Recenzja „Hitman’s Wife’s Bodyguard”: Poszła duża, powinna była wrócić do domu
Nasz werdykt
Mimo całego wysiłku związanego z wyświetlaniem przy zwiększonym budżecie po prostu nie ma wystarczającego wskazania, do czego ostatecznie służy ten wysiłek.
Do
- 🔫 Reynolds i Jackson wciąż mają świetną komiczną chemię.
- 🔫 Salma Hayek przygotowuje posiłek o charakterze gwarantowanym.
- 🔫 Mała rola Morgana Freemana to świetny knebel.
Przeciwko
- 🔫 Historia jest nadmiernie przepisana i zawiła.
- 🔫 Bardziej kreskówkowy ton nie sprzyja żartom, które są w rzeczywistości sprytne.
Ochroniarz Hitmana był czymś w rodzaju zaskakującego hitu w 2017 roku. Jako komedia akcji z kumplem klasy R, mogła rozsądnie oczekiwać, że zwróci pieniądze w teatrze, ale nigdy nie był to rodzaj filmu zaprojektowanego z myślą o franczyzie lub z oczekiwaniem, że będzie zdobyć wystarczająco dużą publiczność, aby zagwarantować sequel. Jeszcze tu jesteśmy Ochroniarz żony Hitmana , w dół określony artykuł, ale pełen mocy gwiazd i spektaklu, który można kupić tylko przy znacznie zwiększonym budżecie. Jedyny problem polega na tym, że filmowcy nie wydają się w pełni rozumieć, co sprawiło, że pierwszy film nawiązał kontakt z publicznością, a rezultat, choć sporadycznie przyjemny, jest wyraźnie gorszy od swojego i tak już znośnego poprzednika.
Planowanie Ochroniarz żony Hitmana jest tak nieznośnie zawiły, że nie warto wchodzić w jego chwasty, co świadczy o tym, jak bardzo film musi rykoszetować wokół rozszerzonej obsady, aby uzyskać historię, która jest zasadniczo najlepsza, gdy koncentruje się na dwóch z trzech tytułowych postaci. Michael Bryce (Ryan Reynolds), psychicznie dochodzący do siebie po wydarzeniach z poprzedniego filmu i zagrożony utratą licencji ochroniarza, zostaje wciągnięty w machinacje Soni Kincaid (Salma Hayek), by uratować jej męża, zabójcę Dariusa Kincaida (Samuel L. Jackson). ), tylko po to, by ujawnić, że Darius nigdy nie chciał pomocy Bryce'a. To w jakiś sposób sprowadza się do fabuły, w której bierze udział naginający zasady agent Interpolu (Frank Grillo), nikczemny grecki arystokrata (Antonio Banderas, prawdziwy grecki aktor) i Morgan Freeman w roli, która stanowi podstawę jednego z najlepszych gagów filmu. , choć to, jak wszystkie ich elementy łączą się ze sobą, wydaje się absurdalnie niepasujące do filmu rzekomo o wzajemnej grze między ochroniarzami i zabójcami.
W gąszczu absurdalnych zawiłości, łączących fragmenty zbyt skomplikowanej historii, wciąż są momenty prawdziwego komediowego uroku, choć film często nie zgadza się ze sobą, jeśli chodzi o rodzaj komedii, na której chciałby się oprzeć. Tym razem ton jest zdecydowanie bardziej kreskówkowy, opierając się na scenariuszach, które są znacznie bardziej bombastyczne niż główne zamysły poprzedniego filmu, że dwóch antagonistów musi znaleźć wspólną płaszczyznę, aby osiągnąć wspólny cel. Nie jest to z natury problem, z wyjątkiem tego, że film wydaje się nie rozumieć, że podwyższona rzeczywistość ma tendencję do tłumienia komediowego potencjału jej większych niż życie głównych bohaterów. Reynolds dostaje kilka świetnych jednolinijek, a Jackson zawsze jest świetny z niedowierzającego przewracania oczami i maniakalnego śmiechu, ale nie czują się już jak ekscentryczne wyjątki w swoim świecie, ale raczej ci, którzy mają najwięcej linii. Trudno jest czuć się zaangażowanym w walkę wrogów, gdy film bardziej skupia się na zrzuceniu wszystkiego poza kowadłem na Reynoldsa, tylko po to, aby odbił się od obrażeń z minimalnymi konsekwencjami i nikt nie uznał tego za trochę dziwne.
Najbardziej zmarnowany potencjał należy do Hayeka, który w pierwszym filmie grał coś w rodzaju jednodźwiękowej postaci, tylko po to, by teraz ta nuta była grana jeszcze głośniej i trwalsza. Jest wystarczająco utalentowaną aktorką, by prawie to zrobić, ale ciągła interakcja między Reynoldsem, Jacksonem i Hayekiem nie jest motywowana niczym więcej niż najprostszym pomysłem fabuły, ponieważ te motywy często zmieniają się ze sceny na scenę, podczas gdy scenarzyści próbują nadrobić ich umysł, czym właściwie jest ta historia. Czasami pojawia się kilka dobrych bitów akcji, chociaż strzelanina jest bardziej imponująca niż tym razem wspomagany komputerowo samochód, i coraz trudniej jest zawiesić niedowierzanie, ponieważ absurd nadal narasta przy minimalnej samoświadomości. W rzeczywistości najzabawniejszy dowcip filmu rzeczywiście wskazuje na dziwaczne długości, do których musi sięgnąć po spektakl, ale działa tylko dlatego, że jest to tak oczywisty wyjątek w porównaniu do stawek, w które oczekujesz, że będziesz zainwestowany.
Ochroniarz żony Hitmana rzeczywiście spełnia swoje zadanie jako bezmyślny letni popcorn. To całkiem przyzwoita ucieczka przed letnim upałem do klimatyzacji w kinie, a może, bardziej stosowna, jest przeznaczona do bycia hałasem w tle, ponieważ wypełnia czas w Twojej ulubionej sieci kablowej. Można go w całości oglądać i od czasu do czasu dobrze się śmieje. Ale nie wydaje się, że jest to odpowiednia kontynuacja filmu, który go poprzedził, ani ponowne wymyślenie nie jest wystarczające, aby uzasadnić twórcze ryzyko, jakie podejmuje. Mimo całego wysiłku związanego z wyświetlaniem przy zwiększonym budżecie po prostu nie ma wystarczającego wskazania, do czego ostatecznie służy ten wysiłek.
Ochroniarz żony Hitmana otwiera się w kinach 16 czerwca 2021 r.
