania zadały ostatnie chwile poprzedniego odcinka — co się stało z Gaalem? Dlaczego Raych zabił Hariego? — są nadal podnoszone, a co gorsza, ten odcinek nie wydaje się być zainteresowany rozwiązaniem tych pytań, a nawet uznaniem ich istnienia.
