Podsumowanie odcinka 6 sezonu 2 Beyond Paradise: Szok weselny
W Poza rajem Sezon 2 odcinek 6, to dzień, na który wszyscy czekaliśmy: ślub DI Humphreya Goodmana ( Chrisa Marshalla) i Marta Lloyd ( Sally Bretton )!
Więcej podsumowań Beyond Paradise Podsumowanie odcinka 1 sezonu 2 Beyond Paradise
Podsumowanie odcinka 2 sezonu 2 Beyond Paradise
Podsumowanie odcinka 3 sezonu 2 Beyond Paradise
Podsumowanie odcinka 4 sezonu 2 Beyond Paradise
Podsumowanie odcinka 5 sezonu 2 Beyond Paradise
Jednak szczęśliwa okazja została zagrożona, gdy Humphrey i Martha rozmawiali z mamą Marty, Anne (Barbara Flynn), na temat jej skomplikowanych planów ceremonii i otrzymali nieoczekiwany telefon z opieki społecznej. A gdzieś pośrodku tego wszystkiego nadal pozostawały do rozwiązania dwie zbrodnie: jedna dotyczyła brutalnych złodziei przypominających byłego mieszkańca Weatherfield i byłego przywódcę opozycji, a druga dotyczyła zniknięcia cennego posągu z lokalne muzeum.
Oto, co wydarzyło się w Poza rajem sezon 2 odcinek 6...
Na początek jesteśmy w Shipton Abbott Museum, gdzie kustosz Douglas Bevan ( Jeffa Rawle’a ) zamyka się na noc wraz ze swoim pracownikiem Markiem Wisdomem (Dewi Wykes). Wychodząc, Douglas uzbraja system alarmowy muzeum i zamyka bramę solidnie wyglądającym łańcuchem. Douglas wyruszając do domu, mija Humphreya, który wybiera się na noc przed ślubem do egzotycznie brzmiącego pensjonatu Copacabana. Ale w muzeum, w ciemności, ktoś się czai...
Douglas przybywa następnego ranka, aby otworzyć lokal, jak zwykle wyłącza alarm i włącza wszystkie światła – po czym odkrywa, że brakuje cennej statuetki.
W domku Marta siedzi na łóżku i wpatruje się w suknię ślubną wiszącą z tyłu drzwi. Wygląda mniej radośnie, niż można by się spodziewać po pannie młodej w jej wielkim dniu. Kiedy ubiera się (w swoje zwykłe, codzienne ubrania) i schodzi na dół, słyszy rozmowę Anny przez telefon, zajętą finalizacją kwiatów w ostatniej chwili.
Na komisariacie Margo Martins (Felicity Montagu) skończyła przygotowywać raport do przeglądu przyszłości komisariatu i złowieszczo leży on na stole pomiędzy nią, DS Esther Williams (Zahra Ahmadi) i PC Kelby Hartford (Dylan Llewellyn) . Kelby proponuje, że zabierze go do centrali, co Esther interpretuje jako chęć zobaczenia się ze swoją niezbyt tajną sympatią, nadinspektorem Charliem Woodsem (Jade Harrison). Kelby protestuje, że jej nie lubi, po prostu myśli, że jest niesamowitą kobietą. – Och, chodzi o szacunek zawodowy? – mówi sucho Estera. „Więc gdybyś miał to podrzucić, a ona chciała cię pocałować w ramach podziękowania – tylko małego – kazałbyś jej się wycofać, prawda? Że to niestosowne?” Kelby mówi, że nie chciałby być niegrzeczny i nie będzie w porządku, pod warunkiem, że będzie to tylko cmoknięcie, w którym to momencie Margo i Esther nie mogą się powstrzymać i wybuchają śmiechem. Biednego Kelby’ego w końcu ratuje dzwonek – cóż, telefon – gdy Margo odbiera telefon w sprawie podejrzenia napaści na starszego mieszkańca Christie Close, a Esther odbiera telefon od Douglasa.
W Copacabana (najgorętsze miejsce na północ od Salcombe) Humphrey je śniadanie, podawane przez nadmiernie uważną Sandy Reynolds ( Jayde Adams ), który próbuje go skusić jakąś aktywnością fizyczną — nie, nie jak To , po prostu zaprasza go później na jej zajęcia fitness w stylu lat 60. na plaży, chociaż Humphrey odrzuca jej uprzejmą ofertę, uzasadniając to tym, że będzie zajęty ślubem. Marta przychodzi i siada naprzeciwko niego, zaniepokojona skalą ślubu – stało się wszystko, czego, jak twierdzili, nie chcieli. Humphrey zwraca uwagę, że nie mogą dokładnie zbojkotować własnego ślubu, a Marta mówi, że Humphrey będzie musiał iść i porozmawiać z Anne. Kiedy Humphrey protestuje, Marta wskazuje, że to musi być on, bo wie, że zawsze pozwala matce zagadać. Humphrey obawia się jednak, że jego determinacja nie będzie bardziej stalowa — Anne użyje na nim swojego „głosu dyrektorki”, a on się załamie. Marta decyduje więc, że jest tylko jedno: będą musieli pojechać do niej razem i zaprezentować zjednoczony front.
Kelby i sanitariusz James Blackwell (Hassan Maarfi) są w Christie Close, opiekując się Ellą (Souad Faress), która zapewnia ich, że nie chce żadnego zamieszania. Ella wyjaśnia im, że dwaj mężczyźni, którzy ją zaatakowali, twierdzili, że przybyli tutaj, aby naprawić Internet — ale nabrała podejrzeń, gdy weszli do jej komputera, ponieważ wnuczka ostrzegła ją, aby nikomu tego nie pozwalała. Kiedy stanęła twarzą w twarz z nimi, jeden z nich popchnął ją, a ona upadła. James mówi Kelby, że muszą teraz zawieźć Ellę do karetki, więc Kelby mówi jej, że przyjedzie sprawdzić, co się z nią dzieje w szpitalu i uzyskać dokładny rysopis napastników, ale zanim odejdą, pojawia się spanikowany CS Woods – to okazało się ona jest wnuczką Elli. James zapewnia CS Woods, że z jej babcią wszystko w porządku, ale prawdopodobnie doznała złamania lewej ręki, więc musi jechać na oddział ratunkowy.
Po tym, jak James zabiera Ellę, CS Woods pyta Kelby'ego, czy wie, co się stało, a on natrafia na nieco rozwlekłą wersję tego, co powiedziała mu Ella. CS Woods pyta, co planuje dalej robić, a Kelby odpowiada jej, że planuje zdobyć opis i popytać po mieście – jest to plan działania, który CS Woods nie jest szczególnie pod wrażeniem. Sugeruje, aby wrócił na komisariat i spisał raport, a ona wzywa jednostkę ds. cyberprzestępczości, aby przyjechała i sprawdziła komputer pod kątem dowodów kryminalistycznych lub śladu cyfrowego. Wychodzi, a Kelby wygląda na zdruzgotanego świadomością, że nie zrobił pozytywnego wrażenia na (a) swoim szefie i (b) kobiecie swoich marzeń.
Esther poszła do Douglasa, który wyjaśnia, że brakujący element to dzieło Frances Tucker z brązu i marmuru w stylu art déco z lat dwudziestych XX wieku, ubezpieczone na 75 000 funtów i pożyczone muzeum przez Lady Cavendish. Wyjaśnia, że muzeum ma trudności z utrzymaniem się w obecnej sytuacji finansowej i większość eksponatów to wypożyczenia, więc jeśli rozejdzie się informacja, że ich zabezpieczenia są niewystarczające, właściciele zaczną domagać się zwrotu swoich eksponatów – a jeśli uda mu się to zrobić, roszczenia, jego ubezpieczenie gwałtownie wzrośnie do tego stopnia, że nie będzie go stać na otwartą działalność. Esther obiecuje, że zrobi wszystko, co w jej mocy, aby go odnaleźć i prosi o sprawdzenie, gdzie doszło do włamania. Douglas pokazuje jej drzwi przeciwpożarowe, które zostały otwarte siłą, i twierdzi, że sprawdził kamery, ale nie wykazały one niczego podejrzanego. Uważa, że to dziwne, że alarm się nie włączył, bo w całej galerii mają czujniki ruchu – a na pewno był włączony, kiedy przybył tego ranka, bo musiał go wyłączyć, jak zawsze.
Wychodząc, Esther spotyka Paris Connor (Georgia Mann), dawną szkolną przyjaciółkę Zoe, która jest także dziewczyną Marka. Paris wchodzi do środka, aby zobaczyć się z Markiem i mówi Douglasowi, że jest jej przykro z powodu włamania. Douglas przyznaje, że nie ma pojęcia, dlaczego alarm się nie włączył, ale twierdzi, że nie do końca rozumie, jak te rzeczy działają. Mark mówi mu, że Paris szuka prezentu dla swojej mamy w sklepie z pamiątkami, a Douglas przypomina mu, aby w pełni skorzystał ze zniżki pracowniczej.
Margo wraca na komisariat po złożeniu raportu w regionalnej centrali, a Kelby opowiada jej o swoim spotkaniu z CS Woodsem na miejscu zbrodni. Właśnie sprawdzał konto bankowe Elli i najwyraźniej złodzieje całkowicie ją wyczyścili. Wyjaśnia Margo, że CS Woods odsunął go od sprawy, ale Margo mówi mu, że nie może tego zrobić — telefon dotarł bezpośrednio do stacji Shipton Abbott i Kelby był tym, który pierwszy przybył na miejsce zdarzenia, więc to jego sprawa. Kelby zwraca uwagę, że CS Woods jest szefem i może robić, co jej się podoba, a Margo sugeruje, że CS Woods nie będzie pod jego wrażeniem, jeśli tak łatwo się podda — z dodatkiem słodzika, za który CS Woods będzie bardzo wdzięczny, jeśli Kelby rozwiąże problem walizka. Mała twarz Kelby'ego rozjaśnia się na samą myśl.
Na miejscu Anne nadzoruje (można powiedzieć, że mikrozarządza) przygotowania do ślubu Marty i Humphreya i jest zaskoczona, nie wspominając o tym, że trochę zaniepokojona, gdy pojawia się dana para, biorąc pod uwagę, że Marta miała być na weselu fryzjerką w tym momencie swojego harmonogramu zajęć. Biorą ją na bok i wyjaśniają, że to wszystko wydaje się trochę za dużo i jakby ten dzień już nie dotyczył ich – ich plan zakładał urząd stanu cywilnego i kilku bliskich przyjaciół. Ania absolutnie nie zgodziłaby się na coś takiego, w tym momencie Marta nieco traci spokój i stanowczo mówi mamie, że w dniu ich ślubu nie powinno chodzić o to, czego chce Anna, ale o to, czego oni chcą. Anne twierdzi, że Marta i Humphrey wybrali kwiaty i menu, ale Marta widzi rzeczy inaczej: Anne podjęła decyzje i postawiła je przed faktem dokonanym: „Prawda jest taka, że obudziłam się dziś rano i nie czułam się jak na swoim weselu dzień.'
Anne zastanawia się, dlaczego nie poruszyli tej kwestii wcześniej, a w powietrzu wisi pełna poczucia winy cisza, zanim Marta przyznaje, że nie była to dobra zabawa „ze wszystkim innym” – tj. Ryszard . Martha i Humphrey wyjaśniają, że myśleli, że rzuciła się na wesele, żeby odwrócić myśli od tego, co się tam wydarzyło, i tego też nie chcieli jej odebrać. Anne jest przerażona: według niej uważają ją za „szaloną starą kobietę, wtrącającą się w cudze sprawy, żebym nie musiała mierzyć się z faktem, że zostałam upokorzona przez mężczyznę”.
W powietrzu wisi kolejna niezręczna cisza, w końcu przerwana przez Anne, która wyjaśnia, że czuła się zobowiązana do wstąpienia w imieniu zmarłego ojca Marty, który chciał, aby jego córka miała idealny ślub. Dodaje, że jej zachowanie dotyczyło Richarda, ale nie w taki sposób, w jaki myślały Marta i Humphrey: gdy rozmyślała o tym, jakim kretynem jest Richard, przypomniało jej, jakim miłym i przyzwoitym człowiekiem był jej mąż, a ona chciała uhonorować jego pamięci organizując wesele, na które Marta zasłużyła. Anna przeprasza, trochę lodowato, za przekroczenie, a Marta ze łzami w oczach mówi, że nie byli na nią źli, bo wiedzieli, że ma serce na właściwym miejscu, ale mieli tylko nadzieję, że uda się je trochę zmniejszyć. Anne zaczyna płakać i mówi Marcie, że może robić, co chce, odchodząc i zostawiając Humphreya i Martę stojących tam, czujących się okropnie.
Po powrocie na komisariat Esther jest całkowicie zdezorientowana włamaniem do muzeum i uważa, że jedynym możliwym wyjaśnieniem jest uszkodzony alarm. Margo właśnie odebrała telefon od Marii z centrali (jeśli Mary jest odpowiednikiem Margo w centrali, to absolutnie nalegać spotkamy się z nią, jeśli ten serial otrzyma trzeci sezon), który powiedział jej, że mężczyźni, którzy zaatakowali Ellę, dokonali już tego samego wyczynu: używają modułu blokującego Wi-Fi na zewnątrz domu, aby zakłócić sygnał, a następnie udają techników internetowych, aby zyskać wejście. Według Mary w centrali nie ma żadnych realnych podejrzanych, a Esther załamuje się serce, ponieważ centrala ma znacznie więcej zasobów niż skromny komisariat policji w Shipton Abbott, ale Margo mówi jej, że mają jedną rzecz, której nie ma centrala: Kelby'ego.
A skoro mowa o Kelbym: jest w szpitalu i otrzymuje oświadczenie od Elli, która opisuje jednego z mężczyzn jako „ciemnowłosego, gładko ogolonego, wyglądającego trochę jak Petera Barlowa ', a drugi jako łysy, z zarostem i czerwonymi uszami i wygląda jak jeden z przywódców konserwatystów (ale nie jest pewna którego). Ella przyznaje, że to niezbyt pomocny opis, ale Kelby mówi jej, że on trzeba było znaleźć zagubionego psa, który nie miał żadnych wskazówek poza tym, że był trójnożny i miał obrożę z diamentami. Kelby całkowicie oczarowuje Ellę, obiecując przeszukać jego opisy w bazie danych i rozpocząć dochodzenie. W tym momencie pojawia się CS Woods i przypomina mu że powiedziała mu, że zajmą się tym w centrum, ale Kelby odpowiada, że jego zdaniem powinien kontynuować dochodzenie. Ella interweniuje, aby powiedzieć wnuczce, że Kelby jest bardzo dokładna, a kiedy CS Woods nalega, aby cyber- jednostka specjalizuje się w tego typu dochodzeniach, Ella dość dosadnie stwierdza, że od czasu ataku nie widziała żadnego „cybermanu”, a Kelby jako jedyny z nią rozmawiał. CS Woods ustępuje, każąc Kelby’emu zebrać wszelkie informacje może, ale ma zgłosić wszystko, co znajdzie, z powrotem do centrum.
Esther wraca do muzeum i prosi Douglasa i Marka, aby ustawili alarm dokładnie tak samo, jak poprzedniego wieczoru, aby mogła go przetestować. Po włączeniu alarmu Esther wkrada się do muzeum, ale alarm włącza się, gdy tylko przekroczy próg, co poważnie podważa jej teorię o „wadliwym alarmie”.
Martha i Humphrey udali się do Ten Mile Kitchen na kawę (ona) i szklankę mleka (on), gdzie Zoe (Melina Sinadinou) pyta, czy wszystko w porządku i czy ślub nadal trwa. Humphrey zapewnia ją, że tak, a Zoe czuje ulgę – chociaż przyznaje, że w przypadku Humphreya i Marty nic by ją nie zdziwiło. Po wyjściu Zoe Humphrey sugeruje, aby poszli i odnaleźli Annę, „pocałowali się i pogodzili” i uśmiechali się podczas ślubu – plan, z którego Marta jest zadowolona. Jednak w tym momencie dzwoni telefon Marty, zwiastując nieoczekiwany rozwój wydarzeń...
Pracownica socjalna Hannah Owen (Amalia Vitale) zastanawia się, czy mogą tymczasowo wychowywać Ryana (Isaac Vincent-Northgate) – młodego mężczyznę, którego poznali w Świąteczny specjał , doświadczenie, które w zasadzie zapoczątkowało całą ich drogę do pieczy zastępczej – która najwyraźniej specjalnie o to poprosiła. Okazuje się, że jego dziadek zmarł kilka tygodni temu i mama musi na jakiś czas trafić do szpitala, ale nie ma innej rodziny, która by się nim zaopiekowała. Hannah pyta ich, czy to zły moment, a Humphrey i Martha upierają się, że tak nie jest, decydując się nie mówić jej o całej tej sprawie z „ślubem”. Ryan już rozgościł się w domu i poznaje kaczkę Selwyn. Po odejściu Hannah Marta wyrusza na poszukiwanie mamy, podczas gdy Humphrey zostaje, by opiekować się Ryanem. Zdają sobie sprawę, że następnym razem się zobaczą w kościele i całują się na pożegnanie.
Wyraźnie wyczerpany Kelby kontynuuje swoje dochodzenie od drzwi do drzwi, pukając do drzwi Maud Bernberg (Leila Hoffman), która początkowo nie jest zbyt skłonna do współpracy, ale pamięta, że widziała samochód zaparkowany na zewnątrz, podając imponująco szczegółowy opis, ponieważ „ogląda dużo Jeremy’ego Clarksona”. Wychodząc, Kelby wspomina, że dostrzegła kierowcę samochodu, gdy ten odjeżdżał, a on „wyglądał jak ten facet w Ulica Koronacyjna „.
Na stacji Margo próbuje myśleć jak Humphrey, aby rozwiązać sprawę muzealną, ale to nie pomaga jej i Esther w dotarciu donikąd. Esther zastanawia się, czy nie skupia się zbytnio na „jak” zamiast na „kto” i „dlaczego”. Prosi Margo o znalezienie eksperta, który mógłby im powiedzieć, jaka osoba może chcieć kupić tego rodzaju statuetkę na czarnym rynku, a także o sprawdzenie wszystkich pracowników muzeum. Kelby wraca, aby przekazać im najnowsze informacje o wszystkim, czego się dowiedział, a kiedy wspomina łysego byłego przywódcę konserwatystów, do którego wyglądał jeden z przestępców, Margo dokładnie wie, kogo Ella miała na myśli: Williama Hague'a.
Badania Margo wykazały, że 53 dilerów zainteresowanych artykułami w stylu art déco nie jest zbyt pomocne, biorąc pod uwagę, że za trzy godziny muszą wyjechać na wesele i tak naprawdę nie mają czasu na przejrzenie wszystkich – i żadnego z nich pracownicy muzeum nie zauważyli żadnych sygnałów ostrzegawczych, gdy sprawdzała przeszłość. Tymczasem Kelby zdaje sobie sprawę, że jest wiele samochodów pasujących do opisu, który podała mu Maud, więc prawdopodobnie utknie bez tablicy rejestracyjnej.
Humphrey zabiera Ryana na lody, a Ryan pyta, jak długo z nimi będzie — Humphrey odpowiada mu, że Hannah myśli, że jego mama wróci za kilka tygodni do domu i myśli o tym jak o wakacjach. Ryan pyta, czy może spać na łodzi i jest rozczarowany, gdy dowiaduje się, że Humphrey i Martha mieszkają teraz w domu, ale Humphrey obiecuje zobaczyć, co da się zrobić. Humphrey nie może się powstrzymać od wpadnięcia na komisariat policji, aby sprawdzić, co u Esther i jak sobie radzi pod jego nieobecność — mówi mu, że panel kontrolny komisariatu zbiera się dziś po południu, chociaż istnieje możliwość, że CS może opóźnić ich decyzję Obecna sytuacja rodzinna Woodsa. Opowiada Humphreyowi o obu przypadkach, napaści i kradzieży w muzeum, a on prosi o pokazanie akt tej ostatniej; Esther miała raczej nadzieję, że tak.
Kelby spaceruje po parkingu w poszukiwaniu tropów, gdy zauważa, że jeden ze sklepów ma kamerę bezpieczeństwa. Wracając na komisariat, pokazuje wszystkim materiał z tej kamery, który ukazuje samochód bardzo podobny do tego, który opisała Maud, podjeżdża przed kawiarnię i wysiada z niego „Peter Barlow”. Kelby ogłasza, że sprawdził tablice rejestracyjne samochodu przez ANPR i uzyskał wynik mówiący mu, że samochód jest zaparkowany na pobliskim płatnym parkingu. Kelby pyta, czy powinien zadzwonić do centrali, na co Margo absolutnie nie odpowiada: to Kelby wykonał całą ciężką pracę, mówiąc, że poprosi o wsparcie, aby spotkać się z nim na parkingu. Esther zdaje sobie sprawę, że obszar ulicy uchwycony na kamerze CCTV pokazuje również Muzeum Shipton Abbott, i przegląda materiał, ale nie może znaleźć tam niczego podejrzanego, dopóki nie dotrze do momentu, w którym pojawia się na ekranie, właśnie będąc w tym mieście. muzeum, aby zbadać sprawę kradzieży, i w drodze do domu wbiegła do Paryża. Humphrey pyta, czy Esther wykluczyła Paryż i Marka – z pewnością gdybyś tam pracował, łatwo byłoby manipulować przy alarmie? Esther zastanawia się, dlaczego po prostu celowo nie zostawiliby otwartych drzwi, gdyby chcieli coś ukraść, na co Humphrey sugeruje, że chcieli, żeby wyglądało to na włamanie.
Kelby obserwuje parking z policjantem Billym Blake'iem (Sunil Patel), który jest bardziej zainteresowany jedzeniem churros i próbuje zrekrutować Kelby'ego do centrum (które ma trzy kawiarnie, stołówkę i najwyraźniej dostarcza ciasta w każdy czwartek) niż zwracanie uwagi na to, co dzieje się wokół nich — ale na szczęście Kelby zauważa „Williama Hague” i „Petera Barlowa” wracających na parking. Billy włącza radio jako wsparcie, a „Peter” i „William” przestraszają się dźwięku zbliżających się syren — „Peter” ryczy, a Kelby rusza w pościg przez miasto i na plażę, ostatecznie powalając „Petera” latającym samolotem przybory.
Humphrey i Esther są bliscy rozwikłania sprawy muzealnej, a Humphrey sugeruje, że byli zbyt zajęci dostosowywaniem dowodów do tego, co już podejrzewali, zamiast przyjrzeć się im obiektywnie i odpowiednio dostosować swoje myślenie. Humphrey przypomina sobie to, co wiedzą na pewno: Douglas i Mark zamknęli muzeum pod koniec dnia, tak jak zawsze. Douglas powiedział im dokładnie to, co widział – ale co z tym, czego nie widział? Humphrey twierdzi, że Mark zabrał posąg, ponieważ tylko to pasuje do dowodów: jeśli alarm nie został uruchomiony, musiało to być spowodowane tym, że nikt nie wszedł tego wieczoru do muzeum, co oznacza, że posąg został skradziony albo przed włączeniem alarmu, albo uzbrojony lub po rozbrojeniu. To pozostawia jedynie Douglasa i Marka jako potencjalnych podejrzanych – a Douglas został już wykluczony, pozostawiając Marka jako oczywistego winowajcę, który wrócił później tej nocy, aby wyważyć drzwi, aby wyglądało to na włamanie, ale w rzeczywistości tego nie zrobił -wejdź do muzeum.
Wszystko to pozostawia pytanie: jeśli kradzież nie miała miejsca z dnia na dzień, w jaki sposób Mark wyprowadził posąg z muzeum tak, aby Douglas nie widział go? No i tu z pomocą przychodzi Paryż: kiedy przyszła szukać prezentu dla mamy, zabrała do domu wazon, w którym przemycono posąg. Esther jest wściekła, że Paryż stał na ulicy i rozmawiał z nią, jakby masło się nie stopiło, podczas gdy w rzeczywistości planowała ohydną kradzież. Wchodzi Margo i przypomina Humphreyowi, że czas iść i przygotować się do jego ślubu, więc Esther podrzuca go z powrotem do hotelu w drodze, aby nadzorować aresztowanie Marka i Parisa.
Tymczasem Marta bezskutecznie szuka Ani – nie odbiera telefonu i nie widziano jej w Ten Mile Kitchen. Po podwiezieniu do hotelu Humphrey opowiada Ryanowi o ślubie i pyta, czy Ryan chce być jego drużbą. Gdy Humphrey przebiera się w garnitur ślubny, odbiera telefon od Marty.
Spotykając się na plaży, Marta wyjaśnia, że Anna odwołała wszystko – kościół, samochody, przyjęcie – a potem najwyraźniej zniknęła. Humphrey zastanawia się, dlaczego by to zrobiła, a za nimi pojawia się Anne, mówiąc, że nie chce, żeby spędzili resztę życia na żalu za to, że zrujnowała im dzień ślubu, zmuszając ich do wzięcia udziału w ceremonii, która nie była dla nich odpowiednia. Mówi im, że wszystko odwołała z wyjątkiem kanapki i szampan na przyjazd gości, który ma w bagażniku samochodu. Wysyła wiadomości do wszystkich gości, aby ich o tym powiadomić, i sugeruje, aby cała trójka mogła zorganizować wesele na inny wspólny dzień. Esther, Zoe, Kelby i Margo przybywają, aby dowiedzieć się, że ślub został przełożony, a Kelby potwierdza, że aresztował dwóch podejrzanych o napaść na Ellę.
Anne, Zoe i Ryan wyruszają po kanapki z samochodu, a Humphrey i Martha uciekają sami. Martha zwraca uwagę Humphreyowi, że to zabawne, jak wszystko się potoczyło, ponieważ teraz mają nieformalne spotkanie w gronie najbliższych przyjaciół – czyli dokładnie to, czego od początku chcieli na swój ślub. Marta pyta, czy nie ma nic przeciwko temu, aby się ożenić, na co Humphrey odpowiada, że nie. Mogą to po prostu uznać za próbę generalną przed prawdziwym występem. Marta przypomina mu, że kiedy ostatni raz miał próbę generalną, ktoś umarł – więc miejmy nadzieję, że to nie omen.
CS Woods przybywa, aby pogratulować Humphreyowi i jego zespołowi bardzo udanego dnia: dwóch fałszywych techników internetowych zostało zamkniętych, a Douglas zadzwonił do niej i powiedział, jak dobrą robotę wykonali, odzyskując jego skradziony posąg. Jednak głównym powodem jej wizyty jest to, że zakończyli przegląd stacji Shipton Abbott i stacja pozostanie otwarta — dodaje, że znakomita praca, którą Kelby wykonała, zatrzymując mężczyzn, którzy napadli na jej babcię, podkreśliła mocne strony zespołu, ale niezależnie od tego, ich statystyki mówiły same za siebie, a decyzja została oparta wyłącznie na zasługach.
Sandy przyjeżdża na plażę, aby poprowadzić swój trening w stylu lat 60. (a Humphrey po raz kolejny odmawia wzięcia w nim udziału), podczas gdy CS Woods pyta Kelby, czy może szybko popracować na osobności. Dziękuje mu – nie jako przełożonemu, ale jako wnuczce – za to, jak opiekował się Ellą. Mówi, że Kelby właściwie wysłuchał Elli, a ona nie zawsze może powiedzieć to samo o sobie – i nachyla się, by dać mu szybkiego całusa w policzek. Miejmy nadzieję, że nikt z działu HR tego nie oglądał, ponieważ czeka nas przesłuchanie dyscyplinarne.
Humphrey otwiera pudełko z pierścionkami i pyta Martę, czy uczyni mu ten zaszczyt nie wychodzi za niego dzisiaj, a Marta mówi mu, że to będzie przyjemność. Całują się, gdy ich przyjaciele i rodzina biją brawo, a Sandy i jej gang ćwiczą w oddali przy dźwiękach „I Only Want To Be With You” Dusty’ego Springfielda. Och!
To na razie nasza ostatnia wizyta w Shipton Abbott...
