Recenzja „Pose” 3.04: Zabierz mnie do kościoła
Nasz werdykt
Chociaż odcinek jest zasadniczo wizytówką Billy'ego Portera – który wykorzystuje go w pełni – showrunnerzy wykorzystują jego przeszłość, aby zwrócić uwagę i zbadać niektóre trujące, ale pełne dobrych intencji postawy dotyczące religii i seksualności.
Do
- 👠 W sezonie pełnym niezapomnianych chwil „Take Me To Church” wydaje się być nieustannym pokazem nagród dla Portera, którego wykonanie „This Day” jest przebojem.
- 👠 Podczas gdy celem wizyty jest zamknięcie Pray na temat jego przeszłości, gotowość programu do rozwiązania starych konfliktów z pewną niejednoznacznością – a nawet rozczarowaniem – wydaje się zarówno dramatycznie przekonująca, jak i realistyczna.
Przeciwko
- 👠 Mimo to jest tu kilka związków — zwłaszcza Vernon, jako pierwsza miłość Pray — które rozwijają się z nieco większym spełnieniem życzeń, niż mogłoby się to wydawać.
Ten post zawiera spoilery dla Poza.
Sprawdź nasze ostatnia recenzja tutaj .
Jak śpiewa Sananda Maitreya Jak dotąd bez tytułu, Poza Pray Tell (Billy Porter) zmaga się z kolejną bezsenną nocą; pomimo ukończenia rehabilitacji, budzi się raz za razem zlany zimnym potem. Niestety wizyta u lekarza przynosi złe wieści: zdiagnozowano u niego chłoniaka związanego z AIDS. Bez opcji leczenia, które nie zabiją go wraz z rakiem, ma sześć miesięcy życia. Ale kiedy Blanca (MJ Rodriguez) i Judy (Sandra Bernhard) rozważają inne opcje, Pray postanawia jak najlepiej wykorzystać czas, który mu pozostał. Muszę powiedzieć ludziom, których kocham, że ich kocham, mówi po prostu.
Pray jedzie autobusem do swojego rodzinnego miasta pod Pittsburghem, aby odwiedzić swoją matkę Charlene (Anna Maria Horsford) oraz ciocie Latrice (Janet Hubert) i Jadę (Jackee Harry). Po sumowym obiedzie przekazuje wiadomość; jego matka odchodzi ze łzami w oczach, a on wkrótce zaczyna dyskutować z Latrice o wierzeniach religijnych, które go w pierwszej kolejności odrzuciły. Myślisz, że to był wybór, by nazywać się pedałem i być bitym każdego dnia mojego dzieciństwa? Myślisz, że to był wybór, by stracić każdego mężczyznę, którego kiedykolwiek kochałam? Docierają do niełatwego impasu, ale Jada obiecuje, że będzie z nim do końca, zanim wyruszy na poszukiwanie jego matki. Latrice, w drodze do kościoła na praktykę chóru, zaprasza go na spotkanie z nowym pastorem, Vernonem Jacksonem (Norm Lewis).
Wrogość Praya do kościoła nie zmieniła się, ale muzyka rozbraja go w chwili, gdy pojawia się Vernon. Jest zaskoczony – a może nie jest – odkrywając, że Vernon jest szczęśliwym małżeństwem i ma dzieci, nie mniej ze swoim najlepszym przyjacielem z dzieciństwa, Ebony. Ale ich rozdźwięk sięga głębiej niż porzucony związek; Pray jest urażony, że jego były kochanek stanął po stronie kościoła, który go odrzucił, nawet bardziej niż fakt, że Vernon wydaje się tłumić lub tłumić swoją seksualność, aby skapitulować przed tym kościołem. Cytując Pismo, Vernon zaprasza Pray na obiad, na który niechętnie się zgadza.
W domu swojej matki, Pray otrzymuje mniej ciepłe powitanie od Charlene, która chwali Vernona za wspieranie jej po tym, jak Pray opuścił dom. Nie masz pojęcia, jak bolesne jest mieć syna, który odwraca się od wszystkiego, czego go nauczyłeś, mówi. Ale Pray przypomina jej, że jej były mąż go wykorzystywał, dopóki nie dorósł na tyle, by się bronić. Dlaczego po prostu nie pójdziesz dalej, pyta go. Pray mówi, że tak, ale jasne jest, że jest zbyt wiele zranienia i zbyt wiele nierozwiązanych uczuć, aby to naprawdę się wydarzyło, zwłaszcza gdy Charlene usprawiedliwia się, racjonalizuje i obwinia – i nie akceptuje żadnej własnej.
Kolacja zostaje przerwana, gdy Vernon zostaje odwołany, ale Pray i Ebony nadrabiają zaległości podczas zmywania naczyń. Zauważa, że mogła mieć w mieście dowolnego mężczyznę, ale ona upiera się, że wierzy w swoje małżeństwo – a przynajmniej w małżeństwo. Nie chcę kołysać tej łodzi, mówi, zanim poprosi Modlitwę, aby poprowadził ją, jak sprawić przyjemność mężowi. Następuje szczera dyskusja nie o wewnętrznych zasadach jego związku z Vernonem, ale o niszczącym nastawieniu Kościoła do pozostawania w związku za wszelką cenę, nawet jeśli oznacza to małżeństwo z mężczyzną, który wypiera się swojego homoseksualizmu. Im bardziej ranimy, tym bliżej Boga, upiera się Ebony. Twój bóg brzmi jak prawdziwy dupek, ripostuje Modlitwa.
Kiedy Vernon wraca do domu, on i Pray idą na spacer, a on przyznaje, jak bardzo tęsknił za Prayem. Widząc cię ponownie… przebudziłeś coś we mnie, przyznaje Vernon. Pomimo przypomnień Praya o jego żonie i dzieciach, Vernon go całuje; Byłem tam z tobą na początku, mówi Vernon. Pozwól, że w końcu będę tam dla ciebie. Niechętnie, z powątpiewaniem, Pray mówi mu, że wyjeżdża w niedzielę autobusem do Nowego Jorku. Vernon mówi, że tam będzie, ale Pray nie jest tego taki pewien.
Kiedy Pray wraca do domu swojej matki, rozmawiają o tajemnicach, które skrywają wszyscy inni w tej społeczności i wydają się wierzyć, że nikt inny nie wie. Ponieważ pokój jest ważniejszy niż prawda, mówi Charlene. Modlitwa sugeruje, że to kłamstwo utrzymuje ich przy życiu. Ale teraz cię potrzebuję, mamusiu, wyznaje. Z uprzejmością, odpowiada, wiem, że zrobiłam coś złego przez ciebie… Wiedziałam, że nie było nic złego z moim pięknym, upartym chłopcem. Pyta go o jego boga. Jest miły, kocha, wybacza, wyjaśnia Pray. Zachęca go, by dołączył do niej w kościele — żeby śpiewał, jeśli nic więcej. Mój bóg dał ci ten dar, zauważa.
Następnego ranka Latrice wzywa go do dołączenia do chóru. Wykonuje porywający spektakl This Day i obserwuje, jak jego rodzina i przyjaciele wstają z ławek, zainspirowani siłą i szczerością jego głosu. Podczas posiłku składającego się z kurczaka i gofrów z Jadą błaga o wybaczenie, przyznając, że wie, przez co Pray przeszedł ze swoim ojczymem, i zapewniając go, że będzie u jego boku w jego ostatnich dniach, aby mógł poczuć obecność rodziny. Co więcej, prosi go o podpisanie jej pełnomocnictwa, aby mogła zagwarantować, że dostanie wszystko, czego chce – po śmierci, jeśli nie za życia. Prosi o cichą śmierć w swoim domu, a po kremacji chce, aby Jada umieściła prochy w medalionach w kształcie serca, aby mógł je rozdać – ale nie wszystkim. Jest taka apodyktyczna suka o imieniu Elektra, która pomyśli, że zasługuje na jeden z tych medalionów, mówi. Chcę, żebyś jej powiedział, że powiedziałem z grobu, że może mnie pocałować w całą dupę!
Nikogo nie dziwi — ale lekkie rozczarowanie Pray — Vernon nie pojawia się, aby dołączyć do niego w Nowym Jorku, a tym bardziej życzyć mu pożegnania. To jeden z nielicznych momentów sezonu, w których konflikt nie został rozwiązany z niezachwianym poczuciem spełnienia życzeń; ale podkreśla również różnicę między Modlitwą a resztą ludzi i jego społeczności oraz osobami z jego kościoła lub z jego rodzinnego miasta. Na dobre lub na złe, ludzie w społeczności balowej żyją swoją prawdą, podczas gdy tak wielu innych ją tłumi lub ukrywa, ostatecznie odmawiając sobie możliwości bycia naprawdę szczęśliwym. Gdyby Pray odszedł po ukończeniu solówki, Poza nie tylko zasłużyłaby na swoją spuściznę, ale by ją wypolerowała. Ale przed dwoma kolejnymi odcinkami widzowie wydają się być przygotowani na zwycięstwo lub dwa okrążenia, a Poza nadal otacza swój świat i życie swoich bohaterów, kładąc nacisk na najlepsze dla nich wyniki i przykład dla ich prawdziwych odpowiedników, do których dążą.
