Recenzja „Wojny jutra”: bitwa science fiction zbudowana ze zbyt wielu filmów z przeszłości
Nasz werdykt
Reżyser Chris McKay w tym hałaśliwym, mdłym, przeciągającym się thrillerze akcji oddaje całą osobowość, którą wykazał w „The Lego Batman Movie”.
Do
- 🪖 Yvonne Strahovksi dodaje złożoności do swoich scen jako dorosła córka Pratta, mierząc się z historią rodziny, gdy los ludzkości osiąga punkt kulminacyjny.
- 🪖 Niektóre wspaniałe zdjęcia plenerowe lub projekty produkcyjne tworzą fascynujące efekty wizualne w końcowych scenach filmu.
Przeciwko
- 🪖 Scenariusz Zacha Deana podaje bohaterom dokładnie — i tylko — tyle szczegółów, ile potrzeba, aby ta układanka z frazesami pasowała do siebie.
- 🪖 Jeśli jest film o inwazji science fiction, ten albo naśladuje, albo w jakiś sposób go zdziera.
Ten post zawiera łagodne spoilery dla Wojna jutra .
Nie ma nic, czego Hollywood by nie wykorzystało, jeśli sądzi, że widzowie za to zapłacą, a idea rodziny jest po prostu najnowszym z długiej linii pomysłów, tematów i tematów służących jako woda na młyn przebojów. To w każdym calu tyle samo mąki Szybcy i wściekli franczyza jako dowolne z boskich urządzeń lub kluczy bezpieczeństwa sieci, które gang Toretto musi znaleźć, słowo, które stało się uniwersalnym motywatorem dla stałych fragmentów, niezależnie od tego, czy wspiera je rzeczywisty rozwój postaci lub opowiadanie historii. To także desperacki superklej, który próbuje utrzymać się razem Wojna jutra , thriller science fiction, który szuka większej głębi, mimo że jest sklecony z elementów filmów o inwazji obcych, których widzowie nie są w stanie zliczyć. Debiutując w filmie aktorskim, reżyser Chris McKay traci całą swoją idiosynkratyczną kreatywność, którą zaprezentował Film Lego Batman aby zaspokoić potrzeby tego niezgrabnego gwiezdnego pojazdu dla Chrisa Pratta, który umiejętnie zamienił się w nijaką sylwetkę gwiazdy akcji, podczas gdy jego współpracownicy na ekranie i za kulisami starają się nadać otaczającym go postaciom i historii pozory osobowości.
Pratt gra Dana Forestera, weterana, który ma wystarczająco dużo pasji do nauki, by uczyć nastolatków z przedmieść, ale nie ma wystarczającego doświadczenia w sektorze prywatnym, by zdobyć kosztowną pracę konsultingową, której naprawdę chce. Ale kiedy tunel czasoprzestrzenny zrzuca falangę żołnierzy na boisko piłkarskie, na którym rozgrywane są mistrzostwa świata, Dan (wraz z resztą świata) dowiaduje się, że w przyszłości toczy się wojna, w której wyginięcie rasy ludzkiej jest nieuchronne – i potrzeba więcej żołnierzy piechoty, aby temu zapobiec. Światowe supermocarstwa łączą siły i ustanawiają pobór, zmuszając jednostki do skakania o dziesięciolecia do przodu, by walczyć z nieznanym obcym przeciwnikiem, ale kiedy Dan odbiera telefon, co zrozumiałe, niechętnie zostawia swoją żonę Emmy (Betty Gilpin), a zwłaszcza córkę Muri (Ryan). Kiery Armstronga).
Dan został powołany do służby wraz z żartobliwym profesorem nauk ścisłych Charliem (Sam Richardson) i żołnierzem Dorianem (Edwin Hodge) powracającym na trzecią wyprawę. Ale wkrótce odkrywa, że jego dowódcą jest nikt inny jak jego córka Muri (Yvonne Strahovski), która teraz dorosła i pracuje na linii frontu, aby pokonać pozaziemskie zagrożenie. Gdy okno się zamyka, aby uratować ludzkość, zanim zostanie ona całkowicie zmieciona z powierzchni ziemi, Dan i Muri ścigają się, aby opracować broń biologiczną, której mogą użyć do zabicia tych bestii, które opanowały planetę. Ale gdy desperacko zbliżają się do celu, Dan postanawia podjąć ostatnią deskę ratunku, aby odkryć pochodzenie inwazji w przeszłości, powstrzymać stworzenia przed rozmnażaniem się i rozprzestrzenianiem na całym świecie oraz zapobiec przyszłej wojnie zaczął.
- Opcje subskrypcji „Tomorrow War”:
- Abonament miesięczny — 12,99 USD miesięcznie (całkowity koszt 12,99 USD)
Trudno powiedzieć, czy dotarcie do końca światowej pandemii było najlepszą czy najgorszą rzeczą, jaka mogła się przydarzyć w tym filmie, ponieważ teraz widzieliśmy, jak dobrze międzynarodowe supermocarstwa (a tym bardziej indywidualni światowi przywódcy) współpracują w walce z zagrożeniem oznacza to, że pod każdym względem jest niewidoczny i musi polegać na ekspertach w nawigacji. Ale szaleństwem jest również wierzyć w jakąkolwiek rzeczywistość, że ludzkość zjednoczyłaby się wystarczająco spójnie, aby zgodzić się na ideę ogólnoświatowego poboru wojskowego, wcielającego ludzi w różnym wieku i ze wszystkich środowisk, niezależnie od ich zdolności do służby, i w jakiś sposób być przekonanym, że to było rozwiązanie do problemu dziesięcioleci w przyszłości. Nakłanianie wszystkich na pojedynczym bloku do noszenia masek w celu zmniejszenia ryzyka podczas szczytu Covid, gdzie codziennie dochodziło do infekcji i śmierci, nadal staje się błędnym punktem spornym. Niemniej jednak proces, w którym nawet Dan — oddany patriota — walczy o walkę, okazuje się szokująco bezduszny i karny, nawet w szczytowym momencie wojennego wysiłku filmu. Z drugiej strony został również wybrany z bardzo konkretnego powodu, ale poczucie idealizmu i zobowiązania w filmie są tak jednowymiarowe, jak i każde inne uczucie, którego widzowie mają doświadczyć, że badanie jego głębszych wątków społeczno-politycznych wydaje się głupim zadaniem.
Nie, większym problemem jest to, że ta historia albo nie jest dostatecznie wyrafinowana, albo nie ukrywa zasieków z drutu kolczastego, frankensteinowskich blizn zszywających jej wpływy. Każda postać jest tylko tak złożona lub szczegółowa, jak wymaga fabuła: Muri powiesi księżyc Danowi, który daje jej ważne lekcje na temat przełomowych odkryć naukowych, takich jak szczepionka przeciw polio Jonasa Salka, kiedy nie skarci swojego nerdowskiego ucznia Martina (Seth Schenall) za obsesję na punkcie wulkanów ; Ojciec Dana w separacji, James (J. K. Simmons) pracuje poza siecią, utrzymując emerytowany samolot wojskowy dla bogatego ekscentryka; pomimo wyposażenia do walki, Charlie ma doświadczenie w naukach o atmosferze; i tak dalej. Niczego nie psuje ujawnienie, że wszystkie te szczegóły stają się istotne w fabule, ale film psuje ich oczywistość, traktując je niemal chłodno jak ekspozycję lub myśląc, że żart na ich temat dodaje trochę niuansów. Z wyjątkiem sytuacji, gdy Dan i Muri (jako dorośli) opracowują serum przeciwciał do zabijania obcych podczas montażu i lekkiej więzi ojca z córką, te postacie zawsze są łatwo wyposażone we wszystko, czego potrzebują do przetrwania, od transkontynentalnego transportu w mgnieniu oka ekspertowi od podziemnych fal elektromagnetycznych. To samo sprawdza się w odniesieniu do konfliktów i ich rozwiązywania, niezależnie od tego, czy ojciec Dan twierdzi, że nigdy nie spotka swojego dziadka, czy też bystry naukowiec, który uczy się zostać wojownikiem dokładnie wtedy, gdy jest to potrzebne.
Wszystkie sceny akcji są wyniesione z innych filmów, od Kosmici do Żołnierze statków kosmicznych do Imperium kontratakuje , i nie pomaga to, że wszystkie zostały ocenione przy maksymalnej głośności przez kompozytora Lorne Balfe, który pracuje w godzinach nadliczbowych, aby zagwarantować, że Hans Zimmer otrzyma tantiemy za Mroczny rycerz . Podatność potworów działa jak strzelanka pierwszoosobowa — mogą zostać zranione tylko w gardło lub brzuch — ale dla armii walczącej o przetrwanie z grą o sumie zerowej wszyscy wydają się zadowoleni z używania broni półautomatycznej zamiast bomb lub inny, bardziej destrukcyjny sprzęt, dziwny wybór, ponieważ poza personelem wojskowym w przyszłości dosłownie nie ma nigdzie ocalałych. Co gorsza, strzelaniny i ucieczki są prawie wszystkie zbyt długie, powtarzalne i całkowicie przewidywalne, co kończy się pewną kombinacją ostatniej próby, heroicznej ofiary i/lub wąskiej ucieczki, która ma miejsce tuż za promieniem wybuchu lub krawędzią przepaści. Wszystko jest napięte do jedenastu w każdej scenie, tworząc napięcie, które pojawia się tylko wtedy, gdy widz może odchylić powieki na tyle daleko, aby zobaczyć całą akcję na ekranie.
Z całym szacunkiem, Prattowi wciąż brakuje namacalnej inteligencji ekranowej, którą Harrison Ford mógłby nadać postaci takiej prawdziwej głębi (i czuje się skrojony na miarę aktora bardziej przypominającego Forda), ale mimo to żongluje nieprawdopodobieństwem scenariusza z dokładnie takim rodzajem wystudiowanej nieświadomości, oni wymagają. Z wyjątkiem Strahovskiego, który łączy ich spotkanie z desperacją i niechętną radością, wszyscy pozostali czują się głównie na autopilocie, chociaż spektakularna scenografia w końcowych scenach filmu wzbudza zainteresowanie długo po akcie, gdy zabrakło mu gazu. Ale ostatecznie jest to film, który wydaje się charakterystyczny dla ery streamingu — nie jest to prawdziwy film, ale taki, który jest zbyt duży, by mieć premierę online, wszystkie głośne dźwięki i anemiczna moc gwiazdy i żadnych prawdziwych pomysłów, z wyjątkiem tego, który ktoś prawdopodobnie dosłownie zapala na zielono podczas jazdy wjechać windą do biura dyrektora na drugim piętrze.
Jeśli coś wskazuje na to, że natura leczy, to jest to, że film taki jak ten ma premierę w środku lata, między masztami, które ludzie naprawdę chcą zobaczyć; w rzeczywistości film Pratta wydaje się sam w sobie jak śmieć, tylko po to, by ludzie szli do kina. Ale problem polega na tym, że kiedy są tak schematyczne i łatwe do zapomnienia, jak… Wojna jutra , zbyt wyraźnie przypomina, dlaczego przestali chodzić tak często — nawet wtedy, gdy mogli to robić, kiedy tylko chcieli.
Ceny - Wojna jutra:
