The Babysitter: Killer Queen' Recenzja: Sequele nie są dużo gorsze
Nasz werdykt
„The Babysitter: Killer Queen” to kontynuacja, która jest niezrozumiale oderwana od swojego poprzednika, nie pokazuje żadnych przykładów zrozumienia, co sprawia, że „The Babysitter” jest energiczna, przyjemna lub bez wysiłku szalona.
Do
- 🩸 Całkiem schludna scena z dekapitacją.
Przeciwko
- 🩸 Pomysły na sequel Deadbeat.
- 🩸 Taktyka redukcyjnego recyklingu.
- 🩸 Komedia, która rzuca się w twarz.
Jako szczery – nie, wiodący – orędownik McG's Opiekunka do dziecka , Rozważam Opiekunka do dziecka: zabójcza królowa zdrada osobista. Sequel, który bardzo tęskni za oryginalnym pisarzem Brianem Duffieldem, uważa się za tę lekceważącą kontynuację hołdu z lat 80., która łamie wszelkie zasady. Może, gdyby w ofiarnym chaosie McG była jakaś metoda? Mentalność typu „run-it-back” powoduje chaotyczny bałagan z nieprzyjemnymi upuszczaniami igieł i bezsensownymi odchyleniami od fabuły, które są destrukcyjnie krótkowzroczne. Jest zawstydzająco nieostry, niechlujny z jego terminator lub Przesylka obsesje i dyskretne obrzydliwe. Film, który zaczyna się i kończy linijką o seksie”, z przerażającymi, groźnymi niewypałami wypełniającymi wszystkie szczeliny w tym wątłym, napowietrzonym scenariuszu o szwajcarskim serze.
Nie byłem tak rozczarowany sequelem gatunku od… cóż, to nie ma znaczenia, ponieważ Opiekunka do dziecka: zabójcza królowa to mój nowy przykład na dającą się przewidzieć i nieprzewidzianą przyszłość.
Minęły dwa lata, odkąd Cole (Judah Lewis) pokonał kult krwi prowadzony przez jego opiekunkę Bee (Samara Weaving). Wspomnienia tamtej nocy - morderstwa, eksplozji i psychopatów bez koszuli - są świeże w pamięci Cole'a, ale bez żadnych dowodów, wszystko, co można zrobić, to wątpić. Plotki zmieniły doświadczenie Cole'a w szkole średniej w straszne piekło, z wyjątkiem najlepszej przyjaciółki i miażdżącej Melanie (Emily Alyn Lind), która zaprasza go na imprezę na plaży, ponieważ „Thelma” potrzebuje swojej „Louise”. Cole zgadza się, tylko po to, by znaleźć Johna (Andrew Bachelor), Maxa (Robbie Amell), Allison (Bella Thorne) i Sonyę (Hana Mae Lee) z martwych, gotowych do ponownego podjęcia misji i z nowym prowodyrem. Cole jest jedynym sojusznikiem? Zbuntowana i prawdopodobnie niebezpieczna Phoebe (Jenna Ortega).
Mów, co chcesz Opiekunka do dziecka , ale przynajmniej jest to umiejętnie zaplanowana nocna masakra, która zachowuje strukturę. Opiekunka do dziecka: zabójcza królowa szydzi z rozwoju i pluje w ogólny kierunek przemian scen. Scenariusz, napisany wspólnie przez Dana Laganę, Brada Morrisa i Jimmy'ego Wardena, to katastrofalna mieszanka leniwych motywacji, zero inwestycji poza śmiercią dla chichotów i bezsensowne przerywniki, które tak desperacko chcą zdobyć miłośników filmów klasy B (mrugnij i - przegapisz retrospekcje, insynuacje taneczne itp.). McG odchodzi od ściany, bardziej nieelastycznie polegając na komedii, która jest porażająco nieśmieszna. Nie szukaj dalej niż kulminacyjna sekwencja walki między rywalami, która próbuje odtworzyć uliczny wojownik Wibracja gry wideo, która wywołuje śmiech – ale z niewłaściwych powodów.
McG nie jest Quentinem Tarantino, Edgarem Wrightem, Josephem Kahnem ani żadnym innym znaczącym filmowcem, którego naśladuje (słabo).
Opiekunka do dziecka: zabójcza królowa chce być satyrą na licealne hierarchie i instytucjonalne niedociągnięcia, ale ze świadomością kociaka, który wciąż widzi nowe błyszczące przedmioty. Na przykład Melanie snuje cały monolog o tym, jak dzieci polegają na tabletkach, aby zachować normalność w dzisiejszych czasach – wraz z grafiką unoszącą się nad uczniami, gdy wyjaśniany jest ich wybór – tylko po to, by nic nie znaczyło kilka minut później. A może to interakcja Cole'a z kasjerem szybkiego e-marketu, który, rozpraszająco, nosi dwuczęściowy skórzany strój, który byłby ryzykowny nawet dla klubu dżentelmenów, skończony, zanim zdążymy zrozumieć ten scenariusz. To tylko dwa losowe przykłady z worka żałosnych gagów wyprodukowanych i wyrzuconych w ciągu kilku sekund jak zestaw marchewki.
Gdzie Opiekunka do dziecka rozkoszuje się swoimi korzeniami akcji-horroru i podkreśla osobowości kultu, Opiekunka do dziecka: zabójcza królowa staje się kpiną z siebie, parodiując bezmyślne sequele horrorów, których McG z kolei nie może nawet powtórzyć. Ewolucja charakteru baddie nie istnieje, ponieważ ich największe hity wstrząsają tłumem. Max afiszuje się z abs i ponownie kastruje Cole'a, John znów jest jąkający się dowcipny bezużyteczny, a Allison znowu strzela sobie w cycki (także zwierzęta, bo czemu nie). Jest to, szczerze mówiąc, jedna z najgorszych wymówek, by wskrzesić członków obsady w historii horroru – wliczając w to o wiele za mało, o wiele za późno powrót na powierzchnię Samary Weaving. Jedyną zbawczą łaską McG w całym filmie jest makabryczna śmierć każdego satanisty, gdzie praktyczne efekty wzmacniają ciężką w CGI gore, która w większości rozczarowuje. Konkretnie egzekucja Sonyi, która jest boską profanacją cielesną.
Nie tylko bardzo brakuje fabuły Briana Duffielda, ale tkanie udowadnia, dlaczego to ona jest powodem Opiekunka do dziecka odnosi sukcesy w popkulturowych wybrykach horrorów. Emily Alyn Lind wkracza jako niezbyt miła nowicjuszka wypełniająca buty Weaving, ale o wiele bardziej diaboliczna (dziwnie wykończona, by przypominać Weaving). Niestety, nic nie może się równać z charyzmą, szaleńczymi oczami i złożonym antybohaterstwem, do których jest zdolne Weaving, a materiał, z którym pracuje większość innych aktorów, jest w najlepszym razie godny jęku. Bezdenne stereotypy, czy to morderczy hottie Thorne'a, macho szaleniec Amella, czy nieustanne jednowierszowe kawalera, które są tak trudne i niejasne w tej chwili. Nowe postacie są jeszcze bardziej bezużyteczne, od niekompetentnego policjanta po Chrisa Wylde'a jako nieodpowiedzialnego ojca Melanie. Trudno to znieść, zdając sobie sprawę, jak słabo odbija się to na nieporównywalnie lepszym oryginale.
Opiekunka do dziecka: zabójcza królowa wygląda jak horror stworzony przez algorytm zasilany nieklasycznymi VHS z lat 80., który został zmodyfikowany tylko w celu dodania modnych słów TMZ i hashtagów Film Twitter. Narracja często ze sobą sprzeczna, to nijakie ambicje i gatunek, który w końcu kala zamiast honorować. Gratulacje, jak sądzę, ponieważ jedna lub dwie zgony sprawią, że moje skandaliczne zabójstwa zostaną podsumowane pod koniec 2020 roku. Wszystko inne? McG kopiuje ten sam przepis, ale traci połowę składników. Co za okropne telefonowane poszukiwanie rytualnej nieśmiertelności bez żadnej wskazówki, co sprawiło Opiekunka do dziecka to, co zawsze będę pamiętał i odwoływał się do samodzielnego zwycięstwa bez powiązań z jakimś bezdusznym oszustem, który nie bawi się na tytanicznym poziomie.
