Recenzja Inside Out 2: film familijny łączący surrealistyczną komedię i przygodę związaną z wyścigiem z czasem

Jaki Film Można Zobaczyć?

Dzień Tygodnia: Poniedziałek Wtorek Środa Czwartek Piątek Sobota Niedziela

Gatunek Muzyczny:  Fantastyczny Dramat Komedia Kryminał Detektyw

Typ:  Film   Seria

Pokazywać

Wyślij Mi E -Mail Pokaż Na Stronie

Wczesny werdykt

Pixar dostarcza zabawy, przygód i wzruszających spostrzeżeń psychologicznych w tej sprytnej kontynuacji genialnego filmu studia animacji z 2015 roku.

Plusy

• +

  W pomysłowy sposób wykorzystuje pomysły swojego poprzednika

• +

  Wspaniała obsada głosu i olśniewająca animacja

• +

  Zawiera humorystyczne spojrzenie na okres dojrzewania

Cons

• -

  Nie dorównuje efektowi oryginału

• -

  Wyścig z czasem jest trochę zbyt podobny

Genialny film animowany Pixara z 2015 roku  Na lewą stronę  z olśniewającym dowcipem i delikatną mądrością ożywił problemy dorastania młodej dziewczyny i od razu ugruntował swoją pozycję w czołówce rankingów filmów studia. Zatem czyn trudny do naśladowania. Dziewięć lat później kontynuacja kończy się sukcesem. 

Od środka 2  powtarza żywą, centralną koncepcję swojej poprzedniczki, zgodnie z którą pięć uosobionych emocji żyje w głowie dziewczyny o imieniu Riley, kierując jej uczuciami z wypełnionego gałkami biurka kontrolnego i przetwarzając nowe wspomnienia, gdy docierają do siedziby głównej w postaci kolorowych kul do kręgli według nastroju. W poprzedniej historii szeroko otwarta, wiecznie pogodna Joy (wspaniale wyrażona przez Amy Poehler) i jej koledzy, Strach, Gniew, Wstręt i Smutek, pogrążyli się w kryzysie po tym, jak 11-letnia Riley została wysiedlona z Minnesoty do San Francisco . Zamieszanie związane z przeprowadzką do nowego domu i szkoły wywołało kryzys, który doprowadził do wyrzucenia Joy i opadającego, sowiego Smutku (Phyllis Smith) ze swojej siedziby i stanięcia przed wyzwaniem powrotu z zewnętrznych krańców krajobrazu umysłu Riley w aby zapobiec dalszym katastrofom.

Nowy film podnosi stawkę jeszcze wyżej, ponieważ Riley (obecnie głosu Kensingtona Tallmana) kończy 13 lat i budzi się z pryszczem na brodzie. Dojrzewanie dorosło. Skieruj sygnał do stacji paniki w centrali firmy Joy i spółka. gdy włącza się syrena, miga czerwone światło i ekipa pracowników budowlanych przybywa, aby zburzyć starą siedzibę i zainstalować nową konsolę, aby poradzić sobie z zgiełkiem dojrzewania. Co jeszcze bardziej niepokojące, w naładowanym hormonami mózgu Riley pojawia się teraz nowy zestaw uosobionych emocji – niepokój, zazdrość, zawstydzenie i znużenie.

Riley, gwiazda hokeja w drużynie gimnazjum, wkrótce rozpocznie naukę w szkole średniej i ma nadzieję, że na nadchodzącym trzydniowym obozie hokejowym zrobi wystarczająco dobre wrażenie, aby stworzyć drużynę swojej nowej szkoły, Fire Hawks. Właśnie dowiedziała się jednak, że jej najlepsze przyjaciółki, Bree (Sumayyah Nuriddin-Green) i Grace (Grae Lu), będą uczęszczać do innej szkoły. Czy na obozie hokejowym powinna nielojalnie odciąć się od starych przyjaciół i starać się przypodobać starszym dziewczynom z Fire Hawks? Czy jest na tyle fajna, żeby zostać ich przyjaciółką? Czy jest wystarczająco dobrą zawodniczką, aby stworzyć ich drużynę?

Biorąc pod uwagę to wszystko, nic dziwnego, że Lęk, zębata, wyłupiastooka, wyczerpana pomarańczowa postać, której głos wyraża maniakalna energia nerwowa Mayi Hawke, powinien teraz zastąpić Joy jako dominującą emocję Riley. Gorsze następuje, gdy Lęk odrzuca stare poczucie siebie Riley i wyrzuca Radość, Smutek, Złość, Strach i Wstręt, wyganiając je do Krypty, gdzie zamknięte są stłumione emocje. Czy Joy i jej towarzysze mogą uciec z Krypty, odzyskać dawne Poczucie Siebie Riley i udać się z powrotem do Kwatery Głównej, zanim jej System Wierzeń (przedstawiany jako świecące pasma światła) ulegnie zmianie na dobre?

Po raz kolejny zespołowi Pixara – na którego czele stoi reżyser Kelsey Mann, wcielając się tutaj w rolę reżysera pierwszego filmu, Pete’a Doctera – udało się stworzyć film familijny, który łączy surrealistyczną komedię i przygodę wyścigu z czasem z chwytającymi za serce spostrzeżeniami psychologicznymi .  Od środka 2  co zrozumiałe, nie może dorównać wpływowi, jaki pierwotnie wywarł poprzednik, ale w nowatorski sposób wykorzystuje sprytne pomysły z wcześniejszego filmu, tworząc szereg humorystycznych metafor wizualnych i żartobliwych kalamburów opisujących działanie mózgu i szalejące emocje okresu dojrzewania. (Uważaj na wirującą burzę mózgów i Sar-Chasm wielkości kanionu.) Nowe postacie, w tym niezdarny, potężny Embarrassment (Paul Walter Hauser), stale rumieniąc się na różowo i chowając się za bluzą z kapturem, oraz ospały Ennui, z głosem wyuczonym galijskim pogarda przez Adèle Exarchopoulos z „Blue Is the Warmest Colour” robią żywe wrażenie, a animacja jest jeszcze bardziej olśniewająca niż wcześniej.