Gwiazda „One Night in Miami”, Aldis Hodge, opowiada o politycznej piłce nożnej rozpoczętej przez jego prawdziwego bohatera, Jima Browna
Aldis Hodge i Leslie Odom Jr. grają Jima Browna i Sama Cooke'a w One Night in Miami, adaptacji sztuki Kemp Powers przez Reginę King. (Źródło zdjęcia: Amazon Prime)
Adaptacja sztuki Kemp Powers z 2013 roku o tym samym tytule, Jedna noc w Miami spekuluje na temat wieczoru 25 lutego 1964, kiedy gwiazda sportowca Jim Brown, przywódca religijny i polityczny Malcolm X oraz piosenkarz i autor piosenek r&b Sam Cooke zebrali się w pokoju hotelowym na Florydzie z bokserem Cassiusem Clayem, aby świętować jego zwycięstwo nad rywalem Sonny Liston. Film wyreżyserowany przez debiutującą reżyserkę filmów fabularnych Reginę King, oferuje aktorską prezentację dla czterech młodych czarnoskórych aktorów, którzy ucieleśniają opinie i ikonografię tych liderów kultury, z Kingsleyem Ben-Adirem jako Malcolm X, Leslie Odom Jr. jako Cooke, Eli Goree jako Clay (wkrótce jako Muhammad Ali) i Aldis Hodge jako pro futbolowy i przyszły aktor Brown. Ich dialog podsyca dyskusję, która toczy się na temat tożsamości i upodmiotowienia na długo przed tym, zanim spektakl spekuluje, że mogło to rzeczywiście mieć miejsce, i która pozostaje szczególnie istotna, ponieważ czarna społeczność nadal domaga się reprezentacji w głównym nurcie, nawet gdy jej członkowie odmawiają bycia przedstawiany jako monolit.
What To Watch niedawno rozmawiał z Hodge'em o jego roli w filmie, graniu piłkarskiego Hall-Of-Famer, którego popularność – i władczy autorytet – na zawsze zmieniły szanse dla osób kolorowych w lekkiej atletyce, znacznie mniej popularnej kulturze. Oprócz opowiedzenia o technicznym procesie przygotowania do roli, zdradził, jak blisko współpracował z Kingiem i innymi gwiazdami, aby znaleźć duszę i brzmienie Browna, i ujawnił, w jaki sposób to, co dzieje się teraz na świecie, wyzwoliło go. przedstawiać konflikty, z którymi borykali się ci mężczyźni, z intymnością i bezpośredniością. Na koniec zastanowił się nad toczącym się dyskursem, który ten film popycha do przodu, i bada perspektywy w ich dialogu, z którymi być może zaskakująco łatwo nawiązał kontakt osobisty.
W przypadku celebrytów, szczególnie takich jak ta czwórka, zawsze istnieje prawdziwa osoba, a następnie nasza zbiorowa pamięć o tych osobach. Poza scenariuszem, co okazało się najważniejszym materiałem referencyjnym dla Ciebie, aby uchwycić jego wzorce mowy lub po prostu to, co uważałeś za jego esencję?
Materiały były w większości przemówieniami, które wygłosił, wiele przemówień, które wygłaszał na temat przemysłu rozrywkowego lub ekonomii. A potem tylko różne wywiady, w których mówił o ówczesnych kwestiach kulturowych. Wszystkie tego rodzaju rzeczy naprawdę wypełniły moje zrozumienie tego, gdzie znajdował się jego umysł w tym szczególnym czasie na te tematy. I robiłem tylko badania, które były w latach sześćdziesiątych, a może po prostu wkradłem się trochę we wczesne lata siedemdziesiąte, ale dla mnie wszystko to było w tej sterówce, ponieważ chciałem zobaczyć, kim on był wtedy i zrozumieć, gdzie ta jazda i tamto z czego czerpała pasja i co go motywowało. I był imponującym, imponującym młodym mężczyzną w tamtych czasach.
Czy była to dla ciebie kwestia wymyślenia podszywania się, czy też pewne aspekty jego zachowania chciałeś uwzględnić w swoim występie?
Mam na myśli, że jeśli chodzi o fizyczność, to zdecydowanie są to maniery, kadencja i głos, chód, chód i tym podobne. Ale nawet jeśli grasz fałszywą postać, racja. Jeśli w to grasz, nadal chcesz zachować ten stopień szczerości, ale kiedy przedstawiasz prawdziwą osobę, jeszcze ważniejsze jest pokazanie prawdziwego człowieka, w przeciwieństwie do jego karykatury, i jest to trochę trudniejsze ponieważ wszyscy znają i widzieli tę osobę, ponieważ jest taka sławna. Mogą szukać pewnych rzeczy, podobieństw, więc kontrola jest zintensyfikowana. Ale piękno tutaj polega na tym, że możesz pokazać komuś w środowisku — czego nie zobaczysz, gdy kamery są uruchomione, zobaczysz go w surowym środowisku. Więc możesz się dobrze bawić, pokazując inną stronę.
Myślę, że w przypadku fikcji historycznej często pojawia się impuls, by spojrzeć na dany moment w czasie i nadać mu znaczenie lub poczucie samoświadomości oparte na naszym obecnym punkcie widzenia. Jak trudno było prowadzić ten dialog i upewnić się, że wydaje się on organiczny, a nie opierać się na jego związku z tym, co dzieje się teraz na świecie?
Nie było to trudne ze względu na jego związek z tym, co dzieje się teraz na świecie. Nie ma różnicy w jej wartości wtedy i teraz, ponieważ prowadzimy tę samą rozmowę od tak dawna. A Kemp [Powers] wykonał naprawdę fantastyczną robotę, dając nam rozmowę, która płynie, ponieważ każdy rytm łączy się i ma sens, prawda? Jego scenariusz jest jak zestaw Lego, wiesz o co mi chodzi? I to po prostu się udało, ponieważ we wszystkich punktach, które przedstawialiśmy, mieliśmy niezbędne nieporozumienia w punktach, które następnie kończyły się rozsądnymi momentami porozumienia. I to wszystko miało sens. Więc tak naprawdę nie czułem, że musimy ciężko pracować, jeśli chodzi o przyjęcie lub dostosowanie wartości słów i sprawienie, by pojawiły się, ponieważ tak było. I wiemy, że wtedy prowadzili tę rozmowę i wiemy, że nadal ją prowadzimy, więc było w tym łatwo, ponieważ rozmowa jest mi bardzo znajoma.
Jaką atmosferę stworzyła Regina na planie jako reżyserka po raz pierwszy? A czym jest wolność jako wykonawcy w projekcie opartym na uznanej sztuce i w dużej mierze osadzonym w jednym miejscu?
Więc zacznę od tego drugiego. Wolność pochodzi z tego, że jesteś w stanie zaangażować się i zrealizować swój pomysł na tę rzecz, prawda? Przy każdym projekcie pracujesz w ramach struktury, ok, oto scenariusz, oto pomysł na postać, teraz stwórz ją swoją. A my nadal wolno nam było uczynić tych ludzi naszymi własnymi. I myślę, że wszyscy byliśmy zmotywowani do grania w szczerość, a nie do odgrywania błędu lub fantazji o tym, kim znamy ich. A kiedy mówię fantazja, mówię, widzimy obraz celebryty lub patriarchy w ten sposób. Widzimy tych wielkich, wielkich, ale bawimy się w ludzi. Gramy mężczyzn, którzy są tylko towarzyszami broni.
Ale jeśli chodzi o Reginę, naprawdę stworzyła po prostu wygodne środowisko, w którym pozwoliła nam się bawić i dokonywać wyborów, ponieważ tak bardzo współpracowała. Miała naprawdę jasną wizję i nie mogę tego wystarczająco podkreślić, ponieważ były chwile, kiedy mieliśmy pytania; Wiem, że podszedłbym do niej i powiedziałbym, czy jestem konsekwentny? Czy Jim czuje się tutaj naturalnie? Czy głos brzmi głupkowato? A ona mówi, że dobrze sobie radzisz. Zostań tutaj, zostań tutaj. Były chwile, w których naprawdę chciała podkreślić tę słabość, więc po prostu doprowadziła nas do tego i pozwoliła temu po prostu usiąść i się uspokoić. Więc naprawdę jasno wiedziała, czego chce, jej intencje i jak powinniśmy się tam dostać. I jest niesamowita. Jest fantastyczną reżyserką.
Jedną z rzeczy, które moim zdaniem szczególnie dobrze zgłębia w tym filmie, jest idea, że czarna społeczność może mieć poczucie jedności, nie będąc monolitem. Czy jako aktor i osoba publiczna jest wśród tych wspaniałych mężczyzn perspektywa, z którą najbardziej się zgadzasz?
Oh, pewnie. Absolutnie. Chodzi mi o to, że są punkty, które wszyscy czterej mężczyźni przedstawili w filmie, z którymi się zgadzam, ponieważ przeszedłem przez te rzeczy i chciałem osiągnąć inne. Ja, dorastając w mojej karierze, kiedy rozszerzasz cel lub punkt swojego programu poza siebie, odpowiedzialność dodaje wagi, ale jest to znacznie bogatsze i bardziej owocne doświadczenie. Ale wraz z tym pojawia się o wiele więcej zniechęcających wyzwań, z którymi regularnie sobie radzę. Więc wszyscy zdobyli punkty. Jim miał doświadczenia, które ja miałem. Malcolm mówi „nie mamy wyboru. Umieramy tutaj na ulicach”, byłem tą osobą kilka razy w zeszłym roku. Na przykład hej, nie mam czasu na żarty na meczach. Ale to wszystko współbrzmi ze mną i wiem, że na różne sposoby współbrzmi z wieloma z nas. A teraz tylko od nas zależy, co zrobić z tym doświadczeniem. I wielu z nas coś z tym robi. Sam robię z nim, co mogę. Ale znowu, czuję, że jest to potwierdzenie faktu, że muszę nadal robić to, co czuję w moim sercu, aby pomóc posunąć sprawy do przodu. I mam nadzieję, że daje to poczucie potwierdzenia naszym słuchaczom.
Jim Brown ma niesamowitą filmografię. Gdybyś mógł pójść w jego ślady, który z jego filmów chciałbyś zagrać w remake'u?
Chciałbym odpowiedzieć, ale jako aktorka ustaliłam sobie już dawno, że chcę tylko wyrzeźbić swoją ścieżkę. Jest więc wiele filmów, które oglądam, ale tak naprawdę nie chcę przerabiać. Próbuję tylko rozgryźć, co mam robić, wiesz o co mi chodzi? Więc nie mogę odpowiedzieć na to za ciebie bracie. Chciałbym móc.
W takim razie, czy jest jakiś ulubiony z jego filmów, który albo lubisz oglądać, albo uważasz, że najlepiej oddaje jego ducha?
Zobaczmy. Człowieku, dlaczego zapominam? To western, który zrobił, i to był ten, który rzeczywiście powiedziałem: „Zamierzam to obejrzeć.” Ponieważ nie chciałem oglądać żadnego z jego filmów, kiedy robiłem badania, ponieważ było to po tym szczególnym czasie i chciałem zostać w latach sześćdziesiątych. Więc celowo tego nie zrobiłem, ale ten western jest jak na końcu mojego języka — 100 coś.
Zakładamy, że to było 100 karabinów , jego film z 1969 roku z Raquel Welch i Burtem Reynoldsem, ale Brown ma wiele niedocenianych klasyków z tej epoki, w tym Ciemność Słońca z Rodem Steigerem i adaptacją Donalda Westlake'a Podział — żaden z dwóch ostatnich nie jest westernami, ale warto je sprawdzić. W międzyczasie, Jedna noc w Miami? otwiera się 15 stycznia 2021 r.
- Najlepsze filmy Amazon Prime
- Amazon ma rację: nie jesteś właścicielem swoich cyfrowych mediów
- Najlepsze programy na Amazon Prime
- Nowe filmy na Amazon Prime
