„Biały Lotos” — życie BIPOC jest na łasce białych ludzi z wyższej klasy
(Źródło zdjęcia: NME.com)
Ten post zawiera spoilery dotyczące pierwszego sezonu Biały Lotos.
Satyryczny komediodramat HBO Biały Lotos wyśmiewa się z interpersonalnych nieszczęść bogatych białych ludzi na wakacjach na Hawajach. Nieszczęścia menedżera hotelu Armonda (Murray Bartlett), Tanyi MacQuoid (Jennifer Coolidge), Shane'a (Jake Lacy) i Rachel Patton (Alexandra Daddario) oraz rodziny Mossbacherów stworzyły fundamentalne punkty fabuły przez cały pierwszy sezon. Jednak złowrogie podbrzusze serialu ujawniło się w scenariuszach, w których wspomniani goście wchodzili w interakcję z kolorowymi postaciami. Z postaciami Lani (Jolene Purdy), Belindy (Natasha Rothwell), Kaia (Kekoa Scott Kekumano) i Pauli (Brittany O’Grady), pisanie serii było celowe w tworzeniu podziałów klasowych wzdłuż linii rasowych. Trzy z wymienionych czterech postaci były pracownikami hotelu, zmuszonymi do podporządkowania się większości białej klienteli. Gdy biali bohaterowie serialu zajmowali się drobiazgami swojego uprzywilejowanego życia, pozostawali w błogiej nieświadomości wpływu, jaki wywarli na BIPOC na swojej orbicie.
Zacznijmy od Lani, potajemnie ciężarnej azjatyckiej stażystki widzianej tylko w pierwszym odcinku. Armond twierdziła, że nie wie o swojej ciąży z powodu jej budowy plus size. Lani, prawdopodobnie świadoma zawiłej polityki poszukiwania pracy, podczas gdy się spodziewała, postanowiła nie ujawniać swojej ciąży Białemu Lotosowi, aby zapewnić sobie zatrudnienie. Jej plan okazał się odwrotny, gdy zaczęła rodzić pierwszego dnia. Przerażona tym, że Armond dowiedziała się i straciła nową pracę, Lani pracowała w milczeniu, aż fizycznie nie dało się ukryć przed współpracownikami. Kiedy Armon w końcu odkrył, że Lani rodzi, Lani przeprosiła, tłumacząc przez skurcze, że potrzebuje pracy i nie spodziewa się przedwczesnego porodu. Fabuła Lani odzwierciedla rzeczywistość pracujących kobiet kolorowych w Stanach Zjednoczonych. Kolorowe kobiety stanowią dużą część branży usługowej, a zatem są bardziej narażone na niepewne zatrudnienie, takie jak Lani, jeśli są w ciąży. Uwięziony w sektorze pracy, który jest gorzej płatny i pracochłonny, BIPOC na ogół nie ma dostępu do miejsc pracy ze zdalnymi możliwościami. Pandemia COVID-19 wyraźnie pokazała tę różnicę klasową.
Najlepsze dzisiejsze oferty HBO Max HBO Max HBO Max z reklamami$9.99/mc Widok HBO maks. HBO Max bez reklam 14,99 USD/mth PoglądBelinda, dla kontrastu, miała większe przywileje finansowe niż Lani jako kierownik spa. Ale ta Czarna kobieta była ostatecznie nadal zobowiązana do uprzejmości białej osoby, która miała większy dostęp do finansów niż ona. Tanya zainteresowała się Belindą po tym, jak przeszła odmieniający jej życie (przynajmniej dla niej) zabieg spa, który dał jej duchowy wzrost. Przebywając na wakacjach, rozpaczając nad swoją znęcającą się matką, Tanya spojrzała na Belindę, by poprowadziła ją przez jej egzystencjalny strach, nie rozumiejąc, że uzdrawianie gości było częścią opisu stanowiska Belindy. Początkowo jako przedłużenie pracy w obsłudze klienta pozwala sobie na pochlebstwa i platoniczne zaloty Tanyi. Na najniższym poziomie emocjonalnym Tanya oferuje sfinansowanie własnego spa Belindy. Początkowo Belinda waha się co do oferty, ale wkrótce zdaje sobie sprawę, że może to być jej przepustka do finansowego dobrobytu. Belinda spełnia wiele próśb Tanyi o wsparcie emocjonalne – nawet obecność przy wyrzucaniu prochów matki Tanyi – w nadziei, że zasmakuje Tanyi w celu uzyskania grantu biznesowego. Belinda napisała nawet propozycję biznesową, którą Tanya ma rozpatrzyć. Ale pod koniec sezonu Tanya spotkała dżentelmena, który chciał się z nią pogodzić, i zainteresowanie Tanyi Belindą stopniowo słabło. W końcu Tanya formalnie odrzuca propozycję biznesową Belindy, powołując się na jej problematyczny wzorzec wchodzenia w związki, w których wykorzystuje swoje pieniądze do kontrolowania ludzi. Choć szokująco samoświadoma, Tanya wciąż zmiażdżyła marzenie Belindy.
Gorący i zimny związek Tanyi i Belindy odzwierciedla kapryśną naturę kapitalizmu. Kierowane przez bogatych białych ludzi, te części społeczeństwa, które otrzymują najwięcej pieniędzy, to te, które ta elita uważa za warte ich inwestycji. Siły policyjne, korporacje, paliwa kopalne — lista jest długa. Na poziomie mikro, kolorowi ludzie zaczęli mieć nadzieję, że nepotyzm hojnych białych ludzi może wydobyć ich z zapomnienia. Nawet biali ludzie z wyższej klasy średniej mają społeczny i zawodowy charakter, o którym BIPOC z klasy średniej i niższej mógł tylko pomarzyć. Kapitalizm tworzy rasowe rozwarstwienie dochodów, które rodzi desperację klas niższych. Każde przyleganie do przywilejów powinno być agresywnie ścigane, dopóki nie osiągnie się tego dla siebie. Belinda zastosowała tę formułę do końca, ale z żalem odkryła, że pragnienia klasy elitarnej są puste i zawodne.
Inna kolorowa postać, Paula, jest częścią rodzinnych wakacji Mossbacher dzięki Olivii (Sydney Sweeney), sardonicznej córce Marka (Steve Zahn) i Nicole (Connie Britton). Spektakl ustanawia więź Olivii i Pauli jako jedną ze wspólnego intelektualizmu społecznego; połączyli siły w filozoficznych dyskusjach z liberalnymi perspektywami przeciwko rodzicom Olivii. Dwie koleżanki w wieku studenckim rozpoczynają podróż w dobrych stosunkach, ale ich przyjaźń zostaje wystawiona na próbę, gdy Paula wdaje się w potajemny romans z pracownikiem, rodem z Hawajów, Kaiem. Motywacją Pauli do ukrywania swojego romansu z Kaiem było to, że Olivia najwyraźniej była złodziejką chłopaków. Po kilku niezbyt subtelnych nocnych eskapadach między gołąbkami, Olivia odkryła ich romans i później flirtowała z Kaiem. Kiedy Kai podzielił się tym z Paulą, wymyśliła plan zemsty na Olivii i Mossbacherach.
Kai wcześniej wyjaśnił Pauli, że jego rodzinie grozi utrata ojczyzny na skutek gentryfikacji przez turystów. Posępnie powiedział Pauli, że jego rodziny nie stać na prawników na walkę z kradzieżą ich ziem. Było jasne, że Paula łączyła się z tym poczuciem bezsilności; chociaż historia Pauli pozostaje nieznana, jej sporadyczne dystansowanie się do Mossbacherów sugerowało, że należała do niższej klasy niż oni. Obaj byli zaangażowani w scenariusze nierównej dynamiki władzy, z których, choć z różnych powodów, czuli się niemożliwymi do ucieczki. Po usłyszeniu o zdradzie Olivii, Paula przekonała Kaia do kradzieży biżuterii o wartości 75 000 dolarów z sejfu w pokoju Mossbacherów. Przekonała Kaia, że byłaby to karmiczna odpłata dla tego samego rodzaju bogatych białych ludzi zagrażających jego rodzinie i że mógłby zastawić biżuterię, aby zapłacić za dobrego prawnika. Ale na poziomie podświadomości Paula naprawdę chciała wrócić do Olivii. Raz, Ona chciał ukraść coś Olivii w taki sam sposób, w jaki Olivia zawsze jej robiła.
Oczywiście plan się nie powiódł. Pomimo tego, że Paula zaaranżowała idealny scenariusz, w którym Kai włamał się do pokoju, interweniowała wolna wola. Nicole i Mark mieli wybuch tuż przed wyjazdem na wycieczkę, co skłoniło Nicole do powrotu do pokoju o kilka godzin wcześniej niż oczekiwano. Kai zostaje złapany na gorącym uczynku i odparty przez Marka, a ostatecznie zwraca biżuterię poza ekran. Plan Pauli dotyczący Kaia, choć ryzykowny, zadziałałby, gdyby nie emocjonalne kaprysy Nicole i Marka. Nawet jeśli nie zdają sobie sprawy, że ją dzierżą, bogaci biali ludzie mają niesamowitą moc swoimi działaniami.
Paula też doszła do tego wniosku. W finale powiedziała Olivii, że niezależnie od tego, jak się obudziła, udawała, że nadal jest zepsutą, uprzywilejowaną białą kobietą. Kiedy Paula siedziała z Mossbacherami na ich ostatniej kolacji, słuchając, jak kłócą się o to, czy kupić łódź na wypoczynek, zdała sobie sprawę, że Olivia jest jak jej rodzina. Co ważniejsze, Paula doszła do wniosku, że nigdy nie będzie jak zamożna biała rodzina, która charytatywnie przywiozła ją na wakacje. Podobnie jak inne kolorowe postacie, Paula kończy sezon, opłakując potencjał przyszłości, którą mogła mieć.
Biały Lotos stworzył silną tezę o przywileju klasy białych aż do jej finału. Użycie humoru w zabawny sposób ujawniło oczekiwane martwe punkty białych Amerykanów z wyższej klasy. Jednak patrząc na zakończenia każdego znaku BIPOC, skuteczność serialu jako satyry należy zakwestionować. Belinda i Paula były przygnębione napisami końcowymi, a widzowie musieli wyciągnąć własne wnioski na temat Lani i Kaia. To ostatnie jest niepokojące, gdy weźmie się pod uwagę, że Kai i Lani byli najbliższym przybliżeniem serialu do tego, jak wyglądają prawdziwi rdzenni Hawajczycy. Rzeczywiście, Hawaje były niczym więcej jak egzotycznym tłem w tej serii. Kiedy wyspy przeżywają obecnie kryzys w rozdętej turystyce, kręcenie tam serialu, w którym większość białych bohaterów przeżywa szczęśliwe życie, jest niesmaczne, bez względu na to, jak bardzo byli pokręceni. Może być prawdą, że bogaci biali ludzie, tacy jak Pattonowie i Mossbacherowie, spędzają wakacje na obszarach tropikalnych, świadomie ignorując szkody, jakie ich turystyka wyrządza lokalnej kulturze. Może to być realistyczny obraz pokazania białych urlopowiczów bawiących się kolorowymi ludźmi, a następnie powracających do swojego życia zgodnie z oczekiwaniami. Ale jeśli satyryczni bohaterowie tak naprawdę niczego nie tracą w narracji, a biała publiczność nie może pojąć, co jest satyrowane, to Biały Lotos satyra — czy dokument?
