Recenzja „Mythic Quest” 2.06: Backstory!
Nasz werdykt
Zdolność „Mythic Quest” do przedstawiania przezabawnych i słodko-gorzkich postaci w samodzielnym odcinku jest wciąż o wiele lepsza od pozostałych.
Do
- ️ Scenariusz Craiga Mazina oddaje ból serca i wrażliwość, jakie daje kreatywna aktywność.
- Wszystko w C.W. w teraźniejszości ma sens.
- ️ Stylizacja projektantki kostiumów Sabriny Rosen i style, które wciąż preferuje CW.
- ️Wielkie wybory ścieżki dźwiękowej.
- ️Wspaniałe występy trzech głównych bohaterów, ale zwłaszcza Josha Brenera.
Przeciwko
- „Niemożliwe jest wywołanie takiego samego zaskoczenia, jak „Cicha, cicha śmierć” z pierwszego sezonu, ale to drobny błąd.
Ten post zawiera spoilery dla Mityczne zadanie „Przeszłość!
Przeczytaj naszą najnowszą recenzję tutaj .
Dwie z pierwszych rzeczy, których dowiadujemy się o C.W. Longbottomie (F. Murray Abraham) w: Mityczne zadanie odcinek pilotażowy to jego miłość do fabuły i to, że zdobył nagrodę Nebula. Wraz z jego umiejętnością powiedzenia czegoś niestosownego bez względu na czas i miejsce, nagroda Nebula i jego nacisk na historię są częścią jego osobowości. W drugim sezonie pozostaje to prawdą i tylko dlatego, że C.W. nie jest fizycznie w biurze*, nie oznacza to, że zabrakło przerażających komentarzy i obraźliwych historii. Opanował technologię czatu wideo (w tym możliwość udostępniania swojego ekranu) i nadal jest stałym elementem MQ. Wcześniej w sezonie Jo (Jessie Ennis) zapewnił, że zachowa prawa do swoich postaci, nawet jeśli termin ostatniej części jego trylogii miał upłynąć w 1982 roku. wiedzieć o wzroście weterana opowieści do sławy pisarstwa science-fiction i Backstory! jest tutaj, aby wypełnić ważne luki.
* Podczas mojej rozmowy z Abrahamem potwierdził, że było to konieczne z powodu pandemii, a Rob McElhenney nie chciał, aby ryzykował zdrowie, podróżując ze swojego domu na Wschodnim Wybrzeżu.
Po ostatnim tygodniu doskonały odcinek butelki w biurze Mythic Quest, ta wycieczka napisana przez Czarnobyl Twórca Craig Mazin jest osadzony całkowicie poza tą lokalizacją (i okresem). Mazin gra obecnie Lou, ale w tej retrospekcji z 1972 roku wciela się także w rolę Sola Greena, szefa młodego Carla Longbottoma (Josh Brener). połowa lat 90. — choć nawiązująca do tego samego biura i branży — ten wycinek przeszłości podąża za ustaloną postacią i obnaża żale, które dręczyły pisarza. Jeśli gościnnie wystąpią Cristin Milioti i Jake Johnson Mityczne zadanie wycieczka przedstawiała narodziny i śmierć konkretnej gry wideo (i małżeństwa), potem Backstory! przedstawia rozwój C.W. i rzeczy, które stracił po drodze. Ujawnia również, że połączenie alkoholu i ekspozycji w sklepie spowodowało, że pisarz przewidział przyszłość gier wideo — na dziesięciolecia, zanim stanie się rzeczywistością. Autor zawsze był dobry w uderzaniu własnym rogiem, jednak ta brawura chroni jego głęboko zakorzenioną niepewność.
(Źródło zdjęcia: Apple TV+)
Współtwórca i gwiazda McElhenney reżyseruje „Backstory” — wyreżyserował także Mroczną cichą śmierć — i pokazuje, jak ta komedia w miejscu pracy nie jest zadowolona z trzymania się granic jednego formatu. Wprowadzenie do młodego Carla jest mniej dezorientujące niż objazd sezonu 1, ponieważ wcześnie staje się jasne, w kogo ten młody człowiek zmieni się po tym, jak pracował jako redaktor kopii w Amazing Tales Publishing. Po przybyciu spotyka dwóch innych nowych pracowników i trójka szybko odkrywa, że mają ze sobą wiele wspólnego — znaleźli swój Plemię. A.E. Goldsmith (Shelley Hennig) i Peter Cromwell (Michael Cassidy) również aspirują do zostania następną sensacją pisania science-fiction i zgadzają się dawać sobie nawzajem notatki, aby ulepszyć opowiadania, które wbiły się w drzwi. To nie treść ich pracy przyciągnęła Sol do nich jako pracowników, ale fakt, że dostarczyli czystą kopię.
Wstępne wprowadzenie w „Backstory” stanowi podstawę zauroczenia Carla, ale drinki po pracy dodatkowo podkreślają, że Carl jest słodki w AE, a trójkąt miłosny wydaje się nieunikniony — wiedza, że jest singlem w teraźniejszości, wskazuje również, że nie zakończy się to dobrze . Dzielą się ze sobą pracą, a robienie tego jest aktem wrażliwości. Następnego dnia A.E. i Peter mają dla siebie minimalne notatki, ale jeśli chodzi o Łzy Anarena Carla, jest wiele kwestii, o których należy delikatnie wspomnieć. Tytuł jest mylący, ponieważ zamiast płakać, odnosi się do zgrywania definicji tego słowa i ten błąd powtarza się przez cały odcinek. Jeśli chodzi o treść, A.E. wskazuje, że ponieważ niektóre aspekty, takie jak woreczki na plecach Anarena i konie-roboty, zastępują plecak i samochód, jego ewolucyjne zmiany są nieistotne. Ponieważ są to konie-roboty, to jego wyjaśnienie stojące za tym wyborem, które pokazuje, jak niewiele jest głębi w budowaniu świata. Nie wystarczy proponować przyszłość, w której rzeczy są po prostu inne. Muszą być jednocześnie nieoczekiwane i nieuniknione, wyjaśnia AE i stara się przyjąć jej konstruktywną krytykę.
(Źródło zdjęcia: Apple TV+)
Wystawienie się na pracę, w którą włożyłeś swoje serce i duszę, a następnie nie otrzymanie oczekiwanych pochwał, jest trudne, ale Carl nie ignoruje całkowicie tych pomysłów w swoim następnym szkicu. Jednak wszystko, co zrobił, to wprowadzenie kosmetycznych zmian, a problemy nadal występują. Ale nie walczę, mówi, że noszenie golfa jest podobne do tego, co CW nosiłoby w dzisiejszych czasach. Odzwierciedla to jego ledwie zmieniający się poziom gustu krawieckiego, a projektantka kostiumów Sabrina Rosen wykonuje wspaniałą robotę, przedstawiając ziemiste odcienie epoki. Sylwetki krawatów i garniturów zmieniają się z biegiem lat, choć widać wyraźnie, że Carl czuje się komfortowo w różnych odcieniach brązu. Jego jedyny ekstrawagancki moment ma miejsce na rozdaniu nagród Nebula w kostiumie z bakłażana, a zdjęcie Josha Brenera w tym ubraniu zastąpiło oryginalne zdjęcie młodego F. Murraya Abrahama we wstępie do odcinka pilotażowego (zdjęcie, które pochodzi z zdobycia Oscara w 1985 roku). Ta dbałość o szczegóły w „Backstory” jest całkiem wspaniała, nawet jeśli nagroda Nebula zastępująca oscarowy photoshop była świetnym pomysłem. Występ Brenera czyni cuda, gdy utrwala manierę C.W. bez poczucia, że po prostu robi wrażenie Abrahama. Obsada jest skuteczna, ponieważ pokazuje jego podróż od świeżego pisarza do kogoś, kto pozwala swojemu ego wziąć górę nad sobą, a dynamika z Henningiem i Cassidym jest równie fascynująca.
Jak więc Carl przechodzi od niedopracowanej historii do wielokrotnie nagradzanego pisarza w ciągu roku w „Backstory”? Kiedy AE publikuje swoją historię, postanawia wrócić do domu i pracować, zamiast dołączać do swoich kohort na drinki. W gorączkowej sekwencji zamienia swoje opowiadanie w nowelę, a kiedy dzwoni do AE, aby przekazać jej nowinę, Peter odbiera jej telefon. To potwierdza, że są parą i nie tylko kreatywnie rozrywają jego pracę na strzępy, ale także łączą się za jego plecami. Jego gorycz rozlewa się, gdy sugeruje, że AE rozwija się tylko dlatego, że Sol jest nią zainteresowana. Odmawia cofnięcia tego komentarza, dodając: kwestionujesz moją wizję, ja kwestionuję twój gust. W akcie desperacji daje swoją powieść do przeczytania pisarzowi science-fiction Isaacowi Asimovowi (Chet Grisson) — siedzi w sali konferencyjnej, podpisując stosy książek — i jest zachwycony, gdy posłaniec upuszcza rękopis. Załączona notatka jest pozytywna, ponieważ Asimov wyjaśnia, że zrobił kilka sugestii dotyczących edycji czerwonym atramentem, które może lub nie może wziąć na pokład, nie ma sprawy. PS Podobało mi się, że wykorzystałeś fabułę, która ma głęboki wpływ na pisarza i jest czymś, do czego on się pochyla w teraźniejszości. Jest jednak przerażony, gdy widzi, że czerwony atrament Asimova pokrywa każdą linijkę jego stron.
(Źródło zdjęcia: Apple TV+)
Nie mając przyjaciół, do których mógłby się zwrócić, pije sam i wraca do domu w środku burzy w towarzystwie „Jest tylko jeden” Grahama Nasha. Wystawa okienna przedstawiająca Ponga odblokowuje coś w jego pijanym mózgu i udaje się do pracy, aby wyjaśnić swoją wizję przyszłości w budowaniu świata. Ten tworzony przez publiczność konstrukt będzie nasycony fabułą i wymyśla koncepcję podobną do Mythic Quest w czasach, gdy gry komputerowe miały szczątkowy projekt. O czym ty kurwa mówisz? wykrzykuje Sol, podczas gdy AE nie odrzuca ani nie popiera jego pomysłu. Opuszczając biuro po raz ostatni, decyduje się na wpisanie Łez Anarena, ale z notatkami Asimova. Cut to the Nebula Awards i nagroda C.W. wciąż pyszni się prawie 50 lat później. Na tym wydarzeniu wpada na Petera i A.E. (która idzie teraz przez Annę) i nadal są razem. Ponowne spotkanie jest zaskakująco niezręczne, a kiedy Peter idzie po C.W. (porzucił Carla), Anne wyjaśnia, że wie, jak jego książka brzmi tak bardzo jak Asimov. W tej sekwencji gra Jealous Guy Johna Lennona i chociaż nie jest to subtelny wybór piosenki, podsumowuje również gorycz i wady C.W., które uniemożliwiły mu napisanie trzeciej książki. „Przeszłość!” to kolejna imponująca huśtawka z komedii Apple TV+, która kończy się piękną kodą i kilkoma znajomymi twarzami.
Podobnie jak A Dark Quiet Death to ostatnia scena z udziałem młodego Iana (McElhenney), który zamiast zaproponować nową grę, sprowadził nieentuzjastyczną Poppy (Charlotte Nicdao), aby pomogła słodko porozmawiać z pijakiem, zmytym C.W. do przyłączenia się do ich przedsięwzięcia. Czy kiedykolwiek myślałeś o napisaniu do gry wideo? – pyta Ian, a obrazy Carla, który po raz pierwszy widzi Ponga, migają przed jego oczami. Czasami, aby zamanifestować najlepsze pomysły, potrzeba dziesięcioleci. Podróż Carla jest oknem na płonące kreatywne mosty i zarówno Backstory! a Mroczna cicha śmierć jest jednocześnie opowieścią ostrzegawczą przed tym, co może stać się z Poppy i Ianem, jeśli pozwolą, by szczelina pogłębiła się.
