„Dzisiejszy Al Roker w swojej nowej książce „Wyglądasz o wiele lepiej osobiście” i goszczenie z domu
Pytania i odpowiedzi
Dzięki uprzejmości NBC
Al Roker od dziesięcioleci jest częścią domostw, ale w swojej nowo wydanej książce oferuje świeże spojrzenie na swoją perspektywę Wyglądasz o wiele lepiej osobiście: prawdziwe historie absurdu i sukcesu .
Oprócz pisania o swojej karierze współprowadzący Dziś Trzecia godzina raportowała z domu podczas trwającej pandemii koronawirusa, dostarczając prognozy i bardziej wirtualnie, co było korektą. Ale przyjmuje to spokojnie, utrzymując kontakt ze swoimi współgospodarzami, spotykając się z nimi na społecznie zdystansowanym spotkaniu na początku lipca.
Teraz nie może się doczekać nadchodzącej Rokerthon który będzie dostępny w TODAY All Day (nowy serwis streamingowy porannego programu), Peacock i TODAY.com, a także nadchodzącej roli Al Roker Entertainment w LifeAid. Poniżej Roker omawia swoją książkę, Dziś , LifeAid i nie tylko.
Co zainspirowało cię do otwarcia się na temat swojej kariery w tej książce? Dlaczego nadszedł czas?
W pewnym sensie jest to temat przewodni książki, która ma być otwarta na nowe rzeczy i nowe pomysły. Nie planowałem tego zrobić. Ta kobieta, która w końcu została moim redaktorem, Krishan Trotman, podeszła do mnie po tym, jak dwa lata temu wygłosiłem przemówienie w National Association of Broadcast Journalists.
(Źródło: Nathan Congleton/NBC/NBCU Photo Bank)
A ona powiedziała: wysłuchałem twojej przemowy i masz po prostu interesującą karierę i ciekawe perspektywy. Zastanawiałem się, czy byłbyś zainteresowany zrobieniem książki. Cóż, zawsze jestem zainteresowany. Tak naprawdę o tym nie myślałem. I tak to się zaczęło. Ale tak naprawdę nie miałem żadnych planów, aby to zrobić. I na szczęście to była historia mojego życia.
Zdecydowanie. Twoja historia jest w dużej mierze o ryzykowaniu, ale także o braniu rzeczy jednego dnia na raz. Co sprawia, że ta wiadomość jest teraz tak istotna, zwłaszcza gdy planowanie jest w tej chwili niemożliwe?
W pewnym sensie o to właśnie chodzi w książce, że ludzie robią te pięcioletnie plany. I gdybym ci powiedział w styczniu, że w lipcu będziemy w środku najgorszej globalnej pandemii od ponad stu lat, że nasza gospodarka będzie walczyła, i że nastąpi cywilne i społeczne rozliczenie, że mamy nie widziany od lat 60., wszystko razem, nie sądzę, żeby ktokolwiek w to uwierzył. Ale tak się stało. A plany ludzi, dobrze ułożone plany, plany z dobrymi intencjami wyszły przez okno i musieliśmy wymyślać je na nowo.
W swoich wczesnych latach wspominałeś, że nie planujesz być przed kamerą, ale zaprowadziły cię tam różne możliwości. Co Twoim zdaniem młodzi ludzie rozpoczynający karierę powinni wynieść z Twojej książki?
Nie miałem planów bycia w telewizji. Nie rozważałem tego, nie myślałem o tym. Kiedy patrzyłam w lustro na studiach, już wypadały mi włosy, byłam pulchna, miałam okulary i byłam czarna. W 1974 to nie był przepis na: Hej, chcesz być w telewizji? Ale chciałem być w telewizji. Chciałem pracować w telewizji, a nie w telewizji. Ale kiedy przewodniczący mojego wydziału chciał, żebym wzięła udział w przesłuchaniu, powiedziałam: Tak, czemu nie? Co najgorszego, co by się stało, nie dostałem pracy? No cóż.
Miałeś tak wiele niesamowitych możliwości w swojej karierze — o którym wydarzeniu lub doświadczeniu najbardziej chciałeś opisać w swojej książce?
To jest rzecz, o którą zawsze się martwisz, myślisz, że to ekscytujące, ale martw się, że ludzie w domu nie będą. Ale pomysł, że mam przeprowadzić wywiad z Charlesem Schultzem, który był jednym z moich idoli — jestem miłośnikiem komiksów i trochę doodlem. I musiałem przeprowadzić z nim wywiad nie raz, ale dwa razy z okazji 50. rocznicy powstania Peanuts, a potem niestety sześć miesięcy później, kiedy odkryto, że zdiagnozowano u niego raka okrężnicy i umiera. Poprosił mnie, żebym wrócił i przeprowadził z nim wywiad po raz ostatni. A to oznaczało dla mnie cały świat.
(Dzięki uprzejmości NBC)
Udało mi się też być na Broadwayu nie raz, a dwa razy, ponieważ Kelnerka . I znowu mówię tak, chociaż nie jestem aktorem. Z pewnością nie jestem aktorem na Broadwayu. A ja nie jestem piosenkarką. Ale dzięki mojej córce, która w tym czasie była w LaGuardia School of Performing Arts and Musical Theatre, mówiąc: Tato, jak możesz odmówić Broadwayowi? Ona ma rację. Jak mogę to zrobić? I było to jedno z najbardziej ekscytujących, ekscytujących osobistych doświadczeń, jakie kiedykolwiek miałem.
Mówiąc o doświadczeniach, jak to jest dostosowywać się do nowej normy współgospodarowania z domu? Czy pojawiły się jakieś aktualizacje lub plany powrotu do studia?
Nie wiem, jak to się rozegra. Carson [Daly], Savannah [Guthrie], Hoda [Kotb] i Craig [Melvin] byli w studiu i są tak rozproszeni. Gdybym tam był, nie jestem do końca pewien, jak zmieściliby to w aparacie. Ludzie mrużyliby oczy, myślę, że to Carson. O nie, przepraszam, to Craig.
To zagadka, zwłaszcza rano, ponieważ masz obsadę ludzi, w przeciwieństwie do, powiedzmy, Nocne wiadomości z Lesterem Holtem. To tylko jedna osoba, mamy całą obsadę. Więc nie wiem, jak to będzie. Tęsknię za wszystkimi. Nie tylko tęsknię za tymi ludźmi, którzy są na nim, ale tęsknię za naszą grupą. Nasi operatorzy, nasi pracownicy sceniczni, nasi dźwiękowcy, nasi reżyserzy, ludzie w naszym uchu w reżyserce. Wszyscy są częścią tkaniny serialu. Myślę więc, że fizycznie wykonaliśmy dobrą robotę będąc w boksach, ale było ciężko. Przez trzecią godzinę dzisiejszego dnia mieliśmy wirtualną godzinę koktajlową.
Niedawno połączyłeś się ze współprowadzącymi. Jak wyglądało to doświadczenie z nimi?
15 marca był ostatnim razem, kiedy byliśmy razem. To było bardzo emocjonalne. Nie płakałem, ale byłem trochę zamglony. To jak ta stara piosenka Joni Mitchell, wydaje się, że nikt nie wie, co mają, dopóki jej nie zniknie. Coś, co uważasz za pewnik, kiedy nagle zostaje ci wyrwane, to jak „Wow”.
(Źródło: dzięki uprzejmości NBC)
Co możesz mi powiedzieć o nadchodzącym specjalnym wydaniu LifeAid Al Roker Entertainment?
Jest świetny facet, John Wordin, który założył organizację LifeAid. Nasi weterani wracają z wojny. 20 lat temu wielu z tych mężczyzn i kobiet już by nie żyło, ale technologia pozwoliła im żyć. Ale wiele nie zostało rozwiązanych, jeśli chodzi o urazy mózgu, urazy mózgu i emocjonalną żniwo, które to ponosi.
Tak więc ich organizacja ma to holistyczne podejście do chirurgii, badań mózgu, terapii mózgu, terapii emocjonalnej i fizjoterapii, które stara się uczynić tych ludzi całością. A teraz jest rozszerzony nie tylko na weterynarzy, ale także na ratowników pierwszej linii, ratowników pierwszej pomocy. Dlatego wyprodukowaliśmy to specjalne, które będzie emitowane w Discovery, American Heroes i Science Channel od końca sierpnia. Możesz sprawdzić swoje lokalne oferty o nazwie LifeAid: historia nadziei . I jesteśmy z tego bardzo, bardzo dumni.
(Źródło: Nathan Congleton/NBC/NBCU Photo Bank)
Gdybyś mógł powiedzieć swojemu młodszemu ja cokolwiek o tym, gdzie skończyłeś w życiu, co byś powiedział?
Powiedziałbym, schudnąć wcześniej. Ale poza tym powiedziałbym, żeby zawsze ryzykować, bo jaka jest najgorsza rzecz, która się dzieje? To nie działa, podnosisz się i idziesz do przodu. A dla niektórych łatwiej to powiedzieć niż zrobić, i rozumiem to.
Dziś , Dni powszednie, NBC
