Recenzja „The Mitchells vs. the Machines”: Kiedy Lord and Miller kontra konwencja opowiadania historii, wszyscy wygrywamy
Nasz werdykt
Współpracując z Philem Lordem i Chrisem Millerem, scenarzyści i reżyserzy Mike Rianda i Jeff Rowe dekonstruują podziały pokoleniowe w zabawnej i sentymentalnej podróży, w której ojciec i córka znajdują wspólny język.
Do
- 🤖 Scenariusz Riandy i Rowe znajduje sposób na kultywowanie współczucia dla każdej postaci, bez względu na perspektywę.
- 🤖 Nieustanny grad żartów umiejętnie równoważy ze znaczącymi lekcjami życia, pozostawiając publiczność płaczącą (i) śmiejącą się.
Przeciwko
- 🤖 Podobnie jak w wielu animowanych produkcjach Lorda i Millera, obrazy i humor są tak rześkie i pomysłowe, że mogą rzucić wyzwanie widzom mniej przyzwyczajonym do ich obrazoburczego stylu.
Dla artysty, który regularnie dekonstruuje mechanikę postaci i narracji, musi być niezwykle trudno oprzeć się jednoznacznie lub bez samoświadomości na tych tropach gdzie indziej – ale Phil Lord i Chris Miller radzą sobie lepiej niż prawie każdy pracujący dzisiaj. Duża część ich nowego filmu Mitchellowie kontra Maszyny polega na kodzie zabijania załadowanym do komputera i ostatecznie zapisanym na gooberze, kluczu sprzętowym, w którym iteracja Spider-Mana Jake'a Johnsona całkowicie się zepsuła W pajęczy wers ; ale w tym momencie kariery Lorda i Millera nie jest jasne, co jest ważniejsze podczas oglądania ich pracy – ogólna znajomość konwencji opowiadania historii nadużywanych w całej branży, czy po prostu rosnący leksykon terminów i pomysłów, które wymyślili na nowo na swoją korzyść.
Wyreżyserowane przez Mike'a Riandę i Jeffa Rowe'a, Mitchellowie kontra Maszyny emanuje tą samą gorączkową energią i sentymentalnością, jak w poprzednich projektach animowanych Lorda i Millera, tym razem wykorzystując pewne aktualne obawy dotyczące prywatności i technologii, aby zbadać podziały pokoleniowe, gdy córka niecierpliwie przygotowuje się do wyjazdu na studia, podczas gdy jej rodzice zmagają się z najlepszym sposobem przygotowania ją za samotność. Porywające występy Abbi Jacobsona, Danny'ego McBride'a, Mayi Rudolph i samego Riandy z przekonaniem odnajdują człowieczeństwo i humor w tej animowanej komedii, która podobnie jak poprzednicy Klopsiki i inne zjawiska pogodowe , Film lego i oczywiście Pajęczy werset , wysyła znajome rytmy opowieści, konfliktu i charakteru, jednocześnie dostarczając coś znajomego iw pełni satysfakcjonującego.
Jacobsona ( Szerokie Miasto ) gra Katie, kreatywną i niekonwencjonalną najstarszą córkę klanu Mitchell; dorastając, robiąc filmy krótkometrażowe z rodzinnym psem Monchi (Doug the Pug) i jej mającym obsesję na punkcie dinozaurów młodszym bratem Aaronem (Rianda), otrzymuje stypendium na studia w Kalifornii, gdzie ma nadzieję znaleźć społeczność ludzi, którzy ją zrozumieją , przynajmniej lepiej niż jej wyluzowany, technofobiczny ojciec Rick (McBride). Za namową swojej matki Lindy (Rudolph), rozjemcy, Rick anuluje bilet lotniczy Katie i postanawia, że cała rodzina zawiezie ją do szkoły, aby stworzyć trwałe wspomnienia i podjąć ostatnią próbę nawiązania głębszego związku. Jednak zaledwie kilka dni po podróży wynalazca i magnat technologiczny, dr Mark Bowman (Eric Andre) ogłasza zastąpienie podobnego do Siri asystenta smartfona jego firmy, Pal (Olivia Colman), linią osobistych robotów, które decydują się podbić ludzkość i przerobić Ziemia w swoim pozbawionym emocji, technologicznie idealnym obrazie.
Wspomagani obsesją Katie na punkcie konwencji filmowych, Mitchellowie uciekają przed schwytaniem i wkrótce dowiadują się od dwóch niesprawnych robotów (Fred Armisen, Beck Bennett), że istnieje wyłącznik awaryjny, który dezaktywuje Pal i jej sługusów — jeśli zdołają do niego dotrzeć. Ale gdy ukradkiem przedzierają się przez cały kraj do siedziby Pal, Katie i jej ojciec kłócą się między jej mającą obsesję na punkcie ekranu kreatywnością a jego umiejętnościami rozwiązywania problemów, które robi ręcznie. obydwa stanowić barierę dla połączeń między nimi, ale także narzędzie ich wzmacniania.
W filmie nie ma lepszego żartu, który by udowodnił, że to doskonały Mitchellowie kontra Maszyny okracza wrażliwość dzieciaków obeznanych z technologią i nie znających technologii rodziców niż jeden późny film, kiedy rodzina przybywa do Pal Labs po tym, jak została przerobiona na obraz Pal z neonami rozciągającymi się w niebo i więcej niż słabą aurą futurystycznego zagrożenia . Wygląda jak okładka albumu Journey, zauważa Rick. Czym jest album? pyta Aaron. Film z pewnością robi zabawne, nawet bezlitosne zdjęcia starszym widzom, którzy prawdopodobnie będą potrzebować swoich dzieci do poruszania się po menu Netflix, aby obejrzeć ten film, ale podobnie jak inne filmy, które Lord i Miller nakręcili wcześniej, twórcy filmu są naprawdę zakochani cele ich humoru i nigdy nie żartuj tylko ze względu na podłość lub wyższość. Chociaż prawdopodobnie są bardziej współczujące dzieciom, które muszą pomóc tym rodzicom, historia, również autorstwa Riandy i Rowe, zbliża się do obu stron bez oczerniania drugiej, oferując pomost w postaci samego filmu, niezależnie od tego, czy wszyscy oglądają przejmuje w sobie lekcje moralne.
Po eksplozji pop-artu W pajęczy wers , na pewnym poziomie trudno jest oglądać tradycyjny film animowany i nie czuć się nim trochę znudzony lub przynajmniej wyprzedzać go o kilka kroków. Ten film przypomina jeden z projektów DIY Katie lub szczególnie kreatywne konto w mediach społecznościowych, w którym codzienne doświadczenia są urozmaicone filtrami, animacjami i efektami — ręcznie rysowanymi ozdobami do dopracowanej perfekcji animacji generowanej komputerowo. To, że filmowcy wiedzą o kulturze memów, wirusowych filmach i filtrach twarzy, sprawia, że doświadczenia Mitchellów przypominają bardziej osobisty film domowy, a nie przygodę science-fiction na końcu świata. w środku sceny, zarówno w taki sposób, jak, powiedzmy, pomysłowa nastolatka, taka jak Katie, po sfilmowaniu swojego psa o ścianach oczu, a także po to, aby akcja nie stała się zbyt intensywna dla młodszych widzów.
Choć może to dziwne porównanie, Mitchellowie może być częścią naprawdę świetnego podwójnego filmu z nominowanym do Oscara Lee Isaaca Chunga Zagrozić , kolejny film o rodzinie, która prowadzi nieustanną rozmowę między swoimi członkami, ale nigdy nie do końca we właściwym czasie. Ale nawet jeśli ten film jest bardziej, cóż, animowany i zdecydowanie w innym tempie niż film Chunga, oba opowiadają o ludziach, którzy desperacko próbują nawiązać kontakt, nawet gdy zawodzą, a to jest coś, co filmy, a tym bardziej życie , często mają za mało. Rianda i Rowe zachowują zdrową równowagę z czasami szaleńczym, hipersprytnym stylem Lorda i Millera (ten film, jak Pajęczy werset oraz Film lego , rozpoczyna się przyprawiającym o zawrót głowy wstępem do bohaterów, ale oni cofają się znacznie szybciej, aby widzowie mogli się zorientować), ale wydaje się, że łączy ich ta sama pewność w wydobywaniu potężnych emocji nie tylko jako przeciwieństwo, ale w jednoczesnym działaniu z ich żartami , pozostawiając publiczność płaczącą i śmiejącą się podczas scen, nie wiedząc, która emocja dominuje w ich niepohamowanej reakcji.
Ostatecznie, Mitchellowie kontra Maszyny to kolejny triumf Lorda i Millera, właśnie dlatego, że podobnie jak poprzednicy filmu, nie jest tylko ich; oczywiście mają ten ostry, wyjątkowy punkt widzenia jako filmowcy, ale nadal znajdują naprawdę silnych współpracowników, a to sprawia, że jesteś tak samo podekscytowany tym, co Rianda i Rowe zrobią dalej, jak Pajęczy werset zespół. Ale sposób, w jaki mieszają wszystkie te znane idee, żerują na oczywistych dowcipach w nowy sposób i drążą emocjonalne idee, które wszyscy znamy, ale nie czuliśmy tak dotkliwie, dopóki nie uda im się trafić we właściwą żyłę, nadal jest rewelacja dla widzów i niewątpliwie wyzwanie dla nich do powtórzenia lub przewyższenia następnym razem. (Nigdy nie sądziłem, że będzie mi żal telefonu komórkowego, ale oto jesteśmy.) Łącząc rodowód Lorda i Millera z wizją Riandy i Rowe, Mitchellowie kontra Maszyny udaje mu się zebrać, wchłonąć i przekonfigurować wszystkie elementy, których przyzwyczailiśmy się oczekiwać — rzeczy, które naszym zdaniem chcemy zobaczyć w filmach, które kochamy — i przedstawić je w sposób satysfakcjonujący bez kapitulacji wobec tych oczekiwań, satysfakcjonujący i zaskakujący w w tym samym czasie. W animacji lub na żywo jest to rzadkie osiągnięcie, ale Lord i Miller robili to tak wiele razy i tak skutecznie, że uczynili wyjątek regułą; Nie jestem pewien, czy następnym krokiem w łańcuchu kreatywności jest dekonstrukcja ich dekonstrukcji, czy po prostu powrót do formuły; ale jeśli jest ktoś, kto może to rozgryźć, to właśnie oni.
- Co nowego w Netflix
- Najlepsze komedie na Netflix
- Jak anulować Netflix
- Ile kosztuje Netflix?
- Najlepsza seria Netflix
- Najlepsze oryginały Netflix
- Najlepsze horrory na Netflix
- 10 najlepszych filmów w serwisie Netflix w tej chwili
